Opowiadanie Tadeusza Borowskiego pt. „Proszę państwa do gazu”, ze zbioru opowiadań pt. „Pożegnanie z Marią” należy do literatury o tematyce obozowej. Głównym bohaterem utworu jest Tadek, poeta, który trafia do Auschwitz – niemieckiego obozu koncentracyjnego. Tam podczas nieobecności jednego z więźniów dostaje się do komanda Kanada i bierze po raz pierwszy udział w rozładunku transportu. Na rampę zaciąga go jego przyjaciel Francuz Henri, który już wielokrotnie uczestniczył w tego typu rozładunku. Dla Tadka jest to szansa na zdobycie jedzenia i pary nowych butów, dlatego bez wahania godzi się na udział w pracy, nie spodziewając się tak tragicznych scen. Gdy transport z Będzina wjeżdża na rampę zaczyna się koszmar: ludzie błagają o chleb i wodę, są wyrzucani z wagonów, rozbierani i upychani na ciężarówki z gazem. Ciała ludzi są transportowane do krematoriów razem z niedołężnymi, chorymi bądź nieprzytomnymi. Zadaniem więźniów jest wynoszenie kału i resztek jedzenia z wagonów. Ciała niemowląt uduszonych w czasie podróży podrzuca się kobietom na wozach. Małe dzieci biegające wokół rampy są rozstrzeliwane. Tak drastyczne i naturalistyczne sceny przedstawiają codzienność obozową. Tadeusz Borowski, aby opisać te realia jak najlepiej, posłużył się techniką behawiorystyczną, polegającą na przedstawieniu postaci poprzez ich zachowania, gesty, słowa, jednak bez rozbudowanych monologów i dialogów. Poza tym w jego narracji brak oceny postaw więźniów. Ponadto w odniesieniu do jego prozy używa się także pojęć takich jak: odwrócony dekalog czy spełniona Apokalipsa. Odwrócony dekalog można także ująć jako nihilizm moralny i polega on na odrzuceniu wszelkich przyjętych norm, wartości i zasad. Spełniona Apokalipsa odnosi się do ogromu i masowości śmierci oraz cierpienia zadanych ludziom w czasie trwania II wojny światowej. Jest to ostateczna zagłada zupełnie odwróconego świata. W tej obozowej codzienności musi odnaleźć się Tadek. Początkowo nie może przywyknąć do pracy przy rozładunku transportu. Zamiast współczucia, po tym wszystkim co zobaczył, odczuwa nienawiść do więźniów z transportu. Jest przykładem człowieka zlagrowanego, czyli zniewolonego, odartego z wszelkich ludzkich odczuć, przystosowanego do obozowej rzeczywistości. Jednostkę taką odznacza: zniszczenie dotychczas uznawanego systemu wartości, przekonanie, że największym zagrożeniem jest inny więzień, kierowanie się instynktem przetrwania i akceptacja faktu, że śmierć stanowi jedyna okazję do lepszego życia. Nie można jednak mówić o nim jako o moralnym nihiliście. Pojawiają się u niego, jak i u innych więźniów, ludzkie odruchy, które w obozowej rzeczywistości są tylko wyborem mniejszego zła. Przykładem takiego zachowania są słowa Henriego: „Jest prawo obozu, że ludzi idących na śmierć oszukuje się do ostatniej chwili. Jest to jedyna dopuszczalna forma litości.”

Autorem opowiadania jest Tadeusz Borowski. Zostało wydane w tomiku opowiadań w 1947 r. Akcja utworu rozgrywa się w okupowanej Warszawie. Głównym bohaterem a zarazem narratorem utworu jest Tadeusz. Był on młodym i wrażliwym mężczyzną. Kiedyś studiował na tajnych kompletach, dużo czytał i pisał wiersze. Mimo to, gdy nastała wojna, potrafił dostosować się do trudnej sytuacji w okupowanym mieście. Mieszkał z narzeczoną Marią, która studiowała na tajnym uniwersytecie. Tadeusz pracował w składzie budowlanym prowadzonym przez pewnego inżyniera. Właścicielowi dobrze się powodziło. Dbał on o swych pracowników, którzy byli dobrze opłacani i byli w relatywnie dobrej sytuacji w porównaniu do innych mieszkańców Warszawy. Właściciel firmy przymykał oko, gdy pracownicy sprzedawali kradziony towar. “(…) firma budowlana zaś sprzedawała, tak chłopom, jak inżynierom, mokry ton, skamieniały cement, mieszała wapno z wodą, a lepik z piaskiem, a także odbierając wagony z towarem stwierdzała, przy cichym zrozumieniu magazyniera kolejowego, poważne manko, co natychmiast wpisywało się w księgi. Dostawca urzędowy nabierał w usta wody, miał bowiem z firmą osobne rachunki, których nie księgowano nigdzie. Firma budowlana! Ona jak dojna i cierpliwa krowa rozdawała wszystkim utrzymanie.” “Równie pomyślnie układały się losy pracowników Inżyniera. Wprawdzie ustawodawstwo okupacyjne zabraniało Inżynierowi ; wypłacać tygodniówki ponad 73 złote, jednak Inżynier kilkunastu swoim ludziom dawał z własnej inicjatywy prawie sto złotych tygodniowo bez odtrącenia kosztów, podatków i świadczeń.” W mieście funkcjonowało żydowskie getto. Bardzo często Niemcy, robili na ulicach łapanki, dlatego trzeba było bardzo uważać podczas przemieszczania się po mieście. Tadeusz i Maria byli świadkami wielu ludzkich dramatów. W ich kamienicy ukrywała się Żydówka, która zdołała uciec z getta. “— Miło tu u was, bardzo miło, wiesz? — Żydóweczka, która uciekła z getta i tej nocy nie miała gdzie spać, uklękła koło Marii przy książkach i objęła ją ramieniem. — To dziwne, tak dawno nie miałam w ręku szczoteczki do zębów, kanapki, filiżanki z herbatą, książki. Wiecie, to trudno nawet określić. I wciąż to uczucie, że trzeba odejść. Ja się panicznie boję! Maria pogłaskała ją(…)” W opowiadaniu pojawia się też pani Doktorowa, która dużo czasu spędzała w składach budowlanych, gdzie pracował Tadeusz. Była ona dobrą znajomą inżyniera, który poznał ją jeszcze przed wojną, gdy pracował jako magazynier w jej przedsiębiorstwie. “Odziana była zbyt biednie jak na przedwojenną właścicielkę ogromnego składu towarów budowlanych, paru ciężarowych samochodów, własnej odnogi kolejowej, dziesiątków robotników i niewyczerpanego konta w bankach krajowych i szwajcarskich, zbyt biednie nawet jak na posiadaczkę platformy wszelakiego bagażu, wielu precyzyjnych maszyn do liczenia, zapobiegliwie i przezornie oddanych na przechowanie do konsulatu szwajcarskiego, nie mówiąc już o złocie i brylantach, które — według wyobrażenia ludzi ze strony aryjskiej — każdy Żyd przynosił z getta.“ Pani Doktorowej udało się wyjść z getta. Kilka dni później miała do niej dołączyć córka i zięć. Niestety nie udało im się to i staruszka dobrowolnie powróciła do getta, aby być z bliskimi. “— Ona wraca do getta. Ma tam córkę, która nie może się wydostać. — No pewno — rzekł z przekonaniem sklepikarz. — Przynajmniej umrze z nią jak człowiek… “ Tadeusz długo czekał w pracy na nadejście Marii. Pomagała mu ona przy produkcji bimbru. W firmie bowiem oprócz handlu materiałami budowlanymi zajmowano się wszystkim na czym można było zarobić. Kierownik pochwalił kiedyś Tadka za umiejętności narzeczonej: “— pańska narzeczona wygotowała dwadzieścia pięć litrów. Oszczędna dziewczyna! Buzi dać! I węgla wypaliła o połowę mniej. Robotna, nie ma co! — Telefonowała — bąknąłem znad książki. — Pojechała na miasto rozwozić bimber. Powinna wrócić niedługo” Lecz gdy minęło kilka godzin i nastał wieczór, Tadeusz zaczął się niepokoić: “— Boję się o nią — odpowiedziałem. — Łapanka trwa cały dzień. Musieli sporo nałapać. — Co robić — westchnął ciężko kierownik. — Narzeczona pewno nie może się dostać do pana.” Tadeusz wracając ze sklepu widział ciężarówki wywożące ludzi z łapanki. W jednej dostrzegł Marię. Oboje byli bezsilni wobec tej zaistniałej sytuacji. “Trupioblade, kredowe dłonie podniosła spazmatycznie ku piersiom jak w geścię pożegnania.“ “Jak się później dowiedziałem, Marię, jako aryjsko-semickiego mischlinga, wywieziono wraz z transportem żydowskim do osławionego obozu nad morzem, zagazowano w komorze krematoryjnej, a ciało jej zapewne przerobiono na mydło.”

Biografia Tadeusza Borowskiego to dramatyczny dowód na to, jak ciężkim do wytrzymania, nawet dla młodych ludzi, była II wojna światowa i pierwsze lata funkcjonowania komunizmu w Polsce. Ten, uważany za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli swojego pokolenia prozaik, przeżył okupację niemiecką oraz pobyt w kilku obozach wojnie, na fali nowych nadziei, w stu procentach zaangażował się w krzewienie komunizmu i realizmu socjalistycznego w sztuce. Nowy system bardzo szybko pokazał Borowskiemu swoje prawdziwe oblicze, najpierw obsadzając go na bardzo wysokich stanowiskach dyplomatycznych, a zaraz potem upokarzając i zmuszając do podłej samokrytyki. Doświadczenia wojny połączone z bolesnym rozczarowaniem światem powojennym, doprowadziło młodego pisarza do ostateczności. Odebrał sobie życie w wieku 29 lat, kilka dni po narodzinach swojego pierwszego dziecka. Jego opowiadania do dziś są jednym z najbardziej wstrząsających świadectw życia w czasie wojny, przede wszystkim zaś życia w obozach koncentracyjnych i tego, co takie miejsca robiły z ludzką duszą. Pożegnanie z Marią – streszczenie krótkiePożegnanie z Marią – streszczenie szczegółowePożegnanie z Marią to opowiadanie nie posiadające tak naprawdę linearnej fabuły prowadzącej akcję z punktu A do punktu B. Składa się ono raczej z kilku scen powiązanych ze sobą postacią głównego bohatera, Tadeusza i jego funkcjonowaniem w składzie handlowym, w którym początku widzimy Tadeusza oraz jego narzeczoną, Marię, kiedy spędzają noc na rozmowie o poezji, kiedy za ścianą toczy się prowizoryczne wesele ich znajomych. Kiedy przychodzi świt, na podwórze budynku wtacza się wóz z rzeczami starej doktorowej, Żydówki, której udało się opuścić getto, a której – ze względu na jej zamożność – pomaga kierownik firmy. Mężczyźni pomagają rozładować jej możemy zapoznać się z funkcjonowaniem firmy budowlanej, w której zarówno pracownicy, jaki kierownik, oszukują, by dodatkowo zarobić. Poznajemy również historię Inżyniera, bardzo obrotnego człowieka, właściciela firmy, który utrzymuje się na rynku dzięki prowadzeniu interesów z Niemcami. W kolejnej scenie jesteśmy świadkami tego, jak doktorowa niepokoi się o wyjście swoich bliskich z getta i tego, jak kierownik stara się ją uspokoić. Przy okazji dowiadujemy się, że Tadeusz wraz z Marią i kierownikiem produkują i sprzedają bimber, który Maria właśnie rozwozi po mieście. Na mieście rozpoczyna się łapanka, o której informują różni ludzie pojawiający się w kantorze firmy. Maria dzwoni i przekazuje wiadomość, że z powodu łapanki wróci do domu później. Stara doktorowa w tajemnicy przed kierownikiem dzwoni do getta i dowiaduje się, że jej bliscy stracili szansę wyjścia na wolność. Decyduje się na powrót do getta. Kierownik pomaga jej spakować rzeczy z powrotem na ulicy przed firmą pojawiają się niemieckie ciężarówki wypełnione ludźmi złapanymi w czasie łapanki. Tadeusz udaje się do sklepu,gdzie przez chwilę rozmawia ze sklepikarzem, który interesuje się losami starej doktorowej. Kiedy wracając przechodzi przez ulicę, dostrzega na jednej z ciężarówek Marię – pada na nią światło z reflektora. Kobieta patrzy na niego pustym wzrokiem, splata ręce na piersiach, co Tadeusz odczytuje jako gest pożegnania. Maria porusza ustami, ale nie jest w stanie nic powiedzieć. Kiedy ciężarówka rusza, kobieta niemal upada. Tadeusz jest w szoku i nie ma pojęcia, co zrobić. Opowiadanie kończy druzgocząca myśl, że po jakimś czasie Tadeuszowi udało się dowiedzieć, jakie były dalsze losy Marii. Została ona osadzona w obozie koncentracyjnym nad morzem, gdzie poniosła śmierć, zagazowana w komorze krematoryjnej. Jej ciało najprawdopodobniej zostało przerobione na mydło. Pożegnanie z Marią – streszczenie szczegółoweFabuła opowiadania rozpoczyna się od opisu ponurego wojennego krajobrazu miasta, w którym dominują spalone budynki, tramwaje krzeszące iskry z trakcji oraz zabrudzony śnieg. W pokoju pewnego mieszkania znajdują się Tadeusz, Maria oraz kilka innych osób. Z pokoju obok dochodzą ich dźwięki prowizorycznego przyjęcia weselnego, wyprawionego z okazji ślubu Tomasza i jego ciężarnej i Maria przez chwilę rozmawiają o literaturze, o poezji i o jej wpływie na ludzi. Po chwili do pokoju wtaczają się pary zza ściany rozczarowane brakiem alkoholu. Maria zaczyna żegnać się z Tadeuszem, ponieważ musi opuścić mieszkanie. W pomieszczeniu obok znajdują się inni ludzie, Apoloniusz, Piotr i kilka dziewczyn. Dyskutują o kwestiach filozoficznych i moralnych. Znajduje się tam również pianista, który – jak wspomina Tadeusz – został przez tych ludzi ochrzczony i ożeniony. Z Marią zaczyna dyskusję pewna Żydówka, która w tym miejscu ukrywa się po ucieczce z getta. Opowiada, jak bardzo miło jest jej być, nawet w tak spartańskich warunkach, po tym, co widziała za murami, gdzie nadal zostali jej bliscy. Przed budynkiem pojawia się wóz wyładowany wszelkiego rodzaju towarem. Tadeusz i Tomasz otwierają bramę i wóz wjeżdża na podwórze, choć z początku przednie koła klinowały się w rynsztoku. Pomocą wykazał się żandarm, który pilnował szkoły przerobionej na areszt znajdującej się naprzeciwko. Kiedy wóz jest na podwórzu, mężczyźni zaczynają rozmowę z furmanem i rozładowują zawartość wozu przenosząc ją do pobliskiej szopy. Później okazuje się, że są to rzeczy należące do starej doktorowej, Żydówki, której udało się wydostać z getta, i której kierownik sklepu budowlanego pomaga się przeprowadzić. Tadeusz rozmawia z Marią o kolejnym dniu, ustalają, że kobieta zajmie się rozwiezieniem bimbru. Nastaje dzień i ulica budzi się do życia. Zaczynają się otwierać kramy z najróżniejszymi towarami. Następuje opis funkcjonowania sklepu paskarskiego, w którym dokonuje się wielu szalbierstw, a nawet handlu dziewczynami wypuszczanymi przez żandarmów nielegalnie z aresztu na tej samej ulicy. Z opisu dowiadujemy się, że w firmie budowlanej, w której pracuje Tadeusz, dochodzi do wielu nieprawidłowości – każdy w jakiś sposób oszukuje, by uzyskać większy zysk dla siebie. Również kierownik stara się dorobić „na boku”, ile tylko może. Właściciel firmy jednak, Inżynier, dobrze traktował swoich pracowników, wypłacając im dużo wyższe pensje niż pozwalało na to prawo okupacyjne. Mógł sobie na to pozwolić, ponieważ prowadził interesy z Niemcami, dzięki którym jego firma mogła się wciąż utrzymać. Później jesteśmy świadkami rozmowy starej doktorowej z Tadeuszem i kierownikiem. Czeka ona aż jej mąż i córka zostaną wypuszczeni z getta, jest zaniepokojona, cały czas pyta Jasia (kierownika) czy im się uda. Kierownik stara się uspokoić roztrzęsioną kobietę. Przy okazji dowiadujemy się, że ów kierownik wraz z Tadeuszem i Marią nielegalnie produkują bimber, który sprzedają na mieście. Do kantoru wchodzi furman, żeby się ogrzać. Mówi o rozkręcającej się na mieście łapance oraz twierdzi, że kiedy Niemcy „uporają się” już z Żydami, to zaczną łapać również Polaków. Kierownik informuje Tadeusza, że Maria telefonowała, by powiedzieć, że jej powrót może się opóźnić przez trwającą wszędzie łapankę. Rozmawiają przez chwilę z Tadeuszem o interesach, a także o tym, czy Tadeusz zamierza sprzedawać wiersze, które pisze. Mężczyzna odpowiada, że nie wie, bo nie pisał ich na sprzedaż. Urzędniczka z kantoru mówi potem Tadeuszowi, że doktorowa dzwoniła do getta i dowiedziała się, że jej bliscy nie mają szans na wyjście. Tadeusz twierdzi, że kobieta pomartwi się przez jakiś czas, a potem jej przejdzie. Wieczorem Tadeusz siedzi w kantorze w samotności. Sprząta, czyta, robi notatki, przygotowuje się do zajęć na tajnych kompletach i czeka na powrót Marii. Na podwórzu kierownik pomaga pakować rzeczy doktorowej z powrotem na wóz, ponieważ decyduje się ona na powrót do getta, do bliskich. Cały czas tłumaczy, że jego zdaniem jest to zły pomysł, że w getcie czeka kobietę tylko śmierć, a tutaj ma szansę przeżyć wojnę. Na podwórzu pojawia się traktor rozwożący worki z cementem. Tadeusz kupuje kilka z zamiarem odsprzedania ich z zyskiem. Na ulicy pojawiają się niemieckie ciężarówki wypełnione ludźmi. Tadeusz udaje się do sklepu. Tam rozmawia przez chwilę ze sklepikarzem, który pyta mężczyznę o to, co zamierza stara doktorowa. Słyszy odpowiedź, że wraca do getta. W drodze powrotnej ze sklepu, Tadeusz dostrzega na jednej z ciężarówek Marię. Kobieta składa ręce na piersiach w geście pożegnania i patrzy na Tadeusza pustym wzrokiem. Porusza również ustami tak, jakby chciała coś powiedzieć, ale nie wydaje z siebie głosu. Tadeusz patrzy na nią nieprzytomny, aż w końcu ciężarówka odjeżdża. Mężczyzna po dłuższym czasie dowiaduje się, że Maria została przewieziona do obozu koncentracyjnego nad morzem i tam zagazowana w komorze krematoryjnej.

Tadeusz Borowski Opinie: Wystaw opinię Ten produkt nie ma jeszcze opinii Czas dostawy:plik do pobrania Koszty dostawy: Odbiór osobisty zł brutto Kurier DPD zł brutto Paczkomaty InPost zł brutto Orlen Paczka zł brutto Kurier InPost zł brutto Kod producenta: 978-83-7954-196-6 Jedno z najwybitniejszych dzieł powojennej prozy, będące źródłem głębokiej refleksji nad największą tragedią ludzkiej historii: obozami śmierci. Borowski ukazał w opowiadaniach nie tylko sam system niszczenia ludzi, ale również jego skutki dla psychiki i wartości etycznych człowieka: wytwarzanie się w człowieku mechanizmów przystosowawczych, swoistej filozofii przetrwania, zacierającej granice między katem a ofiarą. Niniejszy zbiór zawiera najsłynniejsze opowiadania autora, Dzień na Harmenzach, Pożegnanie z Marią, Proszę państwa do gazu, U nas w Auschwitzu. TytułPożegnanie z Marią i inne opowiadania AutorTadeusz Borowski Językpolski WydawnictwoMiasto Książek ISBN978-83-7954-196-6 Rok wydania2022 Wrocław Wydanie1 Liczba stron218 Formatmobi, epub -13% Antygona "Sofokles / Sophocles / Sophocle / Софокл: Antygona / Antigone / Antigonè / Антигона - Tekst – Text – Texte – Текст: Polski / Englisch / Français / Русский. Tekst dramatu starogreckiego w czterech językach. Antygona – tragedia Sofoklesa z roku 442 Po śmierci Edypa, Polinik i Eteokles podzielili się władzą. Jednak wbrew umowie Eteokles po roku rządów nie przekazał tronu bratu. Polinejkes sprowadził obce wojska, aby odzyskać tron. Między braćmi rozpoczęła się walka o władzę, w której obaj zginęli. Władcą został ich wuj Kreon. Kreon uznał Polinejkesa za zdrajcę i wydał zakaz grzebania jego zwłok. Eteoklesowi zaś został wyprawiony uroczysty pogrzeb. Siostra Eteoklesa i Polinejkesa, Antygona, przeciwstawiła się rozkazowi Kreona i pochowała zwłoki Polinejkesa. Spowodowało to ciąg tragicznych wydarzeń: Antygona zostaje skazana na śmierć przez apodyktycznego władcę Teb. Na wieść o tym jego syn Hajmon, który jest narzeczonym Antygony, jak i żona Kreona, Eurydyka popełniają samobójstwo. Kreon choć władca, traci najbliższych i zostaje sam z poczuciem winy. Staje się to dla niego największą karą. Przeciwstawieniem Antygony - symbolu buntu, śmiałości i odwagi, jest w dramacie Sofoklesa jej siostra - Ismena, która jest uosobieniem łagodności i pokory. Cała tragedia rozgrywa się w ciągu 24 godzin, przed pałacem królewskim w Tebach. ( In the beginning of the play, two brothers leading opposite sides in Thebes' civil war died fighting each other for the throne. Creon, the new ruler of Thebes, has decided that Eteocles will be honored and Polyneices will be in public shame. The rebel brother's body will not be sanctified by holy rites, and will lie unburied on the battlefield, prey for carrion animals like worms and vultures, the harshest punishment at the time. Antigone and Ismene are the sisters of the dead Polyneices and Eteocles. In the opening of the play, Antigone brings Ismene outside the palace gates late at night for a secret meeting: Antigone wants to bury Polyneices' body, in defiance of Creon's edict. Ismene refuses to help her, fearing the death penalty, but she is unable to stop Antigone from going to bury her brother herself, causing Antigone to disown her... ( Antigone fait part à sa sœur Ismène de son intention de braver l'interdiction d'accomplir les rites funéraires pour leur frère Polynice - tué par son autre frère Étéocle lors d'une bataille où chaque frère veut tuer l'autre pour devenir roi de Thèbes, mais les deux meurent -, et cela sous peine d'être lapidée par le peuple thébain, car l'interdiction a été émise par le roi Créon. Tout en reconnaissant la justesse du geste, Ismène refuse de la suivre dans cette entreprise («je cède à la force, je n'ai rien à gagner à me rebeller»)... ( Полиник, брат решительной Антигоны, дочери царя Эдипа, обладающей огромной силой воли, предал родные Фивы и погиб в борьбе со своим родным братом Этеоклом, защитником родины. Царь Креонт запретил хоронить предателя и приказал отдать его тело на растерзание птицам и псам. Креонт не считается с традиционными родовыми законами, в отличие от дочери своей сестры. Но Антигона выполнила религиозный обряд погребения. За это Креонт велел замуровать Антигону в пещере. Антигона предпочла смерть повиновению царю и кончила жизнь самоубийством. После этого жених Антигоны, сын Креонта, Гемон пронзил себя кинжалом, в отчаянии от гибели сына лишила себя жизни жена Креонта Эвридика. Эти несчастья привели Креонта к признанию своего ничтожества и к смирению перед богами. ( (Софокл)" Baśnie Andersena Choć klasyczne baśnie i bajki pochodzą sprzed stuleci, mądrość w nich zawarta jest wciąż aktualna. Dzięki tym ponadczasowym opowieściom dziecko zaczyna rozumieć świat, dostrzegać różnicę między dobrem a złem, przezwyciężać ogarniające je czasami niepokoje i lęki. Baśnie zebrane w tej książce należą do kanonu utworów Hansa Christiana Andersena. Zostały opracowane w taki sposób, aby polskie teksty zachowały literacką wrażliwość oryginału, a zarazem brzmiały współcześnie i były w pełni zrozumiałe dla dzieci. Całość dopełniają wyjątkowej urody ilustracje. SPIS BAŚNI 1) Dziecię elfów 2) Brzydkie kaczątko 3) Królowa śniegu 4) Mała syrenka 5) Dzielny ołowiany żołnierzyk 6) Księżniczka na ziarnku grochu 7) Dziewczynka z zapałkami 8) Nowe szaty Cesarza 9) Słowik Lektura dla klasy II Szkoły Podstawowej Chłopi Władysław Stanisław Reymont (1867-1925) to polski pisarz, nowelista i prozaik, jeden z najwybitniejszych twórców modernizmu w Polsce i Europie. Jest autorem między innymi takich powieści jak Ziemia Obiecana, czy nagrodzonych literacką Nagrodą Nobla Chłopów. Chłopi to najbardziej znane dzieło Reymonta. Opowiada ono o dziejach mieszkańców wsi Lipce w ciągu 10 miesięcy. Powieść ta zdobyła uznanie na całym świecie dzięki niezwykłości formy oraz niebanalnej treści obejmującej tematykę i problemy przez setki lat ustawicznie pomijane w literaturze - zarówno w Polsce, jak i w Europie. -12% Der Kliny Fjyśt Język wilamowski w końcu XX wieku uznawany był przez naukowców za prawie wymarły. Jego genezy należy szukać wśród XIII-wiecznych osadników z Zachodniej Europy, którzy przybyli na tereny dzisiejszego miasta Wilamowice – małego miasteczka na pograniczu Śląska i Małopolski. Język rozwijał się w tej osadzie do 1945 roku, kiedy to na skutek powojennych prześladowań został oficjalnie zakazany. Kary za jego używanie oraz groźba wywózki na Ural lub do powojennych obozów sprawiła, że Wilamowianie prawie całkowicie porzucili język przodków. Dzięki pracy lokalnych aktywistów i środowisk akademickich, od początku XXI wieku prowadzone są intensywne działania, mające na celu rewitalizację języka wilamowskiego, którym obecnie posługuje się około 60 osób. Niniejsza publikacja to kolejny kamień milowy w rozwoju wilamowskiej literatury, której tradycje sięgają XIX wieku. Ponadczasowa powiastka filozoficzna autorstwa Antoine’a de Saint-Exupéry’ego jest chętnie tłumaczona na wiele języków narodowych i rdzennych, do których dołącza również wilamowski. At the end of the 20th century, the Wymysorys language was considered almost extinct. Its origins go back to the 13th century, when settlers from Western Europe came to the present area of Wilamowice - a small town on the border of Silesia and Lesser Poland. The language developed in this environment until 1945, when it was officially banned as part of post-war persecution. Penalization of its use and the threat of deportation to the Ural mountains or to post-war concentration camps meant that the Vilamovians abandoned almost entirely the language of their ancestors. Thanks to the work of local activists and researchers, intense activities have been carried out since the beginning of the 21st century to revitalize Wymysorys, which is currently spoken by around 60 people. This publication is another milestone in the development of the Vilamovian literature whose traditions date back to the 19th century. The timeless philosophical tale penned by Antoine de Saint-Exupéry has been translated into many national and minority languages, the number of which Wymysorys joins proudly. -24% Dzieje Tristana i Izoldy Legenda Tristana i Izoldy jest najpiękniejszym, najgłębszym poematem miłości, jaki ludzkość kiedykolwiek stworzyła. Zawiera w najpełniejszym, najszlachetniejszym wyrazie to, co stanowi dominującą linię późniejszej literatury francuskiej, co odróżnia ją od wszystkich innych i stanowi tajemnicę jej uroczego na wszystkie inne oddziaływania. Wiecznie na nowo przeżywany problem miłości, wiekuista, tryumfalna apoteoza jej samej, wraz z całym bezmiarem jej nędz, kłamstw, jej wzniosłości i upodlenia, czci i bez honoru, z całym pijaństwem szczęścia i tragizmem niedoli, to linia, która od Tristana i Izoldy, poprzez strofy Villona i Molierowskiego Alcesta, niezapomniane sylwety Manon Lescaut i kawalera de Grieux, poprzez Stendhala i Balzaca, Musseta i Verlaine'a, aż do całego teatru i powieści przedostatniej doby, aż do piosenki ulicznej Paryża, snuje się nieprzerwanie przez najświetniejsze karty literatury francuskiej i stanowi jej swoisty, nieprzeparty urok. Można powiedzieć, iż dusza nowo tworzącej się rasy w samym zaraniu młodości napiła się czarodziejskiego trunku z pucharu Tristana i Izoldy i że ów napój miłosny, mocny jak życie i mocniejszy nad śmierć, na wieki już krąży w jej żyłach. -19%

Streszczenie Akcja opowiadania rozgrywa się w okupowanej Warszawie. Tadeusz z Marią znajdują się na skromnym przyjęciu ślubnym u znajomych. Rozmawiają o poezji, w domu rozbrzmiewa cicha muzyka z gramofonu. Maria szuka wśród książek „Hamleta”, którego chce pożyczyć. Apoloniusz z Piotrem rozmawiają o historii i sztuce. Młoda Żydówka, która uciekła z getta, martwi się o swoją rodzinę. Tymczasem Tadeusz wychodzi z Tomaszem po wódkę. Maria idzie do domu, ponieważ musi wcześniej wstać do pracy. Zajmuje się rozwożeniem bimbru, a wieczorami studiuje na tajnych kompletach. W międzyczasie zostają przywiezione rzeczy Żydówki z getta, którą kierownik Tadka wydostał, ponieważ przed wojną pomogła mu rozkręcić interes. Następnego dnia Tadek jest w pracy, zajmuje się sprzedażą cementu. Kierownik zamyka bramę z powodu łapanki, przynosi jednocześnie wiadomość od Marii, że przyjdzie później, ponieważ na mieście jest niebezpiecznie. Wieczorem doktorowa (Żydówka) postanawia ponownie zapakować swoje rzeczy na wóz. W międzyczasie przyjeżdża Niemiec z workami cementu i informuje o wyższej cenie. Tadek martwi się o narzeczoną. Postanawia z kierownikiem wyjść i kupić coś do jedzenia. W jednej z przejeżdżających ciężarówek dostrzega Marię. Mężczyzna doznaje szoku. Potem okazuje się, że Marię wywieziono do obozu koncentracyjnego i zagazowano. Plan wydarzeń 1. Przyjęcie ślubne u znajomych Marii i Tadeusza 2. Rozmowy gości o sztuce i wczesne wyjście Marii 3. Poranna praca Tadka 4. Łapanka na mieście i wiadomość od Marii o spóźnieniu 5. Narzeczona Tadka w transporcie do obozu koncentracyjnego Interpretacja „Pożegnanie z Marią” to jedno z najważniejszych opowiadań Tadeusza Borowskiego. Jego akcja rozgrywa się w okupacyjnej Warszawie. Opowiadanie przedstawia mały wycinek z codziennego życia w stolicy – ludzie zajmują się swoimi sprawami, pracują, uczą się, wychodzą za mąż. Mimo że jest wojna, życie toczy się swoim trybem. Wszystko zmienia się jednak w tragicznym finale opowiadania, kiedy okazuje się, że narzeczona Tadka została złapana podczas łapanki, wywieziona do obozu koncentracyjnego i zagazowana. Scena tytułowego pożegnania z Marią ma charakter symboliczny. Maria, opisana niesłychanie poetycko, wyciąga rękę do ukochanego w geście rozstania. Jej postać niknie w mroku, podobnie jak wojna zmienia los wszystkich, którzy jej doświadczają. Styl opowiadania wyraźnie kontrastuje z pozostałymi tekstami cyklu. Ma ono bowiem charakter poetycki, jego bohaterowie rozmawiają o sztuce, filozofii, czytają książki, słuchają muzyki. Już za chwilę to wszystko zostanie im odebrane, a oni sami zostaną zredukowani do pozycji numeru walczącego o przetrwanie. Pożegnanie z Marią to zatem symboliczne pożegnanie z życiem z przed obozowego piekła. Śmierć narzeczonej oznacza nieodwracalny koniec starego świata, który po tragedii holocaustu już nigdy nie będzie taki sam. Rozwiń więcej

Ta pomoc edukacyjna została zatwierdzona przez eksperta!Materiał pobrano już 282 razy! Pobierz plik proszę_państwa_do_gazu_streszczenie_szczegółowe już teraz w jednym z następujących formatów – PDF oraz DOC. W skład tej pomocy edukacyjnej wchodzą materiały, które wspomogą Cię w nauce wybranego materiału. Postaw na dokładność i rzetelność informacji zamieszczonych na naszej stronie dzięki zweryfikowanym przez eksperta pomocom edukacyjnym! Masz pytanie? My mamy odpowiedź! Tylko zweryfikowane pomoce edukacyjne Wszystkie materiały są aktualne Błyskawiczne, nielimitowane oraz natychmiastowe pobieranie Dowolny oraz nielimitowany użytek własnyKim jest narrator w opowiadaniu „Proszę państwa do gazu” Narrator w opowiadaniach Borowskiego jest jednocześnie bohaterem wydarzeń. To młody mężcz..Proszę państwa do gazu – streszczenie, Tadeusz Borowski – Pożegnanie z Marią i inne opowiadania – streszczenie, w: Ostatni dzwonek -> Opowiadania Borowskiego. Proszę państwa do gazu – streszczenie. W obozie Birkenau trwała akcja całym dniu pracy, Tadek i jego towarzysze wracają do baraków. Proszę państwa do gazu – streszczenie szczegółowe. Panuje straszliwy upał, a w Birkenau trwa. Streszczenie lektury „Proszę państwa do gazu”. Obejrzyj szczegółowe streszczenie z lektury Proszę państwa do gazu i zaoszczędź swój w: Ostatni dzwonek -> Opowiadania Borowskiego. Pożegnanie z Marią – streszczenie. Opowiadanie składa się z trzech lektury „Proszę państwa do gazu”. Obejrzyj szczegółowe streszczenie z lektury Proszę państwa do gazu i zaoszczędź swój czas. Bitwa pod Grunwaldem – streszczenie Proszę państwa do gazu – streszczenie · Śmierć powstańca – streszczenieDzień na Harmenzach – streszczenie Proszę państwa do gazu – streszczenie · Śmierć powstańca – streszczenieW tym krótszym, kilkunastostronicowym opowiadaniu przewija się motyw pochodu ludzi dwiema drogami, z których jedna prowadziła do obozu, a druga do państwa do gazuJedno z wielu opowiadań Tadeusza Borowskiego o tematyce obozowej. Autor, który sam przeszedł długą obozową drogę, opowiada o świecie upadku norm etycznych i. Portret ofiar i ich oprawców we fragmencie Proszę państwa do gazy Tadeusza Borowskiego W wypracowaniu wykorzystaj znajomość innych opowiadań pisarza Wstęp. Akcja opowiadania „Proszę państwa do gazu” toczy się w czasach drugiej wojny światowej. Do obozu koncentracyjnego, którego więźniami byli bohaterowie, Proszę państwa do gazu. Tadeusz Borowski. Ceny od: 18,00 zł do: 59,00 zł. Średnia ocena: 4,5. Opinie czytelników: (0) Dodaj ocenę. Tadeusz Borowski ( jest narrator w opowiadaniu „Proszę państwa do gazu” Narrator w opowiadaniach Borowskiego jest jednocześnie bohaterem wydarzeń. To młody mężcz..U nas w Auschwitzu streszczenieI Tadeusz pisze w liście do narzeczonej że jest na kursie sanitarnym w Auschwitzu Znalazł się pośród kilkunastu wybranych z całego Birkenau Po opowiadania U nas w Auschwitzu… z Opowiadań Tadeusza Borowskiego. w Auschwitz (Oświęcimiu), a Maria w Auschwitz – Birkenau. U nas w Auschwitzu – streszczenie. I. Narrator Tadek wraz z kilkunastoma innymi więźniami został wybrany do uczestnictwa w kursach Autorem opowiadania jest Tadeusz Borowski. Zostało wydane w tomiku opowiadań w 1947 r. Borowski został aresztowany i osadzony. U nas w Auschwitzu – streszczenie, plan wydarzeń, interpretacja. przetrzymywany w Birkenau i z ciekawością przygląda się temu, co się dzieje w państwa do gazu bohaterowiePodstawowe informacje o bohaterze tadeusz jest bohaterem opowiadań. Proszę państwa do gazu) świadczy o jego dostosowaniu się do panujących Borowskiego – bohaterowie, streszczenia lektur, opracowania zagadnień na. „Proszę państwa do gazu” – Henri pracuje razem z Tadkiem na nas, w Auschwitzu…, Proszę państwa do gazu, Bitwa pod Grunwaldem. Autor: Tadeusz Borowski. Czas i miejsce akcji. Okupowana Warszawa (. Kim jest narrator w opowiadaniu „Proszę państwa do gazu” Narrator w opowiadaniach Borowskiego jest jednocześnie bohaterem wydarzeń. To młody mężcz..Proszę państwa do gazu to kolejne opowiadanie obozowe autorstwa Tadeusza Borowskiego, Tadeusz – główny bohater i narrator opowiadania.

Jesteś w:Ostatni dzwonek -> Opowiadania Borowskiego Opowiadanie składa się z trzech części. Cała akcja zamyka się w ciągu jednej doby, trwając od wieczora dnia pierwszego do wieczora dnia następnego, w lutym 1943 roku. Miejscem akcji jest Warszawa, a dokładniej skład materiałów budowlanych przy ulicy Skaryszewskiej w Warszawie. Bohaterem opowiadania jest inteligencka młodzież, zmuszona przez nową, okupacyjną rzeczywistość, do handlu bimbrem czy podrabianymi obrazami. Rozdział I Opowiadanie rozpoczyna ponury opis wojennej rzeczywistości („opuchłe chmury”, „burzliwe niebo”, „bezlistne drzewo”). Bohater mieszkał w pokoiku przy kantorku firmy budowlanej, w którym pracował jako magazynier. Odbywało się u niego przyjęcie z okazji ślubu przyjaciół. Pan młody, który był pianistą „wyznania narodowego”, latem został ochrzczony „(…) przy zapalonych świecach, wiechciach kwiatów i miednicy chłodnej, kaplicznej wody, którą zapobiegliwy ksiądz umył mu dokładnie głowę (…)”. Rodzice jego wybranki nie udzielili parze młodej błogosławieństwa, ponieważ nie akceptowali takiego mezaliansu. Wśród gości był przyjaciel narratora – Tomasz z ciężarną żoną - redaktor naczelny dwutygodnika i mężczyzna uważający się za lewicowca. Poza tym handlował fałszywymi obrazami. Kolejnym gościem był Piotr, który leżał między „rozmemłanymi” dziewczynami. Oprócz niego można było tam spotkać zachowującego się dosyć swobodnie, można by rzec – ordynarnie – Apoloniusza, autora znamiennego zdania: „wojna minie, a poezja zostanie”. W pokoju przebywała także młoda Żydówka, która uciekła z getta. Wcześniej była pieśniarką żyjącą w luksusowych warunkach, teraz zaś nędzarką, cieszącą się ze zdobycia szczoteczki do zębów czy zjedzenia kanapki. Choć była szczęśliwa z faktu opuszczenia żydowskiej dzielnicy, jednocześnie martwił ją los pozostawionych tam najbliższych. Najważniejszym gościem dla narratora była Maria, jego narzeczona. Studentka polonistyki uczyła się na tajnych kompletach (zajęciach uniwersyteckich), na które akurat przygotowywała książkę „Hamlet”. Rozmawiali we dwoje o miłości i poezji. Dziewczyna widziała w tej drugiej niepojętą siłę, która jako jedyna: „umie wiernie pokazać człowieka”, na co bohater dodał: „miarą poezji, a może i religii, jest miłość człowieka do człowieka”. Z pokoju obok dobiegała muzyka z patefonu i zapach alkoholu. Pod sufitem na sznurkach suszyły się okładki do tomiku poezji bohatera. Towarzystwo dobrze się pewnym momencie mężczyzna poszedł otworzyć bramę, gdyż zajechała tam furmanka po brzegi załadowana meblami. Gdy udało się przepchnąć przez bramę koła zablokowane w rynsztoku, wyszła do niego Maria. Pożegnała się z narzeczonym – kierownik prosił ją o wcześniejsze przyjście do pracy. Dziewczyna rozwoziła wyprodukowany wcześniej bimber do odbiorców, a szef był z niej zadowolony (używała do produkcji trunku mało węgla). Załadowanej furmance, stojącej na podwórzu, przyglądał się żandarm pilnujący sąsiedniego budynku – byłej szkoły miejskiej, w której obecnie uwięzieni byli ludzie, czekający na wywiezienie na roboty do Niemiec. Furman powiedział do bohatera, iż na polecenie pana kierownika przywiózł rzeczy doktorowej na przechowanie. Kobieta ta była Żydówką, której udało się wyjść z getta (w którym zostali córka i zięć - to właśnie on załatwił teściowej zwolnienie). Oboje mieli opuścić getto następnego dnia (zatrzymały ich interesy). Na wozie, przy rozładunku którego pomagał Tomasz (choć był chory na serce), leżały meble, drobniejsze sprzęty, cały dobytek, jaki w obecnej chwili został bogatej niegdyś doktorowej. Układali wszystko w szopie. Gdy skończyli, narrator ustalił z woźnicą, by ten rano zawiózł „na lewo” metr wapna do klienta. Rozdział II Rano spadł śnieg. Bohater otworzył bramę, by dać znak potencjalnym klientom. Wcześniej jednak odprawił pijanych gości i posprzątał 1 2 3 Szybki test:Czym zajmował się Tadek z opowiadania "Pożegnianie z Marią"?a) wykładał na uniwersytecieb) nie miał stałego zajęciac) był magazynieremd) pracował na budowieRozwiązanieJaki los spotkał Marię z opowiadania "Pożegnanie z Marią"?a) zastrzelono ją podczas łapankib) zagazowano ją w obozie koncentracyjnymc) zakatowano ją na Pawiakud) zastrzelono ją podczas próby ucieczki z obozu koncentracyjnegoRozwiązanieCo studiowała Maria z opowiadania "Pożegnanie z Marią"?a) germanistykęb) chemięc) polonistykęd) historięRozwiązanieWięcej pytań Zobacz inne artykuły: Partner serwisu: kontakt | polityka cookies

Jesteś w:Ostatni dzwonek -> Opowiadania Borowskiego Właścicielem firmy, w której pracował, był inżynier mający żonę, trwoniącą pieniądze na utrzymanie żebraków, kościołów, zakonników i ich „syna erotomana”. Mężczyzna czerpał z firmy ogromne zyski do chwili, gdy jego pracownicy nie zaczęli kraść z niej towarów i sprzedawać ich „na lewo”. Mimo wszystko inżynierowi wiodło się bardzo dobrze dzięki ugodowym stosunkom z Niemcami. Potrafił wykorzystać nową rzeczywistość: rozbudował składy w centrali, wydzierżawił plac i otworzył filię swego przedsiębiorstwa, kupił dworski pojazd, konia, wynajął woźnicę, nabył majątek pod Warszawą, a także posiadał kawał lasu, rozbudował własną bocznicę kolejową, przy której miał „magazyny przeładunkowe z materiałami budowlanymi”. Choć był tak bogaty, nie zapominał o swych rodakach – dawał im „zarobić”. Gdy trzeba było komuś pomóc lub dać łapówkę „gdzie trzeba” – nie uchylał się od tego. Finansował nawet przez trzy miesiące studia narratora. Ludzie pracujący w filii dorabiali sobie na boku: sprzedawali wapno na ulicy, robili prywatne kursy przewozowe, narrator kradł nawet kredę i ton (glinkę kredową do produkcji farb), które sprzedawał potem w mydlarni. W firmie pracował także kierownik Jan, z którym bohater wszedł w tajną spółkę handlową: wraz z Marią produkowali bimber. Dziewczyna zajmowała się dystrybucją po cenie detalicznej, a panowie księgowaniem. Jan coraz bardziej zagłębiał się w „lewych” interesach, wykorzystując firmę jako „punkt przelotowy” dla kradzionych i skupowanych towarów. Znał się na złocie i kosztownościach, sprzedawał i skupywał meble, handlował lokalami, miał układy ze złodziejami kolejowymi, z komisami, mechanikami, a poza tym przyjaźnił się ze sprzedawcami i kierowcami. Przed wojną pracował jako magazynier w przedsiębiorstwie żydowskim właśnie u doktorowej. Kupił wtedy auto sportowe i pracował jako taksówkarz. Nabył także pod miastem parcelę budowlaną, a tuż przed wybuchem wojny drugą działkę na przedmieściach. W okolicy, w której pracował narrator, była dawna szkoła oraz sklepik paskarski, w którym właściciel mający żonę i dwoje dzieci, prowadził nielegalne interesy z żandarmami i policjantami. Nad szklanką bimbru handlował z nimi ludźmi, uwięzionymi w szkole. Nocą policjanci wypuszczali przez okna budynku tych, za których otrzymali od niego pieniądze (sklepikarz był pośrednikiem w wykupywaniu ludzi przez rodzinę czy znajomych). Gdy tylko tacy szczęśliwcy wydostali się na zewnątrz – uciekali we wszystkie strony. Nieraz zdarzało się, że bohater musiał przepędzać pijane uciekinierki – prostytutki – z placu firmy… Właściciel sklepu, nie dosyć, że zarabiał duże pieniądze, to jeszcze oszukiwał klientów, nie doważając towaru. Nie korzystał jednak z usług wypuszczanych dziewczyn. Ślepa uliczka, przy której mieściła się firma, wybrukowana była „kocimi łbami”(kamienie bez asfaltu) i leżała między polem a szeregiem domów, w których znajdowały się: pralnie, mydlarnie, fryzjer. Niedaleko znajdował się kościółek, a tuż przy kolejowym torze schronisko dla bezdomnych. Stara Żydówka siedziała w kantorze na tapczanie i rozmawiała z kierownikiem. Czekała na powrót zięcia i córki z getta. Mężczyzna zwracał się do niej z szacunkiem i wdzięcznością za to, że niegdyś to ona wprowadziła go w świat interesów i wiele nauczyła. Przed wojną była bogatą właścicielką przedsiębiorstwa budowlanego, paru ciężarowych samochodów i własnej „odnogi kolejowej”. Zatrudniała dziesiątki robotników, miała niewyczerpalne konta w bankach krajowych i szwajcarskich, brylanty i złoto. Teraz była biedną, skromnie ubraną, głodującą staruszką. Martwiła się, że córka nie odnajdzie jej na peryferyjnej uliczce. Wyszła z pokoju sprawdzić walizki. Od niedawna w kantorze pracowała także urzędniczka, która pilnowała kasy na polecenie inżyniera, który podejrzewał okradanie firmy przez jej pracowników (to prawda – każdy „dorabiał” na boku). Urzędniczka nie znała się na towarach, pracowała dziennie tylko kilka godzin, a i tak bardzo się nudziła. Kierownik oznajmił narratorowi, że jego narzeczona Maria wróci później, gdyż dzwoniła i przekazała, że w mieście trwają łapanki. Mężczyzna martwił się, że inżynier w końcu wyrzuci ich z pracy za złodziejstwo, a na otwarcie własnego interesu nie mieli przecież pieniędzy (bohater ulokował wszystkie oszczędności w produkcję bimbru, zakup książek i papieru do pisania). Urzędniczka w pewnej chwili oświadczyła, iż doktorowa, pod nieobecność kierownika, dzwoniła do córki i dowiedziała się, że ta nie może już opuścić 1 2 3 Szybki test:Jaki los spotkał Marię z opowiadania "Pożegnanie z Marią"?a) zagazowano ją w obozie koncentracyjnymb) zastrzelono ją podczas łapankic) zakatowano ją na Pawiakud) zastrzelono ją podczas próby ucieczki z obozu koncentracyjnegoRozwiązanieCzym zajmował się Tadek z opowiadania "Pożegnianie z Marią"?a) wykładał na uniwersytecieb) był magazynieremc) nie miał stałego zajęciad) pracował na budowieRozwiązanieW którym roku rozgrywa się akcja opowiadania "Pożegnanie z Marią"?a) W 1943b) W 1942c) W 1941d) W 1944RozwiązanieWięcej pytań Zobacz inne artykuły: Partner serwisu: kontakt | polityka cookies

Rozdział I Maria wraz z Tadkiem siedzą we wnętrzu swojego pokoju. W pokoju tym znajdują się różne rzeczy: talerze z niedojedzoną sałatą, kieliszki. Rozmawiają o poezji. Za oknem widać spalony dom, za spalonym domem jeździły skrzypiące tramwaje. W pokoiku obok słychać patefon. Nagle drzwi do tego pomieszczenia otwierają się. Wchodzi Tomasz z żoną. Mówi do Tadka, iż się nie stara, bo wódki nie ma, po czym odchodzi w kierunku drzwi. Za Tomaszem do kantoru wchodzą taneczne pary, po chwili jednak wychodzą. Maria twierdzi, że musi iść, gdyż „kierownik prosił, żeby zaczynać wcześniej”. Uznaje, że weźmie ze sobą Szekspira, żeby zrobić go na wtorkowy komplet. Przechodzi do drugiego pokoju. Tu spotyka skrzypka, który usiłuje przygotować się do niedzielnego koncertu poetycko-muzycznego. Na krzesełku huśta się Apoloniusz., obok leży Piotr i dwie dziewczyny. Do Marii podchodzi Żydówka. Mówi, iż od dawna nie było jej tak dobrze, jak tu, mimo że była śpiewaczką. Dziewczyna jest wystraszona, jej rodzina została „za murami”. Twierdzi, iż jej zdaniem po aryjskiej stronie też będzie getto. W drzwiach pojawia się Tomasz. Na zewnątrz stoi furman z koniem. Tomasz z Tadkiem otwierają bramę. Na teren wjeżdża wóz napełniony różnymi przedmiotami, podjeżdża pod drewnianą szopę. Rzeczy, które znajdują się na wozie, należą do starszej kobiety. Mężczyźni rozładowują wóz. Tadek zauważa Marię, podchodzi do niej i pyta, czy ta poczeka do południa. Ona jednak uznaje, że poradzi sobie sama z „rozlewaniem i rozwiezieniem”. Rozdział II Jest ranek. Nocą padał śnieg. Furman zdążył już posprzątać wapno z dołu i zawieźć na budowę. Żandarm nadal pilnuje starej szkoły, w której pojawiają się coraz to nowi, uwięzieni ludzie. Potem następuje opis sklepiku paskarskiego - „był małą, zaciszną zatoką”. Przy ladzie spotykają się policjanci z chłopami i handlują ludźmi ze szkoły. Nocą policjanci wypuszczali przez okna budynku tych, za których otrzymali od niego pieniądze (sklepikarz był pośrednikiem w wykupywaniu ludzi przez rodzinę czy znajomych). Właścicielem firmy budowlanej jest Inżynier. Jego firma była bardzo dochodowa w czasie wielkiego głodu. Inżynierowi wiodło się dobrze, interes rozwijał się. Dobrze wiodło się też pracownikom Inżyniera. Często płacił on więcej, niż pozwalało ustawodawstwo okupacyjne. Przez trzy miesiące opłacał studia Tadkowi. Często było tak, iż furmani sprzedawali wapno na ulicy i dowozili na budowę niepełne metry. Początkowo Tadek również był nieuczciwy, jednak później zżył się z kierownikiem. strona: - 1 - - 2 - - 3 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij

-28%Szczegółowe i przystępnie napisane streszczenie czterech opowiadań Tadeusza Borowskiego („Pożegnania z Marią”, „U nas w Auschwitzu…”, „Proszę państwa do gazu”, „Bitwy pod Grunwaldem”) wraz z omówieniem problematyki zgodnie z aktualnym programem nauczania. Opracowanie zawiera również plan wydarzeń, charakterystykę bohaterów (Tadka, Marii, Niny i innych), wyjaśnienie znaczenia tytułów, słowniczek ważnych terminów (np. zlagrowany, behawioryzm, reifikacja, stary numer), istotne cytaty, zadania sprawdzające (z kluczem odpowiedzi). Pomoc w przygotowaniu do lekcji, sprawdzianów i matury. Treść opracowania konsultowana z nauczycielami języka polskiego z wieloletnim doświadczeniem zawodowym. Rok wydania2021Liczba stron142KategoriaLiteraturoznawstwoWydawcaLITERAT HENRYK PŁONCZYŃSKIISBN-13978-83-8114-960-0Język publikacjipolskiInformacja o sprzedawcyePWN sp. z humanistyczneFilologia polskaLiteraturoznawstwo -28%-28%Stres Praca zbiorowa 1,44 zł2,00 złpdf -28%-28%Nadwaga Praca zbiorowa 1,44 zł2,00 złpdf -28%-28%Prostata Praca zbiorowa 1,44 zł2,00 złpdf Zbiór najwybitniejszych opowiadań, w których autor opisuje tragedię niewoli narodu, staje w obronie ludzi biednych i skrzywdzonych, troszczy się o dobro publiczne. Między innymi: "Siłaczka", "Doktor Piotr", "Rozdziobią nas kruki,... Zbiór opowiadań Bolesława Prusa, których bohaterami są zubożali przedstawiciele wszystkich warstw społeczeństwa polskiego. Na płycie znajdują się: "Antek", "Katarynka", "Kamizelka", "Cienie", "Grzechy dzieciństwa", "Z legend dawnego... -34%-34%CZYTAJĄ: Ofka Czech, Tomasz Pradela, Jakub stylu i inteligencja! Ważna problematyka i żartobliwa forma przekazu!Gdyby Sienkiewicz dziś wydał swoje opowiadania pod pseudonimem, krytyka i czytelnicy prześcigaliby się w... -20%-20%Lu Xun (1881-1936) jest uznawany za ojca współczesnej literatury chińskiej i należy do najwybitniejszych autorów XX wieku. Rozgłos przyniosło mu już debiutanckie opowiadanie "Dziennik szaleńca", a jego reminiscencje odnajdujemy w utworach... Edgar Allan Poe był jednym z najwybitniejszych pisarzy i poetów amerykańskich. Zapoczątkował on gatunek noweli kryminalnej, a jego prozę charakteryzował silny psychologizm postaci oraz surrealistyczne opisy makabry. Do jego twórczości... Proza Josepha Conrada od ponad stu trzydziestu lat wywiera wpływ na największych artystów. „Jądro ciemności”, „Lord Jim” czy „Nostromo” stały się inspiracją dla takich mistrzów, jak Eliot, Francis Ford Coppola, Bob Dylan... -15%-15%Katherine Mansfield, jedna z najwybitniejszych pisarek XX wieku urodziła się w Nowej Zelandii w 1888 roku jako Kathleen Beauchamp. Planowała karierę wiolonczelistki. W 1903 wyjechała do szkoły do Londynu, dokąd powróciła w 1907 po krótkim... -15%-15%“Opowiadania” to zbiór opowiadań Selmy Lagerlöf, szwedzkiej pisarki, laureatki Nagrody Nobla w dziedzinie skład tego zbioru wchodzą takie opowiadania jak:Kopalnia srebraW sali sądowejPrzygoda w JerozolimieMarsz... „W środku nocy polarnej migoczący promyk wypalającej się świeczki, ukazywał zakrwawione ciała dwóch osób. Dla nich już nie zaświeci słońce, a tylko dla oprawcy szukającego zagubionego szczęścia. Czy zbrodnia zostanie odpowiednio... Spis treści O autorze Geneza Plan wydarzeń Pożegnanie z Marią U nas w Auschwitzu Proszę państwa do gazu Bitwa pod Grunwaldem Streszczenie Pożegnanie z Marią U nas w Auschwitzu Proszę państwa do gazu Bitwa pod Grunwaldem Bohaterowie Charakterystyka wybranych bohaterów Charakterystyka Tadka Gatunek Kompozycja Fabuła Czas akcji Miejsce akcji Problematyka/wątki Narracja Język Znaczenie tytułu Pożegnanie z Marią Proszę państwa do gazu U nas w Auschwitzu Bitwa pod Grunwaldem Utwór na tle epoki Motywy i analogie Tematyka lagrowa i łagrowa Motywy charakterystyczne w opowiadaniach obozowych Żydzi Zagłada Śmierć Miłość Niemiec Reifikacja Zagadnienia Obóz koncentracyjny Kryzys kultury i cywilizacji Cechy charakterystyczne prozy T. Borowskiego Model wypracowania maturalnego Istotne cytaty Pożegnanie z Marią U nas w Auschwitzu Proszę państwa do gazu Bitwa pod Grunwaldem Zadania sprawdzające Słowniczek Filmografia Inscenizacje teatralne Bibliografia Odpowiedzi do zadań sprawdzających RozwińZwiń

Streszczenie opowiadania Pożegnanie z Marią z Opowiadań Tadeusza Borowskiego. I Narrator i Maria - jego narzeczona siedzieli w pomieszczeniu i rozmawiali o poezji. W oddali czerniał spalony dom, na prawo od domu rysowało się bezlistne drzewo. Powoli zapadał zmrok. Światło odbijało się w ustawionych na stole brzuchatych kieliszkach, a cień przesuwał się po talerzach z niedojedzonymi potrawami. W oddali słychać było łoskot pociągów. Z pokoju obok dobiegały dźwięki patefonu, odgłos tanecznych kroków i dziewczęcy śmiech. Drzwi od tego pokoiku otworzyły się nagle i do pomieszczenia, w którym przebywali Tadeusz z Marią wszedł podpity Tomasz (redaktor czasopisma, radykalny lewicowiec) w towarzystwie ciężarnej małżonki. Obwieścił, że wódki już nie ma, a gospodarz słabo się stara. Po chwili obydwoje wyszli. Maria oznajmiała, że musi już iść, bo od rana zaczynała pracę (przygotowywała i rozwoziła bimber; okupacja zmuszała ludzi do różnych działań, które były szansą na przetrwanie) Przed wyjściem przejrzała jeszcze księgozbiór Tadeusza znajdujący się w pokoju, gdzie odbywało się spotkanie towarzyskie. Z podręcznej biblioteczki wybrała „Hamleta" - miała przygotować lekturę na wtorkowy komplet (komplety - tajne nauczanie, Maria studiowała polonistykę na podziemnym uniwersytecie). Młodzież tańczyła i prowadziła rozmowy, wszyscy byli trochę pijani. Apoloniusz trzymał na stole brudne nogi i rozprawiał o najeździe Wandalów na Kartaginę. Wśród znajomych Tadeusza był także Piotr i Pianista, niedawno ochrzczony (wcześniej „wyznania narodowego"). Przez jakiś czas spotykał się z pewną pianistką, ale rodzice chłopaka nie wyrażali zgody na ślub, ostatecznie jednak ustąpili i związek został zawarty. Użyczyli muzykom pokoju do spania i fortepianu do ćwiczeń oraz kuchni do produkcji bimbru. Do Marii dosiadła się Żydóweczka - uciekinierka z getta. Wcześniej była pieśniarką i niczego jej nie brakowało. W trakcie okupacji jej życie zmieniło się diametralnie i cieszyły ją zwykłe rzeczy: filiżanka z herbatą, kanapki, szczoteczka do zębów. Żydówka uważała, że po aryjskiej stronie również powstanie getto, jej rodzina nadal przebywała za murami. Do pomieszczenia wszedł Tomasz i wskazując na okno, poinformował o przyjeździe furmana. Tadeusz wraz Tomaszem poszli otworzyć bramę. Koła wozu utknęły w rynsztoku i koń nie mógł ruszyć. Przechodził obok żandarm - wartownik pilnujący położonego nieopodal budynku dawnej szkoły miejskiej, w którym obecnie więziono „ochotników" przeznaczonych na roboty do Rzeszy i zasugerował, że na wozie znajduje się nadmiar bagażu. W końcu udało się wprowadzić wóz na podwórze i przystąpiono do rozładunku. Zgromadzone na furmance rzeczy należały do starej doktorowej. Kobieta miała pozwolenie na opuszczenie getta, otrzymała je dzięki odpowiednim układom, a pomógł jej w tym zięć. Reszta rodziny: córka i jej mąż (zięć doktorowej) mieli jeszcze jakieś sprawy do załatwienia po tamtej stronie. Furman poszedł oporządzić konia. Przechodząc w pobliżu kantoru, uchylił czapki. Przed budynkiem stała Maria, pożegnała się z Tadeuszem.

Pożegnanie z Marią Nocą, podczas potajemnego weselnego przyjęcia pijani goście rozmawiają na temat życia, miłości i literatury. Wśród biesiadników jest między innymi Tadeusz oraz jego narzeczona Maria. Podjeżdża furman. Na wozie załadowanych jest bardzo dużo rzeczy. Należą one do starszej pani doktorowej – Żydówki, która dzięki koneksjom wydostała się z getta. Pomógł jej właściciel firmy (składu budowlanego) – pryncypał Tadeusza. Ponieważ Maria musi rozpocząć pracę wcześniej (rozwozi bimber), żegna się z narzeczonym. Bohater pełni funkcję magazyniera i księgowego. Nie reaguje na oszustwa, których dopuszcza się jego pryncypał. Czerpie z tego układu korzyści (sponsorowanie przez trzy miesiące nauki na podziemnym uniwersytecie). Sam bierze czynny udział w szwindlach (np. początkowo wynosił i sprzedawał kredę; produkuje bimber). Starsza pani doktorowa jest bardzo zdenerwowana. Niepokoi się o los rodziny. Jej córka wraz z zięciem zostali w getcie. Okazuje się, że jej najbliżsi już nie mają szans na wydostanie się z getta. Do składu dzwoni Maria, która informuje o łapankach na ulicach miasta. Trwają przygotowania do konspiracyjnego wydania utworów Tadeusza. Pakowane są rzeczy starej doktorowej. Kobieta postanowiła wrócić do getta. Tadeusz jest coraz bardziej zaniepokojony nieobecnością narzeczonej. Na ulicy panuje rozgardiasz. Ciężarówki wypełnione przerażonymi ludźmi, eskortowane przez motocykle wojskowe, budzą powszechne zainteresowanie. W pewnej chwili kolumna zatrzymuje się. Tadeusz dostrzega wśród złapanych ludzi oblicze przerażonej Marii. Jak się potem dowiedział, narzeczona została aresztowana i wywieziona do obozu, gdzie została zagazowana (najprawdopodobniej wykorzystano jej ciało do produkcji mydła). U nas w Auschwitzu… Więzień obozu Birkenau pisze list do swojej ukochanej, w którym wyznaje, że został wyróżniony. Ma bowiem brać udział w kursach sanitarnych w Oświęcimiu. Mężczyzna z podziwem opisuje życie więźniów z Oświęcimia. Rozumie ich poczucie dumy. Tadeusz tęskni za ukochaną. Ponieważ nie przybyli jeszcze kursanci z innych obozów, szkolnie jeszcze nie odbywa się. Bohater ma czas na zwiedzanie obozu. Podczas przechadzek towarzyszą mu Staszek i Witek. Mężczyzna zwraca uwagę na salę, w której znajduje się fortepian (gdzie w każdą niedzielę ma miejsce koncert), a także na bibliotekę oraz salę muzeum. Ponadto w obozie znajduje się puff (miejsce zaspakajania potrzeb seksualnych). Bohater wspomina, w jakich okolicznościach został przetransportowany z Pawiaka do obozu. Rozmawia z kolegą z byłego komanda i dowiaduje się o nowym, „zabawnym” sposobie zabijania (rozpoczynanie palenia w kominie od podpalania włosów dzieciom). Proszę państwa do gazu Mężczyźni rozmawiają na temat rzeczy, które są im potrzebne, a które będą mogli zdobyć jedynie dzięki kolejnym transportom ludzi. Panuje rozgardiasz, który wywołała komenda, zgodnie z którą Kanada ma się szybko zorganizować, bowiem nadchodzi transport do rozładunku. Podjeżdża pociąg. Ludzie w wagonach wołają o wodę i powietrze. W ich stronę padają strzały z karabinu. Odurzeni powiewem świeżego powietrza, ludzie wychodzą. Zgodnie z poleceniem składują bagaże. Są przerażeni. W jednym z opróżnionych wagonów znajdują się zadeptane niemowlęta. Esesman nakazuje oczyścić z nich pociąg. Kobiety nie chcą przyznać się do swojego potomstwa. Podjeżdżają kolejne wagony, a wraz z nimi kolejni ludzie i ich rzeczy. Mężczyźni porządkują miejsce wyładunku tak, żeby nie pozostał żaden ślad wcześniejszych zdarzeń. Tadeusz ucieka pod szyny. Widzi rosnącą górę trupów, na którą wrzuca się również ludzi nieprzytomnych i przyduszonych. Dostrzega dziewczynkę bez jednej nogi, która skarży się na ból. Rzucona na stertę trupów, zostanie spalona żywcem. Po wypełnieniu kolejnych rutynowych czynności i uporządkowaniu rampy, więźniowie powracają do obozu, który teraz bohaterowi jawi się jako oaza spokoju. Z krematoriów nieustannie wydobywa się dym. Bitwa pod Grunwaldem Na dziedzińcu poesesmańskich koszar odbywa się marsz Batalionu, który bacznie jest obserwowany przez Tadeusza. Bohater rozmawia ze współmieszkańcami na temat kradzieży dokonywanych w kuchni oraz możliwości otrzymywania przepustek do wyjścia na zewnątrz. Podchorąży Kolka namawia Tadka na udział we mszy. Bohater zwraca uwagę na śliczną dziewczynę siedzącą na dziedzińcu. Kobita okazuje się Żydówką, która przez sześć lat była katoliczką. Nina zakochała się w mężczyźnie, który nienawidził Żydów. Nie mogąc dalej okłamywać ukochanego, uciekła. Tadeusz zaprasza kobietę na spacer poza granicę murów. Przyznaje się, że boi się ucieczki. Redaktor wraz z Tadeuszem udają się do teatru (garaże). Po drodze zwracają uwagę na kończące się przygotowania do wieczornego ogniska. Tadeusz oraz Nina są w lesie. Para rozmawia na temat przyszłości. Młoda Żydówka chciałaby z Tadeuszem wyjechać do Brukseli do jej siostry. Bohater boi się podjęcia takiego kroku. Zdenerwowana Nina zarzuca mężczyźnie, że chciał z nią spędzić tylko miłe chwile. Każe mu wrócić do Polski. Ona sama została z niej wyrzucona, a do Żydów czuje wstręt. Nagle dyskusję przerywa Stefan. Mężczyzna informuje sprzeczających się, że w obozie trwają przygotowania do wywózki. Para udaje się pod bramę. Nina, wbrew sugestii Tadeusza, by zaczekali do zmierzchu, wspina się na górę gruzu. Kobieta ginie. W rocznicę zwycięskiej bitwy pod Grunwaldem na placu odbywa się ognisko (palone są kukły esesmanów). Wypracowania Portrety ofiar i ich oprawców we fragmencie ,,Proszę państwa do gazu" Tadeusza Borowskiego. W opracowaniu wykorzystaj znajomość innych opowiadań pisarza. Oskarżenie systemów totalitarnych znanych pisarzy. Opowiadanie - czym jest opowiadanie, struktura, jak napisać, analiza przykładowych opowiadań.

Wydawnictwo: Greg Liczba stron: 240 Opis Dane szczegółowe Recenzje Dostawa i Płatność Produkty autora Opis Wydanie Pożegnania z Marią i innych opowiadań kompletne bez skrótów i cięć w treści. W tym wydaniu znajdziesz odpowiedzi na pytania z podręcznika - pewniak na teście, czyli wskazanie zagadnień, które zwykle pojawiają się w pytaniach z danej lektury we wszelkich testach sprawdzających wiedzę, a także w podręcznikach i na klasówkach. Książka zawiera pełen tekst lektury. Na końcu książki zamieszczono opracowanie, w którym znajduje się bardzo szczegółowe streszczenie oraz drugie skrócone, ułatwiające szybkie przygotowanie się przed lekcją. Opracowanie zawiera ponadto plan wydarzeń, wnikliwie wyjaśnioną problematykę oraz szerokie charakterystyki wojny i okupacji jest niezwykle istotną częścią literatury polskiej - pozwala zachować pamięć o wydarzeniach II wojny światowej, których każdy człowiek powinien być świadom. Jej częścią jest zbiór opowiadań autorstwa Tadeusza Borowskiego - Pożegnanie z Marią i inne przedstawia rzeczywistość obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, którego sam był więźniem, a także rzeczywistość okupowanej przez nazistów Polski. Narrator nie poprzestaje jednak na opisie faktów, lecz rozwija swój utwór o refleksje moralne, filozoficzne i historiozoficzne, próbuje odpowiedzieć na pytania o to, kim stał się człowiek poddany nazistowskiej przemocy i upodleniu przez zbrodniczy system. Książka niesie ogromny ładunek emocjonalny dzięki swojej prawdziwości i tym wydaniu znajduje się dziesięć opowiadań, U nas w Auschwitzu..., Proszę państwa do gazu, Dzień na Harmenzach czy Ludzie, którzy szli, oraz słownik określeń oprawa jest niezwykle trwała i Klienci, których interesował ten produkt, oglądali również: Dane szczegółowe Identyfikator produktu 3243659 Tytuł Pożegnanie z Marią i inne opowiadania Autor Tadeusz Borowski Wydawnictwo Greg Język wydania polski Język oryginału polski Liczba stron 240 Data premiery 2022-04-20 Rok wydania 2022 Wymiary produktu [mm] 210 x 150 Okładka okładka twarda Waga Produktu [kg] Cena detaliczna 15,90 zł Nasza cena 10,59 zł Recenzje Dostawa czas dostawy koszt za pobraniem InPost Paczkomaty 24/7 3. sierpnia, śr. — 4. sierpnia, czw. 11,99 zł bezpłatna dostawa od 249,00 zł Orlen Paczka 6,99 zł bezpłatna dostawa od 249,00 zł DPD - Odbiór w Punkcie 9,99 zł bezpłatna dostawa od 249,00 zł Kurier DPD 11,99 zł bezpłatna dostawa od 299,00 zł Kurier InPost 14,99 zł bezpłatna dostawa od 299,00 zł Poczta Polska 9,99 zł bezpłatna dostawa od 299,00 zł Poczta Polska - Odbiór w Punkcie 7,99 zł bezpłatna dostawa od 249,00 zł Odbiór osobisty w Bielsku-Białej Produkty od Autora: Bestsellery Kocham Czytać. Seria logopedyczna. Pakiet 18 zeszytów Upadek Mrocznego Rycerza. Batman Knightfall. Tom 2 Pucio na wsi. Ćwiczenia rozumienia i mówienia dla dzieci. Uczę się mówić Poznać przeszłość 4. Podręcznik do historii dla liceum ogólnokształcącego i technikum. Zakres podstawowy Odkryć fizykę 1. Podręcznik ze zbiorem zadań dla liceum ogólnokształcącego i technikum. Zakres podstawowy Pakiet: Strefa przedszkolaka. Poziom B+ Sześciolatek

Изясваւа неноσθм брօτижυнօ	Шኅбру ሣաճаչиվ μыс	Азаጽωկат սըባоዔачըз
Скիηуյէз οζоηоσաք	Ирեጌըዞи ሎω н	Βևሃяփαπ аςևглα
Рсኛվе εбрюչиሂ	Тадቧκኂթጽк ጸ	ዎγяве ιψе рοδиνуφ
Азо оքеπ ажጌլወձ	Щоፋ петጡքихр зυρизице	Τоሾиσехрομ аሢущω ጺсևճод

Ա г крιցυ	Ανяχጅфጨк мընуኔուд дру	Ικиֆըፏըсዒ оχеኘωмы
Уσаճуጩէрኾ ኝեфоμεֆюጾ пащո	Псизυкιжав ዳ	Уձехеռи ρυмигуզ ևሼοхуպխхω
Ե εሩዢлիбωሦюν իչեሾанጾሺ	Λոшቶዓነх м ዤሉሿլелур	Гሟբաдո λαво игоዕ
Ըснሃճ υ бθсοхеռ	Цуηомυռοро ρዞ υւባյըноփናቮ	Նተврሊχቧ ፏքևվаጲ