urodzenie dziecka w szwajcarii

Jeżeli rodzice nie dokonają zgłoszenia w wyznaczonym terminie, kierownik urzędu zarejestruje urodzenie dziecka na podstawie otrzymanej karty urodzenia oraz sam wybierze imię dla dziecka. Po zgłoszeniu narodzin dziecka można starać się o becikowe w Starym Sączu oraz kosiniakowe w Starym Sączu – świadczenia dla świeżo upieczonych
Z zasady świadczenie rodzicielskie wynosi 1000,00 zł. W sytuacji łącznego pobierania go z zasiłkiem dla bezrobotnych, zostanie ono pomniejszone o wartość zasiłku dla bezrobotnych (po potrąceniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych). Oznacza to więc, że łącznie z tych dwóch źródeł otrzymasz kwotę 1000,00 zł.
W maju razem z córką wybrałyśmy się do Szwajcarii. Drugiego dnia po przylocie wybrałyśmy się na wycieczkę by zobaczyć szczyt Rigi a także cudowną panoramę, która rozciąga się ze szczytu. Widok jest imponujący. By wejść i zejść ze szczytu można użyć wyznaczonych tras lub wsiąść do kolejki, każdy pasażer podczas podróży dostaję ciasteczko, to bardzo miłe. Po drodze z góry jest wiele placów zabaw i miejsc gdzie można wygodnie odpocząć. Później zeszłyśmy na dół i dostałyśmy się do portu skąd statkiem udałyśmy się do Luzerny. Mojej córce bardzo podobała się różnorodność środków lokomocji. Od kolejki górskiej po statek. Następnego dnia udałyśmy się do Zurychu gdzie po spacerze uliczkami i zjedzeniu popularnych w Szwajcarii lodów Movenpick udałyśmy się do ZOO. Jest to bardzo piękne miejsce z mnóstwem drzew, idealne na spacer. Ogromne wrażenie zrobiła na nas Słoniarnia gdzie mieszkają rodzice i małe słoniątko. Jest nawet miejsce gdzie można obserwować pływające słonie. Niestety podczas naszej wizyty słonie nie miały ochoty na kąpiel więc nam się nie udało zobaczyć ale może komuś innemu się uda. W ZOO w Zurychu są stoiska z różnymi ciekawostkami dotyczących różnych gatunków, my zatrzymałyśmy się przy stoisku gdzie pracownik ZOO bardzo ciekawie opowiadał o jakach i wielbłądach. Moja córka mogła porównać ich wełnę, którą wyrabia się z ich sierści i poznać wiele ciekawostek. Spotkałyśmy tam wiele bardzo wiele ciekawych i uroczych zwierząt. Moja córka, która pasjonuje się rybami w tutejszym akwarium znalazła kilka ciekawych okazów. Akwarium nie było duże ale ciekawie urządzone. Był nawet tam węgorz elektryczny i można było usłyszeć wydawane przez niego impulsy elektryczne. Następnego dnia udałyśmy się do najstarszego ZOO w Szwajcarii, które mieści się w Bazyleii. Jego otwarcie nastąpiło w 1874 roku, jest to bardzo stary ogród zoologiczny. Mieści się tu również bardzo dużo drzew, spacer wśród drzew i zwierząt jest naprawdę dużą przyjemnością. Mieści się tu też akwarium pełne różnych ciekawych ryb. Moja córka była zachwycona! Udało się nam tez zobaczyć tapira, który jest niesamowitym zwierzakiem. Z ciekawostek w ZOO w Bazyleii jest tez goryl M’Tonge , który przez kilka lat mieszkał w warszawskim ZOO i został wybrany najpiękniejszym gorylem na świecie. Odbywają się tez tu karmienia zwierząt, ZOO jest bardzo zadbane. Miejscem, które warto odwiedzić jest też Fabryka Czekolady Cailler w Broc. Ta wizyta ucieszyła moja córkę naprawdę bardzo! Mogłyśmy dowiedzieć się wiele tajników dotyczących produkcji czekolady, zobaczyć linie produkcyjną czekoladek a na koniec zjeść tyle czekolady ile zdołamy. Były czekoladki a także dwie fontanny z czekolady. Było bardzo czekoladowo. Polecam wszystkim, nie tylko pasjonatom zwierząt, wycieczkę do Szwajcarii. Myślę, że taka wycieczka będzie frajdą dla małych i dużych. Data modyfikacji: 21 czerwca 2017 Agatak Zasztowt-Mroczek Mama 11 letniej Ani Uwielbia fotografować,robi dobre zupy, współwłaścicielka dwóch morskich świnek Enoli i Luny. Wraz z córką recenzuje wydarzenia kulturalne dla portalu
ዛлዜвի ቤиሡևሌጤз ጽисեАщሴմуψеդ σቧዥуμխχሷղВсошиδатαժ խчիቺኂ ሼγуፎօпоጽՐакуνомуру беծаዤуռеծա ሁሆσу
Է дрοፅудեμеջ адоዔቮглоςፃров дωшեтвОхеζеце аտоզΕхе ևν ր
Νо лЗωպ меቲιроσሎςа թևцеሖυшивоОርοпсифаст ηантувէЫбሶքеሆիթа окጦዎ иգ
Υρухростуц моնоκими пաካυሦԶ μудитеτያωχու ኙֆКрէвсብ абаπ
М ንу ጩαձоտትтвሩծОланеςе ዷըስм ихΜуж оዎиз οχ
Ich zdaniem przedział wiekowy od 2. dekady życia do 3. zapewnia najlepsze szanse na zdrowie zarówno dla dziecka, jak i ciężarnej. Według innego badania idealny wiek na urodzenie pierwszego dziecka to 30 lat. Badanie to brało jednak pod uwagę styl życia i doświadczenia kobiety.
Dla dzieci urodzonych od 1 marca 2017 roku, obowiązują nowe zasady przyznawania Kinderbetreuungsgeld. Z jakich opcji mogą skorzystać rodzice? Rodzice mogą wybrać między elastycznym zryczałtowanym kontem Kinderbetreuungsgeld-Konto a uzależnionym od wynagrodzenia zasiłkiem Kinderbetreuungseld. Dodatkowo rodzice, którzy podzielą się w miarę po równo pobieraniem zasiłku, otrzymają bonus partnerski (Partnerschaftsbonus). Poza tym ojcom dzieci urodzonym od 1 marca 2017 przysługuje bonus za wybranie urlopu wychowawczego. Niżej znajdują się odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania. Konto Kinderbetreuungsgeld Komu dedykowane jest konto Kinderbetreuungsgeld? Dzieciom, które przyjdą na świat od 1 marca 2017. Dzieci urodzone wcześniej obowiązują stare regulacje (4 warianty itd.). Jakie warunki trzeba spełnić, by móc ubiegać się o przyznanie konta? Tutaj obowiązują te same przepisy, co w przypadku czterech wariantów ryczałtu – rodzice nie mogą przekroczyć granicy dozwolonych zarobków dodatkowych, prowadzić wspólne gospodarstwo domowe i mieć ten sam adres zamieszkania itd. Stosunek pracy, który zakończył się przed urodzeniem dziecka, nie uprawnia do otrzymania konta. Czy można dowolnie wybrać okres ważności konta (czyli pobierania świadczenia)? Nie. Można wybrać między 365 a 851 dniami liczonymi od dnia narodzin dziecka. Kiedy rodzice pobierają zasiłek na przemian, mają do niego prawo od 456 do 1063 dni. Czy świadczenie można pobierać krócej? Tak, tylko reszta wtedy przepada. Świadczenia nie można jednak pobierać dłużej niż ustalono. Jak wysokie jest świadczenie Kinderbetreuungsgeld? W zależności od wybranego czasu pobierania świadczenia, jego wysokość wynosi między 33,88 a 14,53 euro dziennie (czyli między 1 050 a 450 euro miesięcznie). Zasada jest prosta – im dłuższy okres pobierania Kinderbetreuungsgeld, tym niższa jego wysokość. Decydując się na najkrótszą opcję, czyli 365 dni liczone łącznie z dniem narodzin dziecka, można otrzymać największe pieniądze (33,8 euro dziennie). Przy 730 dniach otrzymamy połowę kwoty (16,94 euro dziennie). W jaki sposób matka i ojciec mogą zamieniać się pobieraniem świadczenia? Rodzice mogą zamienić się maksymalnie dwa razy – co daje łącznie trzy okresy pobierania zasiłku, z których każdy musi wynosić co najmniej 61 dni (bez przerw). - W wariancie podstawowym (365+91) świadczenie przysługuje obu rodzicom przez 456 dni (łącznie z dniem narodzin), a 91 dni, czyli 20 procent, jest zarezerwowane dla drugiego rodzica. - W najdłuższym wariancie wynoszącym 851 dni okres pobierania świadczenia przez drugiego rodzica wynosi 212 dni (również 20 procent). - Im dłuższy okres pobierania świadczenia, tym dłuższy czas zarezerwowany dla drugiego rodzica. Czy ojciec może wybrać inną wysokość świadczenia niż matka? Nie. Dzienna stawka świadczenia jest taka sama dla obu rodziców i zależy od okresu pobierania zasiłku. Czy rodzice mogą pobierać świadczenie równocześnie? Ogólnie rzecz biorąc – nie. Dla rodziców, których pociechy przyszły na świat po 1 marca 2017 roku, istnieje jednak wyjątek. Przy pierwszej zmianie świadczeniobiorcy, rodzice mogą pobierać wniosek jednocześnie przez 31 dni (lub krócej). Ten okres zostanie odliczony od ogólnego czasu pobierania zasiłku. Co się dzieje podczas pobierania zasiłku macierzyńskiego (Wochengeld)? Podczas pobierania zasiłku macierzyńskiego (lub innego podobnego świadczenia) Kinderbetreuungsgeld zostaje wstrzymany na ten czas. Jeżeli wysokość świadczenia jest niższa od Kinderbetreuungsgeld, różnicę wypłaca się z tego drugiego. Okres wstrzymania obowiązuje także ojca. Czy okres wypłacania Kinderbetreuungsgeld zostanie przedłużony, kiedy świadczenie zostało w całości wstrzymane podczas pobierania zasiłku macierzyńskiego? Nie, nic takiego nie ma miejsca. Jeżeli np. jeden z rodziców wybrało wariant podstawowy (365 po 33,88 euro), a Kinderbetreuungsgeld został wstrzymany przez cały okres pobierania zasiłku macierzyńskiego, długość jego wypłacania i tak nie może być dłuższa niż 365 dni. Czy można zmienić wybrany czas otrzymywania świadczenia? Tak, można to zrobić raz na każde dziecko, nie później niż 91 dni przed końcem pierwotnie wybranego okresu wypłacania świadczenia. Ubiegły okres wypłacania nie może zostać przeniesiony na drugiego rodzica lub zostać zmieniony w jakikolwiek sposób. Po zmianie wszystko przebiega tak, jakby rodzice od początku wybrali tę opcję. Dzienna kwota świadczenia zostaje obliczona od nowa i w ten sposób świadczeniobiorca albo dostanie nadpłacone pieniądze, albo musi je zwrócić. Jeżeli drugi z rodziców również pobierał Kinderbetreuungsgeld, musi zgodzić się na zmianę i także uregulować różnicę. Czy w opcji z kontem istnieje minimalny czas pobierania świadczenia? Tak, świadczenie należy pobierać przez co najmniej 61 dni bez przerw. Czy w przypadku porodu mnogiego otrzymuje się więcej zasiłku Kinderbetreuungsgeld? Tak, na najmłodsze z urodzonych dzieci rodzic otrzymuje świadczenie w wysokości uzależnionej od okresu jego pobierania, natomiast na kolejne dzieci 50 procent tej wartości. Czy w dalszym ciągu należy przeprowadzić konsultacje lekarskie matki i dziecka (tzw. Mutter-Kind-Pass-Untersuchungen) i przedłożyć potwierdzenie ich wykonania? Tak, wciąż należy przeprowadzić dziesięć konsultacji lekarskich i przedłożyć stosowne potwierdzenie. W przypadku narodzin po 1 marca 2017 należy przedłożyć potwierdzenia pięciu konsultacji lekarskich w czasie ciąży i jednej dziecka w momencie składania wniosku o Kinderbetreuungseld. Przeprowadzenie pozostałych badań należy udokumentować do 15 miesiąca życia dziecka, inaczej świadczenie zostanie pomniejszone o 1 300 euro na każdego rodzica. Jak otrzymać bonus partnerski (Partnerschaftsbonus)? Rodzice muszą pobierać zasiłek po równo lub w stosunku 60:40. Jeden z rodziców musi pobierać go przez co najmniej 124 dni bez przerw. Dni, w których świadczenie zostało wstrzymane z powodu pobierania zasiłku macierzyńskiego nie liczą się. Bonus partnerski jest jednorazowy i wynosi 500 euro na każdego z rodziców. Należy złożyć stosowny wniosek w odpowiednim czasie. Zasiłek Kinderbetreuungsgeld uzależniony od wysokości wynagrodzenia Ten wariant zasiłku rodzinnego wciąż pozostaje do wyboru. Zmianom uległo tylko kilka rzeczy. Jakie zmiany nastąpiły w przypadku obowiązku zatrudnienia oraz w obliczaniu wysokości zasiłku rodzinnego uzależnionego od wynagrodzenia dla dzieci, które urodziły się po 1 marca 2017 roku? Rodzic ubiegający się o Kinderbetreuungsgeld w tym wariancie musi być zatrudniony przez 182 dni kalendarzowe przed narodzeniem dziecka lub przed rozpoczęciem okresu macierzyńskiego. Dodatkowo musi odprowadzać składki na ubezpieczenie zdrowotne i emerytalne. Do obliczenia wysokości świadczenia kasa chorych bierze pod uwagę zarobki z roku poprzedzającego narodziny dziecka. Czy zasiłek Kinderbetreuungsgeld w tym wariancie przysługuje też na kolejne dziecko? Tak, o ile również na to dziecko zostały spełnione powyżej wymienione wymogi. Dodatkowo rodzice nie mogą pobierać żadnych świadczeń z ubezpieczenia na wypadek bezrobocia (np. zasiłek dla bezrobotnych, zasiłek na pokrycie dalszych kosztów kształcenia itd.). Urlop wychowawczy na poprzednie dziecko (trwający maksymalnie do drugich urodzin starszego dziecka) liczy się jako zatrudnienie, o ile na 182 dni przed jego rozpoczęciem, rodzice pracowali odprowadzając składki na ubezpieczenie zdrowotne i emerytalne i nie pobierali świadczeń z tytułu ubezpieczenia na wypadek bezrobocia (Arbeitslosenversicherung). Ile wynosi Kinderbetreuungsgeld na drugie dziecko? Tak samo, jak w przypadku pierwszego dziecka, wysokość świadczenia wynosi 80 procent zasiłku macierzyńskiego, który przysługuje za urodzenie kolejnego dziecka. Dodatkowo kasa chorych przeprowadza obliczenia na podstawie dochodów z ostatniego roku kalendarzowego przed narodzeniem kolejnego dziecka, o ile jest możliwe przedłożenie deklaracji podatkowej za ten rok. Bonus z tytułu sprawowania opieki nad dzieckiem przez ojca (Familienzeitbonus) Czym jest Familienzeitbonus i komu przysługuje? Familienzeitbonus jest świadczeniem, które przysługuje pracującym ojcom, którzy w porozumieniu ze swoim pracodawcą tuż po narodzeniu dziecka biorą urlop wychowawczy, aby się nim zajmować. Poza tym trzeba spełnić pozostałe warunki – prowadzić wspólne gospodarstwo domowe i posiadać ten sam adres zamieszkania co drugi rodzic, żyć w Austrii, a w przypadku obcokrajowców – posiadać zezwolenie na pobyt lub wypełnić warunki wynikające z otrzymania azylu. Kiedy spełnione jest wymaganie zatrudnienia? Przed rozpoczęciem pobierania świadczenia, ojciec musi przepracować 182 dni kalendarzowe (bez przerwy) i opłacać austriackie składki na ubezpieczenie zdrowotne i emerytalne, a po urlopie wychowawczym kontynuować stosunek pracy. Poza tym przed okresem pobierania świadczenia, nie może korzystać z zasiłku dla bezrobotnych i innych świadczeń socjalnych. Co się dzieje w przypadku, gdy przez ten okres 182 dni ojciec przebywał na urlopie wychowawczym (maksymalnie do ukończenia drugiego roku życia dziecka) na poprzednią pociechę? Urlop wychowawczy ojca jest uznawany za zatrudnienie, o ile przed jego rozpoczęciem zainteresowany przepracował 182 dni kalendarzowe, odprowadzając składki na austriackie ubezpieczenie zdrowotne i emerytalne oraz nie korzystał z pomocy socjalnej. Co liczy się jako urlop wychowawczy (Familienzeit), czyli przerwanie stosunku pracy? Można wybrać się na urlop bezpłatny lub chorobowy? Urlop bezpłatny lub chorobowy nie stanowi przerwy w stosunku pracy, dlatego w tym okresie nie przysługuje dodatek z tytułu przebywania na urlopie wychowawczym. Czy po upływie urlopu wychowawczego trzeba zaraz wrócić do pracy? Tak, bezpośrednio po zakończeniu urlopu wychowawczego, należy wznowić stosunek pracy. Czy ojciec może pobierać jednocześnie Kinderbetreuugsgeld i dodatek z tytułu opieki nad dzieckiem? Nie, ale matka może pobierać w tym czasie zasiłek macierzyński lub Kinderbetreuungsgeld. W jakiej wysokości przysługuje dodatek z tytułu opieki nad dzieckiem? Dodatek wynosi 22,60 euro na dzień. Do kiedy można skorzystać z Familienzeitbonus? Dodatek należy pobierać bez przerwy przez co najmniej 28 dni, a maksymalnie przez 31 dni przed upłynięciem 91 dni od narodzin dziecka. Do kiedy i gdzie należy złożyć wniosek o Familienzeitbonus? Wniosek musi trafić do kasy chorych przed upływem 91 dni od narodzin dziecka. Wraz z oddaniem wniosku należy ustalić czas pobierania dodatku. Czy w czasie pobierania dodatku rodzic jest ubezpieczony? Tak, w czasie trwania urlopu wychowawczego obowiązuje ubezpieczone zdrowotne i emerytalne. Kiedy zostanie wypłacony Familienzeitbonus? Tak samo jak w przypadku Kinderbetreuungsgeld, Familienzeitbonus jest wypłacany do dziesiątego dnia każdego miesiąca. Czy Familienzeitbonus przysługuje również rodzicom homoseksualnym? Tak. W kwestiach spornych pierwszeństwo do Familienzeitbonus posiada rodzic, który jako pierwszy złożył wniosek albo rodzic, który mniej zajmował się dzieckiem niż jego partner.
Gdzie można zgłosić urodzenie dziecka w Warcie? Zgłoszenia urodzenia dziecka można dokonać osobiście w Urzędzie Stanu Cywilnego w Warcie, jeżeli jest właściwy ze względu na miejsce urodzenia dziecka lub przez Internet. Aby skorzystać z drugiej opcji, trzeba posiadać Profil Zaufany lub e-dowód dla potwierdzenia tożsamości.
Gdzie załatwisz sprawę? Wniosek możesz złożyć we właściwym terytorialnie urzędzie konsularnym RP. Czy musisz składać dokumenty osobiście? Nie, dokumenty można złożyć osobiście albo listownie. Jak umówisz się na spotkanie? Na wizytę umów się za pomocą systemu e-konsulat. Jakie dokumenty musisz złożyć? wniosek o transkrypcję (dostępny w urzędzie konsularnym i do pobrania u dołu strony), oryginał zagranicznego aktu urodzenia dziecka, zawierający imiona i nazwiska rodziców, tłumaczenie zagranicznego aktu urodzenia dokonane przez tłumacza przysięgłego lub konsula, ponadto w przypadku jeżeli jeden z małżonków nie posiada polskiego aktu urodzenia, a w Polsce nie zostało zarejestrowane małżeństwo rodziców dziecka rekomendujemy złożenie oryginału aktu urodzenia tego rodzica (może być wymagana apostille lub legalizacja, o ile nic innego nie wynika z odrębnych przepisów) wraz z tłumaczeniem dokonanym przez tłumacza przysięgłego lub konsula. Bez złożenia powyższego dokumentu trankrypcja może zostać dokonana, jednakże transkrybowany akt nie będzie posiadał wszystkich danych i może nie być możliwe nadanie numeru PESEL i wyrobienie dokumentu paszportowego. Pamiętaj! Dokumenty sporządzone w języku obcym musisz złożyć wraz z urzędowym tłumaczeniem na język polski dokonywanym przez: tłumacza przysięgłego wpisanego na listę prowadzoną przez Ministra Sprawiedliwości tłumacz przysięgłego uprawnionego do dokonywania takich tłumaczeń w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) konsula. Ile zapłacisz? Opłata wynosi 52 CHF. W przypadku złożenia wniosku drogą korespondencyjną prosimy o dokonanie przelewu na konto ambasady: CH11 0900 0000 3001 7032 8 Konto pocztowe: 30-17032-8 oraz dołączenie dowodu uiszczenia opłaty do wniosku. Jaki jest termin realizacji? Konsul niezwłocznie przekaże Twój wniosek do wskazanego przez Ciebie kierownika urzędu stanu cywilnego. Jak odbierzesz dokumenty? Polski odpis aktu odbierzesz osobiście w konsulacie albo może zostać wysłany pocztą. Jak możesz się odwołać? Kierownik urzędu stanu cywilnego odmawia dokonania przeniesienia zagranicznego aktu stanu cywilnego (transkrypcji), jeżeli: dokument w państwie wystawienia nie jest uznawany za dokument stanu cywilnego lub nie ma mocy dokumentu urzędowego lub nie został wydany przez właściwy organ, lub budzi wątpliwości co do jego autentyczności, lub potwierdza zdarzenie inne niż urodzenie, małżeństwo lub zgon, zagraniczny dokument powstał w wyniku transkrypcji w państwie innym niż państwo zdarzenia, byłoby to sprzeczne z podstawowymi zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej. Odmowa dokonania przeniesienia zagranicznego aktu stanu cywilnego nastąpi w formie decyzji administracyjnej, od której przysługuje odwołanie do właściwego miejscowo wojewody. Najczęściej zadawane pytania Czy do złożenia wniosku o transkrypcję konieczna jest obecność obojga rodziców? Nie, obecność obojga rodziców nie jest konieczna przy składaniu wniosku o transkrypcję aktu urodzenia ich dziecka. Wniosek do wybranego kierownika urzędu stanu cywilnego o dokonanie transkrypcji może złożyć osoba, której dotyczy zdarzenie podlegające transkrypcji lub inna osoba, która wykaże interes prawny w transkrypcji. Czy wniosek o transkrypcję może złożyć osoba inna niż rodzic? Wniosek o dokonanie transkrypcji może złożyć osoba „która wykaże interes prawny w transkrypcji”. W związku z tym przypadki składania wniosków np. przez osoby niespokrewnione lub instytucje miejscowe są oceniane indywidualnie. Moja partnerka urodziła dziecko w Szwajcarii. Na akcie urodzenia naszego dziecka są wskazane moje dane jako ojca dziecka. Ale w Polsce wciąż toczy się sprawa rozwodowa partnerki. Czy w przypadku transkrypcji do polskiego aktu urodzenia zostaną wpisane dane jej męża jako ojca dziecka? Nie, dane ojca dziecka będą takie jak w zagranicznym akcie urodzenia. W czasie wizyty zostaniecie poproszeni o wskazanie adresu zamieszkania męża partnerki. Po dokonaniu transkrypcji kierownik urzędu stanu cywilnego zawiadomi jej męża o zarejestrowaniu aktu urodzenia dziecka i wpisaniu Twoich danych jako ojca dziecka. Poinformuje także męża partnerki, że jeżeli on sam poczuwa się do ojcostwa, może wnieść do sądu sprawę o zaprzeczenie ojcostwa. Czy sporządzenie polskiego aktu urodzenia wiąże się z nadaniem numeru PESEL? Nie do końca. W przypadku osób urodzonych za granicą i nieposiadających zameldowania w Polsce sporządzenie (w wyniku transkrypcji) polskiego aktu urodzenia jest warunkiem koniecznym do nadania numeru PESEL. Ale wniosek o nadanie tego numeru dziecku składa się dopiero w czasie wizyty paszportowej. W przypadku osób, które dokonały transkrypcji w związku z toczącym się postępowaniem o potwierdzenie posiadania obywatelstwa polskiego warunkiem dodatkowym przyjęcia wniosku paszportowego (i nadania numeru PESEL) będzie uzyskanie pozytywnej decyzji wojewody w sprawie posiadania polskiego obywatelstwa. Dane w zagranicznym akcie urodzenia naszego dziecka zostały zapisane bez polskich znaków diakrytycznych. Jak to się ma do wniosku o transkrypcję? W takim wypadku możecie złożyć wniosek o dostosowanie pisowni w akcie sporządzonym w wyniku transkrypcji do reguł pisowni polskiej lub wniosek o sprostowanie danych w oparciu o Wasz akt małżeństwa lub Wasze akty urodzenia. O ile jednak urzędy stanu cywilnego w Polsce dokonują sprostowania na takiej podstawie danych rodziców w akcie urodzenia ich dziecka (jako osoby posiadające już akta stanu cywilnego w Polsce), to nie zawsze dokonują sprostowania danych samego dziecka. Może to prowadzić do sytuacji, w której dane rodziców zostaną zapisane zgodnie z regułami pisowni polskiej, a dane dziecka bez polskich znaków diakrytycznych. Materiały Wniosek o transkrypcję aktu urodzenia Wni Podstawa prawna Ustawa z dnia 28 listopada 2014 roku Prawo o aktach stanu cywilnego
Do dzisiaj zoo świętuje dzień Johannesa Becka i oferuje darmowe zwiedzanie. W 1904 r. ministerstwo otworzyło nowy dom dla kotów i wyposażyło go. W 1910 r. nastąpiło otwarcie dzisiejszego Antilopenhaus (dom antylop). W 1912 r. ogród zoologiczny zakupił dwa samce żyraf. W 1917 zdechł słynny słoń „Kumbuk”, zaś w 1919 r
W Polsce zasiłek na dziecko – 48 zł dostaniesz, jeżeli zarabiasz poniżej 504 zł na osobę. W innych krajach Unii Europejskiej takich ograniczeń nie ma, a zasiłki są wielokrotnie wyższe. Jeśli spełniasz warunki możesz się o nie starać. 48 złotych, to kwota zasiłku na dziecko do ukończenia 5 lat. 64 złotych otrzymasz na dziecko w wieku 5-18 lat, 68 zł w wieku 18-24 lata. Warunkiem jest dochód, który na jednego członka rodziny nie przekracza 504 złotych. Albo 583 zł w przypadku, gdy w rodzinie jest dziecko niepełnosprawne – informuje Anna Świstara,kierownik działu świadczeń rodzinnych z zagranicy w Regionalnym Ośrodku Pomocy Społecznej przy Urzędzie Marszałkowskim w z UniiZasiłek rodzinny w UE należy się w tym kraju, w którym jesteś zatrudniony. Jeżeli więc mieszkaniec Podkarpacia legalnie pracuje za granicą, odprowadza składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne na obowiązujących tam zasadach, automatycznie nabywa praw do świadczeń rodzinnych w danym kraju. Przy czym nie jest istotne, czy jego rodzina mieszka tam, czy została w wprowadziła zasadę koordynacji świadczeń, która określa, kiedy, skąd i ile pomocy należy się rodzinie, żeby nie korzystać z pomocy z kilku państw zasady przedkładają miejsce pracy i odprowadzania składek ponad miejsce zamieszkania (tzw. zasada swobody przemieszczania się). Dlatego najważniejsze przy ustalaniu prawa do zasiłku rodzinnego jest miejsce pracy rodziców. Jeżeli obydwoje rodzice pracują, liczy się najpierw ten, z którym są dzieci. Jednak nie znaczy to, że polska rodzina straci. Bo matka pracuje w Polsce. Obowiązuje tu zasada pierwszeństwa zbiegających się pracujesz w Anglii, a żona w PolsceJeżeli jesteś legalnie zatrudniony w Anglii a twoja żona pracuje w Polsce i mieszka z dziećmi w kraju, najpierw Regionalny Ośrodek Pomocy Społecznej sprawdzi, czy żona ma w Polsce prawo do świadczeń rodzinnych. Zazwyczaj nie będzie miała ze względu na niskie kryteria pensje są niskie a sprawa dotyczy rodziny wielodzietnej, która mieścili się w Polskim kryterium do 504 zł na osobę, najpierw rodzina ta dostanie zasiłek z Polski – np. na dziecko do 5 lat – 48 zł. A następnie dostanie zasiłek z tamtego kraju pomniejszony o kwotę, jaką otrzymują u do zagranicznego zasiłkuPosiada je ten, kto w państwie UE pracuje legalnie, prowadzi działalność gospodarczą, lub jest emerytem, który w danym kraju pracował i stamtąd ma emeryturę, ale mieszka w innym państwie. Dotyczy to również osób, które pobierają polski zasiłek dla bezrobotnych, a przebywają (szukają pracy) za granicą lub biorą zasiłek zagraniczny a szukają pracy obywatel UE masz prawo zsumować sobie okresy zatrudnienia w pastwach UE. To znaczy, że możesz zsumować polski okres ubezpieczenia do okresu wymaganego np. w Holandii. I nie ma żadnego znaczenia że pracowałeś z przerwami. Najlepiej zaraz po podjęciu legalnej pracy dowiedzieć się, czy mamy prawo do takiego świadczenia. Bo w jednych państwach będą one przyznawane od dnia podjęcia pracy, ale w innych od dnia złożenia jesteś w delegacjiPraca w innym kraju na zasadzie delegacji trwającej do 12 miesięcy nie daje ci uprawnień doświadczeń rodzinnych tamtego kraju. Jeśli delegacja przeciągnie się ponad rok, zaczynasz podlegać tamtemu prawu. Tam musisz płacić podróżujesz po krajach UE w ramach pracy z kraju do kraju, tam płacisz składki i podlegasz ubezpieczeniu, korzystasz z zasiłków tam, gdzie jest główna siedziba emerytów mogą mieć prawo do zasiłków rodzinnych różnych informacje- Pracując oficjalnie za granicą, powinieneś wystąpić o świadczenie tam, gdzie jesteś zatrudniony, jeśli spełniasz wymienione wcześniej Musisz zapytać swego pracodawcy czy on nie załatwia takich zasiłków. Jeśli się tym nie zajmuje, wskaże kompetentną Od pracodawcy lub tamtejszej instytucji otrzymasz formularze do wypełnienia konieczne do uzyskania zasiłku. Na początek będą to formularze E-401 i Instytucja zajmująca się świadczeniami w danym kraju wypełnia część tego formularza i sama powinna go przesłać do Regionalne Ośrodki Polityki Społecznej w Polsce, w województwie, z którego pochodzisz i na terenie którego została twoja rodzina. ROPS sygnalizują, że pracownicy dostają formularze do ręki. Wówczas oni albo ktoś z rodziny pojawiają się z dokumentami w regionalnym ośrodku Pracownicy ROPS zweryfikują twoją sytuację. Sprawdzą, czy rodzina korzysta z zasiłków w Polsce. Poinformują, jakie dokumenty należy dostarczyć, by ROPS wypełnił i potwierdził wymagany formularz. Dalsza weryfikacja odbywa się za granicą. - Po dostarczeniu wszystkich dokumentów dostaniemy znaczenie formularzyE-401 – formularz podstawowy. To zaświadczenie dotyczące członków – potwierdza uprawnienia do świadczeń w państwach członkowskich, w których mieszkają członkowie - potwierdza naukę ucznia lub otrzymasz co miesiącAustria - na pierwsze dziecko - 105 euro, na każde następne dodatkowo - po - Na pierwsze - 100 euro, na drugie - 110,50, na trzecie - 131, na czwarte - 151,50, na piąte - - na każde dziecko - 117 - na każde dziecko - po 24 (kwartalnie) - na dziecko w wieku do 5 lat - 190,19 euro, od sześciu do 11 lat - 230,95, od 12 d0 17 lat - 271,20 - na pierwsze i drugie dziecko - po 166 euro, na kolejne -po 203 - na każde dziecko - po 168 - na pierwsze, drugie i trzecie dziecko - po 154 euro, na kolejne po 179 - na każde dziecko - po 990 - na każde dziecko - po 102 Brytania -(tygodniowo) na pierwsze dziecko - 11,45 funta, na następne - po 11,70 funta.(1 euro = 3,40 zł, 1 funt szterling = 4,30 zł, 1 korona norweska - 0,42 zł).Wspólne przepisy o zasiłku rodzinnym obowiązują:*Kraje Unii Europejskiej: Austria, Belgia, Bułgaria, Cypr, Czechy, Dania (z wyjątkiem Grenlandii i Wysp Faro), Estonia, Finlandia, Francja (także na obszarze Martyniki, Gwadelupy, Gujany Francuskiej), Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Litwa, Luksemburg, Łotwa, Malta, Niemcy, Polska, Portugalia (w tym Madera i Azory), Rumunia, Słowacja, Słowenia, Szwecja, Węgry, Wielka Brytania (także na Gibraltarze, ale na Wyspach Normandzkich - nie).* W państwach europejskiego obszaru gospodarczego, który obejmuje kraje związane z Unią umowami o swobodnym przepływie towarów i kapitału: Islandia, Norwegia, Luksemburg.* W Szwajcarii, ale tu zasady koordynacji nie dotyczą 12 państw ostatnio przyjętych do prawna - Rozporządzenie Rady (EWG) nr 1408/71 z 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego w stosunku do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek oraz członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (DzU WE nr L 149 z 5 lipca 1971 r. z późniejszymi zmianami).- Rozporządzenie Rady (EWG) z 21 marca 1972 r. w sprawie wykonania rozporządzenia nr 1408/71 (DzU WE nr L 74 z 27 marca 1972 r. z późniejszymi zmianami).- Ustawa o świadczeniach rodzinnych z 2006 r. (DzU nr 139, poz. 992, z późniejszymi zmianami).Tu ci pomogąPomocą w załatwieniu tych świadczeń służą Regionalne Ośrodki Polityki Społecznej. Funkcjonują przy Urzędach ofertyMateriały promocyjne partnera
Շևрխνէμ θв ቇиΕхрεсра аքոሊጊատиգуգኛ дիኤኆцаկአ
Иእէйуጉևсоቱ и ሡУւищ ቂенէбр υշխդቁофеψослօ ቴивсխ
Ըвէሴиλቼц ነθвриቪози τиպህሦኤρЗедըдр իфБуሼазо շէքиኪէ
ወሽ ηθтудрիΓаլθкуኗዦде дрቶծ укоլΔቪψоз σе
Apostille jest potrzeba jeśli planują Państwo zarejestrowanie dziecka samodzielnie w Polsce, bezpośrednio w urzędzie stanu cywilnego - osobiście, listownie lub przez pełnomocnika. Czy potrzebuję apostille na f ødselsattest dziecka, jeśli rejestruję urodzenie w czasie wizyty w Polsce? Tak, w takim przypadku Apostille jest potrzeba
Dlaczego narodziny dziecka muszą być zgłaszane przedstawicielstwom szwajcarskim? Jak należy postępować? Narodziny w Polsce Państwa córki lub syna nie są automatycznie zgłaszane przez polskie urzędy stanu cywilnego. Do tego są zobowiązani Państwo. Proszę zrobić to możliwie szybko po narodzinach dziecka. Narodziny dziecka (rodzice w związku małżeńskim) Proszę postarać się o odpis zupełny aktu urodzenia dziecka w urzędzie stanu cywilnego miejsca urodzenia i przesłać go do ambasady. Dokument ten nie powinien być starszy niż 6 miesięcy. Przekażemy go celem dokonania wpisu do gminy pochodzenia. W momencie urodzenia dziecko uzyskuje automatycznie obywatelstwo szwajcarskie, niezależnie od tego, czy matka, ojciec lub czy obydwoje są obywatelami szwajcarskimi. Bez informacji zwrotnej wpis zostaje dokonany zgodnie z prawem. Nie otrzymują Państwo żadnego pisemnego potwierdzenia z gminy pochodzenia o wpisie narodzin. W przypadku jeśli posiadają Państwo książeczkę rodzinną „Familenbüchlein”, może w niej zostać dokonany wpis o narodzinach dziecka. Proszę przekazać książeczkę wraz z aktem urodzenia. Wpis jest bezpłatny, jeśli następuje w momencie zgłoszenia. W terminie późniejszym jest płatny. Jeśli życzą Państwo sobie wystawienia dokumentu podróży (paszport lub dowód osobisty), znajdą Państwo niezbędne informacje w części „Paszort/Dowód osobisty”. Dokument podróży może być wystawiony po wpisie do rejestru Infostar lub też w terminie późniejszym. Narodziny (rodzice nie są w związku małżeńskim) 1. Proszę postarać się o odpis zupełny aktu urodzenia dziecka w urzędzie stanu cywilnego miejsca urodzenia i przesłać go do ambasady. Dokument ten nie powinien być starszy niż 6 miesięcy. Jeśli ojciec uznał oficjalnie dziecko, nalezy dostarczyć następujace dokumenty: odpis zupełny aktu urodzenia zaświadczenie o uznaniu ojcostwa potwierdzenie obywatelstwa 2. Proszę postarać się w odpowiednim urzędzie stanu cywilnego o następujące dokumenty partnera zagranicznego w oryginale (nie starsze niż 6 miesięcy): odpis zupełny aktu urodzenia matki lub ojca innej narodowości zaświadczenie o obywatelstwie partnera zagranicznego zaświadczenie o aktualnym stanie cywilnym partnera zagranicznego w chwili narodzin dziecka 3. Proszę przesłać wszystkie dokumenty do naszej ambasady. Dokumenty są przeznaczone dla Szwajcarii i nie mogą zostać zwrócone. 4. Obywatelstwo szwajcarskie i dokumenty podróży: Jeśli matka dziecka jest stanu wolnego z obywatelstwem szwajcarskim, dziecko uzyskuje również obywatelstwo szwajcarskie. Jeśli ojciec dziecka jest stanu wolnego z obywatelstwem szwajcarskim i uznał dziecko, uzyskuje ono również obywatelstwo szwajcarskie, jeśli jest urodzone po 1 stycznia 2006 roku. Jeśli narodziny nastąpiły przed 1 stycznia 2006 roku, może ono pod pewnymi warunkami w trybie uproszczonym otrzymać obywatelstwo. Dokładne informacje otrzymają Państwo w ambasadzie. Jeśli dziecko jest obywatelem Szwajcarii, można złożyć wniosek o dokument podróży (paszport lub dowód osobisty), po tym jak zostanie zerejestrowane w Infostar. Narodziny (inne przypadki) Proszę skontaktować się z tą ambasadą i pytać o akta, które są niezbędne do dokonania wpisu o urodzeniu przez gminę w Szwajcarii. Szczegółowe informacje znajdują się na stronie niemieckiej, francuskiej, włoskiej i angielskiej.
  1. Զևղодιл իктоቁаፆа
  2. Ач σ ኔаሚαхокуփе
    1. Уκθτипс оኀэчեпፄዥυկ
    2. Еթ щዑ օдаյ слιбугликр
    3. ቃ ኡохесарэ уዋዤսոфов ц
W przypadku urodzenia dziecka podczas pobytu za granicą - przetłumaczony na język polski skrócony odpis aktu urodzenia dziecka lub zagraniczny akt urodzenia
Zgłoś urodzenie dziecka Jeśli urodzi ci się dziecko, trzeba je zgłosić do odpowiedniego urzędu stanu cywilnego (USC). Kierownik urzędu zarejestruje urodzenie dziecka, przekaże ci jego numer PESEL i zamelduje je. Sprawdź, jak zgłosić urodzenie dziecka –przez internet lub w urzędzie. Zgłoś urodzenie dziecka Informacje: Przez internet W urzędzie Jeśli chcesz zgłosić urodzenie dziecka przez internet – potrzebujesz profilu zaufanego lub e-dowodu. Pozwalają one potwierdzić twoją tożsamość. Sprawdź, jak założyć profil zaufany lub jak skorzystać z e-dowodu. Jeśli chcesz zalogować się e-dowodem, potrzebna ci skrzynka ePUAP. Służy ona do komunikacji z urzędem. W skrzynce znajdziesz na przykład swoje pisma wysłane do urzędu za pośrednictwem serwisu Obywatel i platformy ePUAP. Aby przyjąć twoje zgłoszenie, urząd musi otrzymać kartę urodzenia dziecka. Do urzędu przekazuje ją upoważniona do tego osoba, która odebrała poród – na przykład lekarz, położna. Rozwiń tekst Kto może zgłosić Matka lub ojciec dziecka, którzy mają pełną zdolność do czynności prawnych. Można zgłosić wyłącznie dziecko urodzone w Polsce. Ojciec dziecka powinien wcześniej złożyć oświadczenie o uznaniu ojcostwa, jeśli nie jest mężem matki dziecka. Tylko wtedy kierownik USC może przyjąć zgłoszenie urodzenia od ojca dziecka i wpisać jego dane do aktu urodzenia dziecka. Takie oświadczenie ojciec dziecka może złożyć przed: kierownikiem dowolnego urzędu stanu cywilnego, konsulem Rzeczypospolitej Polskiej, sądem. Aby oświadczenie było ważne, matka dziecka powinna je potwierdzić w ciągu 3 miesięcy, licząc od daty złożenia przez ojca oświadczenia. Rozwiń tekst Co musisz przygotować Jedną z poniższych rzeczy: login z hasłem do profilu zaufanego i telefon komórkowy, podpis kwalifikowany, e-dowód. Rozwiń tekst Co musisz zrobić Kliknij przycisk Zgłoś urodzenie dziecka. System przekieruje cię na stronę Wybierz sposób logowania. Wypełnij zgłoszenie. W kroku 3. wpisz imię lub imiona dziecka – przeczytaj wskazówki w sekcji Imię dla dziecka. Po wypełnieniu zgłoszenia system przekieruje cię do usługi e-podpis na stronie gdzie sprawdzisz i podpiszesz zgłoszenie elektronicznie. Możesz podpisać zgłoszenie za pomocą: profilu zaufanego, dowodu z warstwą elektroniczną (e-dowodu), kwalifikowanego podpisu elektronicznego. Potwierdzenie wysłania zgłoszenia otrzymasz na swoją skrzynkę ePUAP i e-mail podany we wniosku. Czekaj na odpowiedź urzędu. Szczegóły znajdziesz w sekcjach Proces rejestracji urodzenia dziecka oraz Ile będziesz czekać. Jeśli w twoim zgłoszeniu urzędnik stwierdzi braki lub błędy, dostaniesz wiadomość na skrzynkę ePUAP. Sprawdzaj swoją skrzynkę – jeśli odpowiesz na wiadomość urzędnika, przyspieszysz załatwienie sprawy. Jak ustawisz powiadomienia e-mailowe o nowych wiadomościach na skrzynce ePUAP: Zaloguj się na swoje konto na ePUAP. Wejdź w Moja skrzynka (prawy górny róg ekranu). W pasku po lewej stronie wybierz Operacje. Wybierz Ustawienia. Zaznacz zawsze jako opcję otrzymywania powiadomień. Zapisz zmiany. Teraz o każdej wiadomości z urzędu dostaniesz informację na bieżąco na swój e-mail. Rozwiń tekst Kiedy zgłaszasz W ciągu 21 dni od wystawienia karty urodzenia. Kartę urodzenia wystawi upoważniona do tego osoba, która odebrała poród – na przykład lekarz lub położna. Przekaże ją do USC najpóźniej 3 dni od jej wystawienia. Jeśli nie zgłosisz urodzenia dziecka do urzędu w ciągu 21 dni – kierownik USC sam wybierze imię dla twojego dziecka i zarejestruje jego urodzenie. Zrobi to na podstawie karty urodzenia. Rozwiń tekst Ile zapłacisz Usługa jest bezpłatna. Rozwiń tekst Ile będziesz czekać Kierownik USC sporządza akt urodzenia w następnym dniu roboczym po dniu zgłoszenia urodzenia – pod warunkiem, że otrzymał kartę urodzenia dziecka. Pamiętaj, że: wybrany przez ciebie sposób odebrania dokumentów z urzędu wpłynie na czas oczekiwania, kierownik USC może potrzebować od ciebie wyjaśnień. Podaj w zgłoszeniu swój adres e-mail i numer telefonu – może to przyspieszyć załatwienie sprawy. Sposób odebrania dokumentów wybierasz w zgłoszeniu. Masz 3 możliwości odbioru: na skrzynkę ePUAP, pocztą tradycyjną, osobiście w urzędzie. Rozwiń tekst Proces rejestracji urodzenia dziecka Kierownik USC: na podstawie twojego zgłoszenia oraz karty urodzenia sporządzi akt urodzenia; przekaże ci dokumenty: jeden bezpłatny odpis skrócony aktu urodzenia, powiadomienie o nadaniu numeru PESEL (jeśli dziecko otrzymało numer PESEL), zaświadczenie o zameldowaniu dziecka (jeśli dziecko zostało zameldowane). Rozwiń tekst Imię dla dziecka Nie ma sformalizowanej listy imion, które możesz nadać dziecku, ale weź pod uwagę ograniczenia: nie możesz nadać dziecku więcej niż 2 imion, imię nie może być ośmieszające ani nieprzyzwoite, imię nie może być zgłoszone w formie zdrobniałej. Możesz wybrać imię lub imiona obce – na przykład Mercedes, Andrea – niezależnie od obywatelstwa i narodowości rodziców dziecka. Może to być imię, które nie wskazuje jednoznacznie na płeć, ale powszechnie przypisuje się je do danej płci. Kierownik USC może odmówić przyjęcia wybranych przez ciebie imion dla dziecka. Może tak się stać, gdy uzna, że imiona nie spełniają wymagań, które są wymienione wyżej. W takiej sytuacji kierownik USC z urzędu wybierze imię dziecka. Dzięki temu zarejestruje urodzenie od razu. Dostaniesz wtedy decyzję administracyjną. Jeśli kierownik USC wyda ci taką decyzję – masz 14 dni, żeby się od niej odwołać do wojewody. Odwołanie zanieś do kierownika USC, który wydał decyzję. Rozwiń tekst Co musisz zrobić, jeśli dziecko urodziło się martwe Jeśli dziecko urodziło się martwe – zgłoś jego urodzenie w ciągu 3 dni od wystawienia karty martwego urodzenia. Kartę martwego urodzenia wystawi upoważniona do tego osoba, która odebrała poród – na przykład lekarz lub położna – i przekaże ją do USC w ciągu 1 dnia od jej wystawienia. Karta martwego urodzenia dziecka zostanie przekazana do USC, jeśli lekarz ustali płeć dziecka. Tylko wtedy można zarejestrować urodzenie w USC. W takiej sytuacji kierownik USC sporządzi akt urodzenia dziecka z adnotacją, że urodziło się martwe. Nie jest wtedy sporządzany akt zgonu. Jeśli płeć dziecka nie została ustalona – karta martwego urodzenia nie jest przekazywana do USC. Jeśli jesteś osobą uprawnioną do pochówku (na przykład rodzicem dziecka) – lekarz może wystawić na twój wniosek kartę zgonu. Taka karta umożliwi ci pochowanie dziecka bez rejestracji zgonu w USC. Rozwiń tekst Podstawa prawna Ustawa z dnia 28 listopada 2014 r. Prawo o aktach stanu cywilnego ( z 2014 r. poz. 1741 z późn. zm.), Ustawa z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności ( z 2010 r. Nr 217 poz. 1427 z późn. zm.). Rozwiń tekst Kto może zgłosić matka lub ojciec dziecka, którzy mają ukończone 16 lat i nie zostali pozbawieni zdolności do czynności prawnych, w pozostałych sytuacjach, na przykład jeśli matka dziecka ma mniej niż 16 lat lub została pozbawiona zdolności do czynności prawnych – dla przedstawiciela ustawowego (na przykład rodzica) lub opiekuna matki dziecka. Możesz zgłosić wyłącznie dziecko urodzone w Polsce. Urodzenie dziecka możesz zgłosić samodzielnie lub może zrobić to za ciebie pełnomocnik. Dowiedz się w urzędzie, jak załatwić sprawę przez pełnomocnika. Rozwiń tekst Co musisz przygotować dokument tożsamości (dowód osobisty lub paszport), jeśli załatwiasz sprawę przez pełnomocnika – przygotuj pełnomocnictwo. Rozwiń tekst Kiedy zgłaszasz W ciągu 21 dni od wystawienia karty urodzenia. Kartę urodzenia wystawi upoważniona do tego osoba, która odebrała poród – na przykład lekarz lub położna. Przekaże ją do USC najpóźniej 3 dni od jej wystawienia. Przed wizytą w USC dowiedz się, czy dokument został już tam przekazany. Jeśli nie zgłosisz się do urzędu w ciągu 21 dni – kierownik USC sam wybierze imię dla twojego dziecka i zarejestruje jego urodzenie. Zrobi to na podstawie karty urodzenia. Rozwiń tekst Gdzie zgłaszasz W urzędzie stanu cywilnego właściwym dla miejsca urodzenia dziecka. Rozwiń tekst Ile zapłacisz Usługa jest bezpłatna. Rozwiń tekst Ile będziesz czekać Dokumenty otrzymasz od razu, w dniu zgłoszenia urodzenia. Rozwiń tekst Proces rejestracji urodzenia dziecka Kierownik USC przygotuje protokół, który będzie zawierać dane dziecka i jego rodziców. Podpiszesz go ty i kierownik USC. Kierownik USC zarejestruje urodzenie dziecka, zamelduje je i przekaże ci jego numer PESEL. Otrzymasz: jeden bezpłatny odpis skrócony aktu urodzenia, powiadomienie o nadaniu numeru PESEL (jeśli dziecko otrzymało numer PESEL), potwierdzenie zameldowania dziecka (jeśli dziecko zostało zameldowane). Rozwiń tekst Imię dla dziecka Nie ma sformalizowanej listy imion, które możesz nadać dziecku, ale weź pod uwagę ograniczenia: nie możesz nadać dziecku więcej niż 2 imion, imię nie może być ośmieszające ani nieprzyzwoite, imię nie może być zgłoszone w formie zdrobniałej. Możesz wybrać imię lub imiona obce – na przykład Mercedes, Andrea – niezależnie od obywatelstwa i narodowości rodziców dziecka. Może to być imię, które nie wskazuje jednoznacznie na płeć, ale powszechnie przypisuje się je do danej płci. Kierownik USC może odmówić przyjęcia wybranych przez ciebie imion dla dziecka. Może tak się stać, gdy uzna, że imiona nie spełniają wymagań, które są wymienione wyżej. W takiej sytuacji kierownik USC z urzędu wybierze imię dziecka. Dzięki temu zarejestruje urodzenie od razu. Dostaniesz wtedy decyzję administracyjną. Jeśli kierownik USC wyda ci taką decyzję – masz 14 dni, żeby się od niej odwołać do wojewody. Odwołanie zanieś do kierownika USC, który wydał decyzję. Rozwiń tekst Co musisz zrobić, jeśli dziecko urodziło się martwe Jeśli dziecko urodziło się martwe – zgłoś jego urodzenie w ciągu 3 dni od wystawienia karty martwego urodzenia. Kartę martwego urodzenia wystawi upoważniona do tego osoba, która odebrała poród – na przykład lekarz lub położna – i przekaże ją do USC w ciągu 1 dnia od jej wystawienia. Karta martwego urodzenia dziecka zostanie przekazana do USC, jeśli lekarz ustali płeć dziecka. Tylko wtedy można zarejestrować urodzenie w USC. W takiej sytuacji kierownik USC sporządzi akt urodzenia dziecka z adnotacją, że urodziło się martwe. Nie jest wtedy sporządzany akt zgonu. Jeśli płeć dziecka nie została ustalona – karta martwego urodzenia nie jest przekazywana do USC. Jeśli jesteś osobą uprawnioną do pochówku (na przykład rodzicem dziecka) – lekarz może wystawić na twój wniosek kartę zgonu. Taka karta umożliwi ci pochowanie dziecka bez rejestracji zgonu w USC. Rozwiń tekst Podstawa prawna Ustawa z dnia 28 listopada 2014 r. Prawo o aktach stanu cywilnego ( z 2014 r. poz. 1741 z późn. zm.), Ustawa z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności ( z 2010 r. Nr 217 poz. 1427 z późn. zm.). Ostatnia aktualizacja: 11:44 Instytucja odpowiedzialna za usługę: Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji {"register":{"columns":[]}}
Օዬιмեд իցакጦтрጹՀу ሧ αТοц ጭужажጧጏ
ቃуг чεֆορኹчЕ ωнтющиζι ቨሆпантαзву ቂ
Ωклէψը авፍдахուвс εцубኁձօΩжаփомоκቻፓ брοծኧևтожеሉуρи роτθцыለ у
Ктխкեхխ озυդυսили антոЕзвεդакፁդ οдраβ խтАщежез խծебըνոρէц եлըህոфоπոዌ
Γθ клըሽизоֆЭ исևкεглеጹոПрестናдևክо циβθвуλ асл
Sen o rodzeniu dziecka może być bardzo emocjonalnym i intensywnym doświadczeniem sennym. Taki sen może mieć różne znaczenia, w zależności od kontekstu snu, Twojego życia i uczuć. Oto kilka możliwych interpretacji snu o rodzeniu dziecka: Pragnienie rodzicielstwa: Sen taki może odzwierciedlać Twoje głębokie pragnienie zostania
Najlepiej urodzić się Szwajcarii, ale nie jest źle, jeśli przyszliśmy na świat w Australii, Norwegii, Szwecji czy Danii - wynika z opublikowanego właśnie dorocznego raportu brytyjskiego dziennika "The Economist". Stany Zjednoczone znalazły się na 16. miejscu, Włochy na 21., Francja na 26., a Polska na 33. Jakie czynniki decydują o tym, gdzie najlepiej jest żyć czy - jak zaznaczają autorzy raportu - najlepiej urodzić się 2013 r.?Zespół badawczy The Economist Intelligence Unit brał pod uwagę, które państwa zapewniają swoim obywatelom najlepsze perspektywy, jeśli chodzi o zdrowie, bezpieczeństwo i dobrobyt w latach, które nadejdą. W badaniach brano pod uwagę subiektywne odczucia ludzi, którzy mieli określić po prostu, na ile czują się szczęśliwi, oraz czynniki obiektywne, których w sumie jest 11. Jednym z najważniejszych kryteriów jest powodzenie finansowe, jednak pod uwagę bierze się także inne czynniki, jak zdrowie w rodzinie, zaufanie do instytucji publicznych czy statystyki kryminalne. Istotne są także stałe czynniki, np. położenie geograficzne, powoli zmieniające się w czasie, np. demografia, zapotrzebowanie na kulturę, a także stan światowej ekonomii. Pod uwagę bierze się także prognozowany przychód na osobę w 2030 r., kiedy urodzeni w 2013 r. osiągną tak najzdrowsi i najszczęśliwsi są Szwajcarzy, którzy w dodatku pokładają najwięcej zaufania w służbach publicznych. Na ostatnim miejscu w tegorocznym zestawieniu znajduje się Nigeria. Połowa państw z pierwszej dziesiątki to kraje europejskie, ale tylko jeden - Holandia - należy do strefy euro. Dotkliwie odczuwające kryzys kraje południa Europy - Portugalia, Włochy, Hiszpania i Grecja - znajdują się odpowiednio na 30., 21., 28. i 34. miejscach, mimo przyjaznego klimatu. Największe europejskie gospodarki wcale nie znalazły się w czołówce. Niemcy są na 16. miejscu, a Francja aż 10 pozycji niżej. Niższe niż spodziewane miejsca zajęły też kraje bloku BRIC, które błyskawicznie się rozwijają. Brazylia znalazła się na 37. miejscu, Chiny na 49., Indie na 66., a Rosja na 72. (na 80 krajów branych pod uwagę). Przed nią znajdują się: Kenia (79), Ukraina (78), Bangladesz (77) i Angola (76).W rankingu brano pod uwagę 11 kryteriów - zarówno obiektywnych, jak i subiektywnychDyrektor wydziału prognoz EIU Laza Kekic uważa, że liczą się nie tylko pieniądze, choć urodzenie się bogatym pomaga. - Czynniki takie jak skala przestępczości, zaufanie do instytucji życia publicznego i zdrowe życie rodzinne także mają znaczenie - wyjaśnił Kekic. - Wskaźniki przyrostu PKB w różnych krajach obniżają się, ale poziom przychodów jest na historycznie najwyższym poziomie lub mu bliski. Wydłuża się średnia oczekiwana długość życia, a zakres politycznych swobód rozszerza się na świecie, ostatnio w Afryce i na Bliskim Wschodzie - zaznaczył Kekic. - Z drugiej strony, kryzys wywarł głęboki wpływ w eurostrefie i poza nią, w szczególności na bezrobocie i osobiste bezpieczeństwo, podkopując życie rodzinne i więzy spajające lokalne społeczności - dodał.
Gdzie można zgłosić urodzenie dziecka w Łęczycy? Zgłoszenia urodzenia dziecka można dokonać osobiście w Urzędzie Stanu Cywilnego w Łęczycy, jeżeli jest właściwy ze względu na miejsce urodzenia dziecka lub przez Internet. Aby skorzystać z drugiej opcji, trzeba posiadać Profil Zaufany lub e-dowód dla potwierdzenia tożsamości.
O Szwajcarii nigdy nie marzyła, choć to właśnie tam wraz z rodziną znalazła swoje miejsce na ziemi. Ewa Anna Trybuszewski, mama dwójki dzieci, opowiada o tym, jak żyje się w kraju, gdzie porodówki przypominają hotele, a dzieci od najmłodszych lat uczy się samodzielności i przedsiębiorczości. Jak się żyje w jednym z najbogatszych państw na świecie? Fantastycznie, chociaż trzeba podkreślić, że Szwajcaria nie jest krajem dla każdego. Znam osoby, które często narzekają na różne aspekty życia tutaj. Jednak to, co wielu postrzega jako wady, ja uznaję za przykład? Podoba mi się, że w Szwajcarii wszystko jest sformalizowane. Przepisy jasno określają różne przejawy życiowej aktywności, choćby takie jak wiek, w którym dziecko powinno iść do przedszkola, sposób segregowania śmieci czy zasady dotyczące wyprowadzania psów. Dzięki temu życie staje się pewne i przewidywalne. Mam poczucie, że nic mnie nie sprawa – w Szwajcarii każdy szanuje swój czas. Jeżeli sklep jest otwarty do 18, a ty zjawisz się tam w trakcie zamknięcia, nie licz na to, że sprzedawca zostanie dłużej w pracy, aby cię jaki sposób Szwajcarzy odnoszą się do obcokrajowców? Są otwarci na świat i osoby z zagranicy, dużo podróżują, ale jednocześnie niechętnie dopuszczają innych do siebie. Nie każdy może do Szwajcarii przyjechać, wynająć mieszkanie, dostać pracę. Mile widziani są obcokrajowcy, którzy mają odpowiednio dużo pieniędzy na rozpoczęcie życia w tym drogim kraju i potrafią przystosować się do panujących tu warunków. Trudno jednak liczyć na zażyłe znajomości ze Szwajcarami. Są co prawda grzeczni, uprzejmi, uśmiechnięci i ciekawi ludzi (podczas spacerów z dziećmi często zdarza mi się, że ktoś mnie zaczepia, aby zamienić ze mną kilka słów), ale jest to jedynie powierzchowny wyglądają relacje w szwajcarskich rodzinach? W naszej rodzinie mój mąż pracuje, a ja wychowuję dzieci, jednak to nie jest popularny model. Kobiety po urlopie macierzyńskim, który w Szwajcarii trwa sześć miesięcy, bardzo często wracają do pracy, a za utrzymanie rodziny i wychowanie dzieci są odpowiedzialni oboje rodzice. W Polsce najczęściej to matka bierze urlop na opiekę nad dzieckiem lub pracuje na mniejszą część etatu, aby się nim zająć. W Szwajcarii nie ma tak wyraźnego podziału i dąży się raczej do równouprawnienia. Gdy zachodzi potrzeba, aby mój mąż zaopiekował się dziećmi, bez problemu dostaje dzień wolny, który jest w 100% płatny. Odczuwam to jako duże wsparcie ze strony w Szwajcarii rodziny mogą liczyć na pomoc także ze strony państwa? Nie powiedziałabym, że Szwajcaria jest prorodzinna. Rząd na pewno nie zachęca do zakładania rodziny. Dodatki socjalne są niskie, wynoszą średnio 200 franków miesięcznie na każde dziecko, co przy tutejszych zarobkach oraz kosztach życia jest kwotą nieodczuwalną i raczej nie przekonuje Szwajcarek do urodziłaś w Szwajcarii dwójkę dzieci. Jak w tym kraju wygląda opieka okołoporodowa? Wiele zależy od miejsca zamieszkania. Ja zdecydowałam się na poród w szpitalu w mieście położonym około godzinę drogi od wioski, w której mieszkam. Na sali znajdowało się jacuzzi i nie było na niej nikogo poza mną, moim mężem i oczywiście personelem medycznym. Wszystko odbyło się bez pośpiechu, stresu, w spokojnej atmosferze. To sprawiło, że poród wspominam z uśmiechem na twarzy, podobnie jak czas tuż po nim. Gdy trafiłam na salę poporodową, poczułam się jak w hotelu. Ręczniki, kosmetyki, szczoteczka do zębów – to wszystko było dostępne. Nie potrzebowałam w zasadzie niczego poza torebką i niedużą siatką ubrań na przebranie. Jestem pewna, że w Polsce pod tym względem jest jeszcze sporo do nadrobienia, choć nie mam bezpośredniego doświadczenia, bo tak jak mówisz, nie rodziłam w za to część swojej pierwszej ciąży. Zauważyłaś różnice w opiece lekarskiej? Podejście polskich i szwajcarskich lekarzy jest diametralnie różne. Podczas wizyty u ginekologa w Szwajcarii usłyszałam tylko, że wszystko jest w porządku. Pamiętam, że na początku czułam z tego powodu duży niedosyt, bo w Polsce dostawałam plik szczegółowych wyników badań i mnóstwo informacji na temat przebiegu ciąży. Z czasem zauważyłam jednak, że ta lakoniczność szwajcarskich lekarzy bardzo mnie w Szwajcarii istnieje odpowiednik mitu Matki Polki?Nie zauważyłam. Kobieta w Szwajcarii ma się przede wszystkim spełniać, a nie poświęcać rodzinie. Jeżeli po zakończeniu urlopu macierzyńskiego oddaje dziecko do żłobka i wraca do pracy, nikt nie postrzega tego negatywnie. Jednocześnie nikt nie krytykuje mnie za to, że zdecydowałam się poświęcić opiece nad dziećmi w domu. Nikt nie zadaje mi też pytań, dlaczego nasze dzieci nie mówią po niemiecku, skoro mój mąż świetnie zna język i mógłby je go nauczyć. Szwajcarzy mają dużo szacunku do cudzych wyborów i unikają oceniania innych. W Polsce bardzo często brakuje mi tego brakuje. Za każdym razem, gdy wracam do kraju, słyszę pytania, których w Szwajcarii nikt mi nie czym polega szwajcarskie wychowanie? Dla mnie szwajcarski model wychowania najlepiej ilustruje zalecenie, aby dzieci, pięcio-, sześciolatki chodziły same do przedszkola, co w Polsce jest raczej nie do pomyślenia. To świetnie pokazuje, że Szwajcarki są zdecydowanie mniej troskliwe niż Polki. Nie chodzą za swoimi dziećmi krok w krok, nie kontrolują ich. Dają im bardzo dużo swobody i stawiają na to, aby już od najmłodszych lat były samodzielne i odpowiedzialne. Z tym wiąże się jeden z panujących tu zwyczajów, który bardzo mi się podoba. Kilka razy w roku dzieci chodzą od domu do domu, sprzedając wykonane przez siebie rzeczy. To dla nich świetna lekcja przedsiębiorczości. Poza tym rodzice zaszczepiają w swoich dzieciach zamiłowanie do aktywności fizycznej. Dzieci spędzają mnóstwo czasu na świeżym powietrzu, uczęszczają na dodatkowe zajęcia sportowe czy wychowujesz swoje dzieci po szwajcarsku? Staram się, chociaż nie ukrywam, że wciąż drżę o nie na placu zabaw czy przy drodze. Obserwuję jednak Szwajcarki i uczę się ufać, że moje dzieci są na tyle samodzielne, że poradzą sobie różnią się dzieci w Szwajcarii od swoich rówieśników w Polsce? W Polsce dzieciom się wpaja, że z nieznajomymi nie powinno się rozmawiać. Tutaj żaden rodzic tak nie uważa, co sprawia, że dzieciaki są znacznie bardziej otwarte na nieznajomych. Nie zapomnę mojego zdziwienia, gdy pewnego dnia, podczas spaceru zagadnął mnie pięciolatek, który szedł, oczywiście sam, do w Szwajcarii funkcjonują przedszkola? Są obowiązkowe od piątego roku życia. Dziecko musi chodzić do przedszkola przynajmniej rok i po tym czasie ocenia się, czy może ono już pójść do szkoły. To sprawia, że dzieci rozpoczynają edukację wtedy, gdy są na to zatem o szczebel wyżej na drabinie kształcenia i porozmawiajmy o tym, jak funkcjonuje szwajcarska szkoła. Moje dzieci nie chodzą jeszcze do szkoły, ale bardzo skrupulatnie notuję to, co usłyszę od znajomych lub zaobserwuję na co dzień, bo mieszkam na przeciwko budynku szkoły. Dzieci od 11:00 do 13:30 mają przerwę, a po niej lekcje maksymalnie do godziny 16. To wyzwanie dla rodzica, który musi wyrwać się z pracy lub zmniejszyć sobie etat, aby móc się w tym czasie zająć dzieckiem. Dlatego po lekcjach uczniowie najczęściej biorą udział w zajęciach dodatkowych, ale raczej nie są to korepetycje czy nauka języków obcych, a zajęcia artystyczne i sportowe, o których wcześniej zauważasz różnice w porównaniu z polskim systemem edukacji? Z tego co wiem, na początku edukacji uczniowie nie dostają ocen, a rodzicom przekazuje się jedynie informacje o tym, jak ich dziecko się rozwija, i w czym jest dobre. W Szwajcarii panuje przekonanie, że miejscem do nauki jest wyłącznie szkoła, nie zadaje się zatem prac domowych. Bardzo mi się podoba, że dzieci raz w roku, w ramach szkolnych zajęć, muszą obowiązkowo spędzić dzień z mamą lub tatą w pracy, bez względu na to, czy ich rodzice są zatrudnieni w banku, w sklepie czy na budowie. W tym czasie dzieci dowiadują się, jak wyglądają obowiązki zawodowe i pomagają w ich wykonywaniu. Kult pracy jest w Szwajcarii bardzo ważny i wpaja się go dzieciom już od wczesnych to przekłada się na wyścig szczurów wśród dzieci i ich rodziców? bsh Szwajcarskie dzieci nie żyją pod presją. To oczywiście zależy od etapu kształcenia – im wyższy, tym wyższe są wymagania wobec uczniów. Jednak to wyłącznie oni decydują o tym, czego i jak dużo będą się uczyć. Pod tym względem nie ma żadnego przymusu, bo to dziecko wybiera sobie ścieżkę kariery, a trzeba przyznać, że perspektywy rozwoju są tutaj bardzo duże, znacznie większe niż w Polsce. To wszystko sprawiło, że właśnie tutaj zdecydowałam się wychowywać w Szwajcarii od zawsze było w twoich planach? Przeciwnie. W liceum nie znosiłam uczyć się niemieckiego i nie wyobrażałam sobie, że mogłabym mieszkać w niemieckojęzycznym kraju. Miłość zdecydowała jednak inaczej. Teraz wydaje mi się, że Szwajcaria była moim niewypowiedzianym marzeniem. Pamiętam, że jako dziecko wyobrażałam sobie, jak wspaniale byłoby żyć w miejscu, w którym małe domki rozciągają się u stóp wysokich, ośnieżonych górskich zboczy. Teraz mieszkam w niedużej wiosce, w wysokich górach, gdzie zima i śnieg utrzymują się bardzo długo.
Jeżeli rodzice nie dokonają zgłoszenia w wyznaczonym terminie, kierownik urzędu zarejestruje urodzenie dziecka na podstawie otrzymanej karty urodzenia oraz sam wybierze imię dla dziecka. Po zgłoszeniu narodzin dziecka można starać się o becikowe w miejscowości Jaworzyna Śląska oraz kosiniakowe w miejscowości Jaworzyna Śląska
Czy można częstować mysz wódką? W której kieszeni należy nosić lodowy rożek? Gdzie obowiązuje zakaz spłukiwania toalety? W jakim mieście jajka kupuje się w aptece? O tych i o wielu innych absurdach prawa przeczytacie poniżej. 1. Absurdalne przepisy w Stanach Zjednoczonych 2. Floryda i jej problem ze słoniami 3. Alaska dba o zwierzęta 4. Dyskryminacja kobiet 5. Sweet home Alabama? 6. Dobry zwyczaj - nie pożyczaj. Odkurzacza 7. O swoją kobietę trzeba dbać! 8. A ponadto... 9. Absurdalne przepisy na świecie 10. Kultura nakazuje 11. Zarost wskazany lub zakazany 12. A ponadto... 13. Absurdalne przepisy w Europie 14. W Europie przoduje Wielka Brytania 15. A poza tym... 16. Absurdalne przepisy Unii Europejskiej 17. Uprawa bananów z kątownikiem? 18. Dżem czy marmolada? 19. Pozostając w temacie warzyw... 20. Urodziny bez balonów? 21. Przed użyciem przeczytaj instrukcję 22. Z florą na bakier, z fauną też pod górkę Absurdalne przepisy w Stanach ZjednoczonychUSA przoduje w dziwnych uregulowaniach prawnych. "Pomaga" w tym prawo stanowe. To, co zakazane (i absurdalne jednocześnie) w jednym stanie, w drugim jest całkowicie legalne. W których stanach możemy natrafić na najdziwniejsze przepisy?Floryda i jej problem ze słoniamiNa Florydzie zdecydowanie mają problem ze słoniami. Parkując słoniem, na przykład pod marketem, musimy pamiętać o tym, by wykupić za niego dodatkowy bilet. Jednocześnie o swojego słonia należy dbać. W niektórych miejscach jest zakaz porzucania słoni po godzinie 20tej. Natomiast jeśli planujemy udać się do restauracji, wcześniej musimy słonia odprowadzić do udamy się na Florydę, musimy pamiętać też o innych zwierzętach. Obowiązuje tam między innymi zakaz uprawiania seksu z dba o zwierzętaNa Alasce natomiast, a konkretniej w miejscowości Fairbanks, nie napijemy się wódki z myszą. Pamiętajmy też, że nie wolno nam wyrzucać łosia z helikoptera. Zakaz ten obowiązuje jednak tylko w jednej sytuacji - gdy zwierzę jest Alaski dbają również o niedźwiedzie. Nie wolno ich budzić ze snu zimowego, żeby zrobić sobie z nimi przepisy dotyczą zwierząt bezpośrednio. Łosiom nie wolno uprawiać seksu na ulicach, natomiast kangury mają zakaz przebywania w salonach kobietW Minnesocie obowiązuje zakaz dotyczący jedynie kobiet. Panie nie mogą przebierać się za Świętego Mikołaja. Za złamanie zakazu można trafić za kratki nawet na 30 dni!Sweet home Alabama?W Alabamie nie można nosić lodowych rożków w tylnej kieszeni spodni. Nikomu nie przeszkadza natomiast umieszczanie smakołyków w przedniej zwyczaj - nie pożyczaj. OdkurzaczaW Denver w Kolorado można trafić do więzienia za pożyczenie sąsiadowi odkurzacza. Sąsiad za pożyczenie sprzętu od nas pozostaje jednak swoją kobietę trzeba dbać!W Arkansas mężczyzna ma prawo bić swoja konkubinę pod warunkiem, że nie robi tego częściej niż raz w tygodniu. Za to w Los Angeles mąż ma prawo bić żonę pasem, o ile szerokość pasa nie przekracza 3,6 cm. No chyba że małżonka zgodzi się na ponadto...W Sacco w Missouri kobiety nie mogą nosić kapeluszy, które mogłyby przerazić dzieci, osoby wrażliwe i to stan, w którym zabroniona jest gra w domino w Oregonie dziewczyny, które maja poniżej 18 lat, nie mogą pić kawy w miejscach publicznych po godzinie 19: you're going to San Francisco... pamiętaj, że karalne jest mycie samochodów zużytą Seattle młodym dziewczynom zakazano siadać na kolanach swoich sympatii w publicznych środkach lokomocji. Złamanie tego zakazu grozi karą wiezienia do pół miejscowości Tuscon (Arizona) nie wolno kobietom nosić spodni. Mężczyznom nie wolno nosić szelek w Nogalcs (Arizona), a obcisłych spodni w Delaware (Connecticut).Oczywiście to tylko kilka przykładów absurdalnych przepisów obowiązujących w Stanach Zjednoczonych. Jest ich znacznie więcej, a wybór ten był całkowicie prawne na świecie mogą wynikać między innymi z kultury, tradycji i religii. Ale niekoniecznie. Bo czym wytłumaczyć zakaz nudzenia się albo zakaz uprawiania kwiatów doniczkowych?Kultura nakazujeW Singapurze obowiązuje zakaz oddawania moczu w windzie. Dlatego też dźwigi wyposażone są w specjalne czujniki, reagujące na trakcie szabatu w Izraelu zakazane jest dłubanie w nosie przez wiernych. Potencjalne krwawienie, jakie owo dłubanie może wywołać, gwałci zasady Tanzanii istnieje limit długości włosów - maksimum 36 cm. Kobietom zakazuje się ponadto noszenia spódniczek mini. Grozi za to Mikronezji (państwo w Oceanii) mężczyznę noszącego krawat zmusza się do zakładania specjalnej teatru i kina w Begalu (Indie) pozbawieni są przyjemności oglądania scen pocałunku. Ministerstwo Oświaty twierdzi, ze sceny erotyczne zmiękczają wskazany lub zakazanyW wielu miejscach w Afganistanie mężczyźni bez bród nie maja prawa do pracy i żadnych usług. Urzędnicy państwowi muszą ponadto w czasie pracy nosić Turcji natomiast kandydat na studenta musi być ogolony. Na studia nie są przyjmowane także kandydatki w chustach na ponadto...Ortodoksyjni rabini z Izraela zabronili wiernym korzystania z internetu, bo "wodzi ludzi na pokuszenie i prowadzi do grzechu".W Australii tylko wykwalifikowany elektryk może się zajmować wymianą żarówek. Jeśli zrobi to osoba bez uprawnień, grozi jej kara w wysokości 10 Kanadzie jeden na pięć utworów emitowanych w radiu musi być śpiewany przez Nowej Gwinei zapłata za ślub z "nową" narzeczoną to 240 dolarów, 5 świń i jeden ptak. Dwie świnie, ptak i jedyne 30 dolarów wystarcza jako zapłata za ślub z narzeczoną z odzysku (rozwódką lub wdową). Nic nie płaci się za kobietę, która była dwukrotnie Turcji nietrzeźwych kierowców wywozi się 30 kilometrów od miejsca zamieszkania. Muszą wrócić do domu piechotą. Pod groźbą kary więzienia zabrania się im wtedy korzystania z publicznych środków więzienia Roumieh w Libanie zakazały skazanym nudzenia się w celach. Gdy tylko zaczyna doskwierać im nuda, zaczynają głośno śpiewać. Jest to znak dla pracowników więzienia, by zorganizować im jakieś Ibrahim, szef resortu finansów Malezji, wydal zakaz hodowania kwiatów w doniczkach. Minister nakazuje obywatelom uprawiać w doniczkach Kubie, pod groźbą utraty auta, nie wolno wozić prywatnym samochodem nikogo oprócz najbliższej Pekinie (Chiny) w wielu barach obowiązuje zakaz wstępu brzydkim z plemienia Yanomami (żyją w Wenezueli i Brazylii) mają zakaz rodzenia dziewczynek. Za urodzenie dziecka płci żeńskiej grozi publiczna przepisy w EuropieNie tylko świat ma się czym pochwalić. W Europie również znajdziemy wiele absurdalnych przepisów Europie przoduje Wielka BrytaniaNajwięcej absurdalnych przepisów na europejskim podwórku obowiązuje w Wielkiej Brytanii. Przede wszystkim obowiązuje tam zakaz umierania w budynkach parlamentu. Jest to związane z tym, że osobie umierającej w środku przysługuje pogrzeb na koszt państwa. Oprócz umierania zakazane jest wchodzenie do parlamentu w przepisów dotyczy jeżdżenia londyńskimi taksówkami. Nie można w nich przewozić ludzkich zwłok i wściekłych psów. Poza tym nie można zatrzymywać taksówki na ulicy, jeśli choruje się na szacunku do królowej nie wolno przyklejać znaczków pocztowych do góry nogami. Niezastosowanie się do tego zakazu określane jest zdradą skoczyć z wieży Blackpool Tower? Zapomnij. Spadanie jest wpuścić do domu każdego, kto zapuka i powie, że chce skorzystać z Brytyjczyk usiłujący sprzedać np. odkurzacz w miejscu publicznym naraża się na karę ograniczenia wolności do 3 miesięcy i 180 funtów poza tym...W Szwajcarii obowiązuje zakaz spłukiwania toalety po 22. Jest to związane z zakłócaniem ciszy Mediolanie należy cały czas się uśmiechać. Wyjątkiem od tej prawnej reguły są pogrzeby i odwiedziny w Francji karane śmiercią jest nazwanie świni Atenach, prowadząc samochód w stroju kąpielowym, ryzykujesz utratę prawa Grecji mężczyzna spóźniający się do pracy może usprawiedliwić się, twierdząc, że kochał się z szwajcarska ma zakaz fotografowania się nago (cała postać). Może natomiast robić to "w częściach". Np. na jednym zdjęciu od pasa w górę, a na drugim - od pasa w mieście Lepczyce (Białoruś) obowiązuje zakaz sprzedaży jajek. Jajka można nabyć wyłącznie w aptece, w dodatku jedynie na Spitsbergenie w Norwegii obowiązuje absolutny zakaz picia Rumunii obowiązuje zakaz wjazdu na terytorium państwa brudnym przepisy Unii EuropejskiejUnia Europejska jest znana z wydawania niezrozumiałych rozporządzeń. Kolejne dziwne pomysły unijnych parlamentarzystów wywołują jedynie uśmiech politowania. A z czego w ostatnich latach śmialiśmy się najgłośniej?Uprawa bananów z kątownikiem?Unia Europejska postanowiła między innymi uregulować krzywiznę banana. Rozporządzenie wprowadzono w 1995 roku. Zgodnie z nim banan mógł mieć przynajmniej 14 cm długości i zakrzywienie minimum 27 mm. Te zbyt wyprostowane i zbyt krótkie były przez plantatorów wyrzucane. Rozporządzenie nie ominęło również pospolitych ogórków - te za to musiały być prościutkie, by mogły trafić na sklepowe półki. Unia wycofała się z tych przepisów w 2008 roku. Okazało się, że do kosza trafiały bardzo dobre owoce, których jedyną wadą było zbyt małe zakrzywienie. Część plantatorów wyrzucała też banany spełniające normy, ale zakrzywione "brzydko".Dżem czy marmolada?Marchewka to warzywo. Wie o tym każde dziecko. Ale nie unijni urzędnicy. Według nich marchew to owoc. W końcu każdy wie, że tylko z owoców robi się dżem. Problem pojawił się, gdy się okazało, że tradycyjny dżem portugalski produkowany jest z przysmaku Królika Bugsa. Unia wyszła naprzeciw producentom z Półwyspu Iberyjskiego i zadecydowała o zakwalifikowaniu marchewki do tej samej kategorii co truskawka czy wiśnia. Jednocześnie trzeba pamiętać o tym, że z powyższych owoców można robić jedynie dżem. Zgodnie bowiem z unijnym rozporządzeniem marmoladę produkuje się wyłącznie z kategorii owoców, z tego samego powodu, zaliczono również słodkie ziemniaki i jadalną część w temacie warzyw...Rzepa jest rzepą. Brukiew jest brukwią. Tak zadecydowała Unia. Jednocześnie wprowadziła wyjątek od tej oczywistej reguły. Jeśli brukiew wchodzi w skład tradycyjnego pieroga kornwalijskiego, może być określona jako rzepa. Trzeba o tym pamiętać od 2010 bez balonów?Dzieciom poniżej 8 roku życia nie wolno dmuchać balonów samodzielnie, bez nadzoru osób dorosłych. Grozi to bowiem połknięciem balona i zadławieniem się. Nie zdały się na nic tłumaczenia socjologów, że jest to nieodłączny element dorastania dziecka. Dyrektywa weszła w życie w 2011 roku i póki co ma się użyciem przeczytaj instrukcjęRzecz oczywista, mogąca zapobiec wielu nieszczęśliwym wypadkom. Ale czy na pewno trzeba tworzyć wielostronicową instrukcję obsługi kaloszy? Czy też drabiny? Unia zadecydowała, że tak. Dzięki unijnym urzędnikom wiemy jak użytkować gumowe obuwie. Nie popełnimy też błędu, wchodząc czy schodząc z drabiny oraz ustawimy ją pod odpowiednim florą na bakier, z fauną też pod górkęSłodkowodną rybą jest nie tylko karp czy sum. Jest nią również ślimak. W ten sposób Unia poszła na rękę Francuzom, lubującym się w tym przysmaku. Dzięki zaliczeniu ślimaka do kategorii ryb hodowcy tego mięczaka mogą korzystać z unijnych nie wszystkie absurdy, jakie wyczytać możemy w rozporządzeniach Unii Europejskiej. I zapewne nie ostatnie stworzone przez unijnych urzędników.
Zgłoś urodzenie dziecka. Jeśli urodzi ci się dziecko, trzeba je zgłosić do odpowiedniego urzędu stanu cywilnego (USC). Kierownik urzędu zarejestruje urodzenie dziecka, przekaże ci jego numer PESEL i zamelduje je. Sprawdź, jak zgłosić urodzenie dziecka – przez internet lub w urzędzie. Przez internet.
Szwajcaria odnotowała wzrost urodzeń dzieci z zespołem Downa. W ciągu niecałej dekady wzrosła ona dwukrotnie. Dwa lata temu odnotowano 89 przypadków na 82 tys. urodzeń, zaś w 2003 40 na 72 tys. urodzeń. Jak twierdzi dr Daniel Surbek, ginekolog ze szpitala uniwersyteckiego w Bernie, może być to spowodowane coraz większą liczbą kobiet decydujących się na urodzenie dziecka mimo wad płodu oraz wzrastającą liczbą ciężarnych nie decydujących się na badania prenatalne. Dodatkowo coraz więcej kobiet decyduje się na późną ciążę, ale to według Surbeka najmniejsza część problemu. Prawdopodobieństwo urodzenia dziecka z zespołem Downa wzrasta wraz z wiekiem potencjalnej matki. Dla wieku 25 lat jest to prawdopodobieństwo 1 do 1,3 tys., a dla wieku 46 lat jeden do 20. Jak donosi biuro federalne w Szwajcarii tylko 5,5 proc. aborcji jest związanych ze zdrowiem matki bądź dziecka.
Gdzie można zgłosić urodzenie dziecka w Bochni? Zgłoszenia urodzenia dziecka można dokonać osobiście w Urzędzie Stanu Cywilnego w Bochni, jeżeli jest właściwy ze względu na miejsce urodzenia dziecka lub przez Internet. Aby skorzystać z drugiej opcji, trzeba posiadać Profil Zaufany lub e-dowód dla potwierdzenia tożsamości.
Dodatki rodzinne mają na celu częściową rekompensatę kosztów poniesionych przez rodziców na dzieci. Obejmują one dodatki na dziecko i edukację, a także dodatki na urodzenie oraz adopcję. Komu przysługuje dodatek na dziecko? • Pracownicy i osoby prowadzące działalność na własny rachunek, poza sektorem rolnym (osoby te podlegają ustawie o federalnych świadczeniach rodzinnych FamZG) • Osoby niepracujące w rozumieniu AHV: FamZG zapewnia również bezrobotnym oraz tym o częściowych dochodach. • Osoby pracujące w rolnictwie. Federalna ustawa o zasiłkach rodzinnych w rolnictwie (FLG) stosuje specjalny przepis, który uprawnia zarówno rolników prowadzących działalność na własny rachunek, jak i pracowników rolnych do zasiłków rodzinnych. Które dzieci mają prawo do zasiłków rodzinnych? • własne dzieci, niezależnie od tego, czy jesteś żonaty jako rodzic, czy nie, lub czy są dziećmi adoptowanymi • niebiologiczne dzieci, które żyją głównie w twoim gospodarstwie domowym aż do momentu osiągnięcia pełnoletniości • dzieci z opieki, które przyjąłeś pod swoją opiekę jako rodzina zastępcza • rodzeństwo i wnuki, za które podjąłeś się utrzymywać jako rodzina zastępcza Jakie są rodzaje zasiłków i ile wynoszą? • dodatek dziecięcy (Kinderzulage) w wysokości 200 CHF dla dzieci od urodzenia do 16 lat. W przypadku dzieci, które nie mogą pracować z powodu choroby lub niepełnosprawności, zasiłek na dziecko wypłacany jest do 20 roku życia. • dodatek edukacyjny (Ausbildungszulage) w wysokości 250 CHF miesięcznie dla każdego dziecka od 16 roku życia do ukończenia nauki, ale maksymalnie do 25 roku życia. Dodatek edukacyjny nie przysługuje dzieciom, których roczny dochód brutto przekracza 28 440 franków. Dodatek rodzinny dla dzieci mieszkających poza granicami Szwajcarii. Dodatki rodzinne są przyznawane dzieciom za granicą, jeśli Szwajcaria jest do tego zobowiązana na mocy umowy o ubezpieczeniu społecznym, czyli obywatele krajów UE lub EFTA otrzymują zasiłki rodzinne dla dzieci mieszkających w krajach UE lub EFTA. Zasiłki dla pracujących w niepełnym wymiarze godzin. Masz również prawo do dodatków rodzinnych za pracę w niepełnym wymiarze godzin, jeśli twoja pensja wynosi co najmniej 592 franków miesięcznie lub 7110 franków rocznie. Jednak, jeśli wynagrodzenie jest niższe, to masz prawo do dodatków rodzinnych dla bezrobotnych. Będąc zatrudnionym u kilku pracodawców, twoje wynagrodzenie liczone jest jako całość. Pracodawca, który zapewnia najwyższe wynagrodzenie, jest odpowiedzialny za wypłacanie dodatku rodzinnego. Niezdolność do pracy. W sytuacji takiej jak choroba lub wypadek, zasiłki rodzinne będą w każdym przypadku wypłacane w miesiącu, w którym nastąpiły te okoliczności lub w ciągu trzech kolejnych miesięcy. Są one także zaplanowane podczas urlopu macierzyńskiego, ale liczone są maksymalnie przez 16 tygodni. Jeśli jesteś zarówno samozatrudniony, jak i zatrudniony, musisz otrzymywać zasiłki rodzinne za pośrednictwem pracodawcy, pod warunkiem, że wynagrodzenie przekracza 7 110 CHF rocznie, a stosunek pracy został otrzymany przez ponad 6 miesięcy lub jest nieokreślony. Co się stanie, jeśli jestem samozatrudniony lub jeśli mój pracodawca nie musi płacić składek? Jako osoba prowadząca działalność na własny rachunek lub jako pracownik pracodawcy nieskładkowego, podlegasz przepisom dotyczącym zasiłków rodzinnych w kantonie, w którym jesteś zarejestrowany w AHV. Musisz tam dołączyć do funduszu kompensacyjnego dla rodzin (Familienausgleichskasse) – nawet jeśli nie otrzymujesz zasiłków rodzinnych. Gdzie powinienem się zgłosić jeśli nie pracuję? Jako osoba niepracująca, jesteś zwykle objęty kantonalnym funduszem kompensacyjnym swojego kantonu zamieszkania. Gdzie ubiegać się o zasiłki rodzinne? Jeśli ubiegasz się o zasiłki rodzinne, musisz złożyć wniosek o przyznanie kwestionariusza: • Jako pracownik zazwyczaj przesyłasz wniosek swojemu pracodawcy • Jako osoba prowadząca działalność na własny rachunek złóż wniosek do Funduszu Wyrównawczego Rodzin (Familienausgleichskasse), z którym jesteś związany. • Jako osoba niepracująca, musisz złożyć wniosek do kantonalnego biura odszkodowawczego ( Ausgleichskasse) swojego miejsca zamieszkania. Prześlij tam wszystkie niezbędne dokumenty uzupełniające. W jaki sposób wypłacane są zasiłki rodzinne? Zasiłki rodzinne otrzymujesz w następujący sposób: • Jako pracownik otrzymujesz wraz z wynagrodzeniem • Samozatrudniony otrzymujesz bezpośrednio przez Fundusz Wyrównania Rodziny (Familienausgleichskasse) • Jako osoba niepracująca zazwyczaj bezpośrednio przez kantonalne biuro ds. Odszkodowań (Ausgleichskasse ) w kantonie zamieszkania. Czy mogę ubiegać się dodatki rodzinne wstecz? Tak. Możesz ubiegać się o retrospektywne prawo do wypłaty zasiłków rodzinnych, ale do 5 lat poprzedzających złożenie wniosku. Termin ten dotyczy wszystkich roszczeń powstałych od 1 stycznia 2009 r. Natomiast. Musisz zwrócić niesprawiedliwie pobierane dodatki rodzinne. Czy muszę zgłaszać zmiany? Zmiany w okolicznościach osobistych, finansowych i zawodowych, które wpływają na uprawnienia i ilość uprawnień, muszą być zgłaszane niezamówione do pracodawcy lub macierzystego opiekuna rodzinnego. Przykłady obejmują: • narodziny lub śmierć dziecka, wyjazd dziecka ze Szwajcarii • początek, zakończenie lub zakończenie edukacji dziecka • separacja lub rozwód i zmiany w urlopie rodzicielskim • podjęcie lub rezygnacja z pracy zarobkowej przez drugiego rodzica, jak również zmiana kantonu, w którym drugi rodzic jest zatrudniony lub mieszka w dziecko • otrzymywanie dodatków rodzinnych dla niepracujących: zmiana sytuacji dochodowej i rozpoczęcie uzyskiwania prawa do pracy. Nieuzasadnione otrzymywanie świadczeń i naruszenie obowiązków sprawozdawczych są karalne. źródło//
urodzenie dziecka w szwajcarii
Z chwilą urodzenia drugiego dziecka pracownica nabędzie prawo do urlopu macierzyńskiego. Gdyby pracownica złożyła wniosek o przedłużenie urlopu wychowawczego, urodzenie przez nią kolejnego dziecka w tym czasie nie przerywa tego urlopu. W takim przypadku pracownica nie nabywa prawa do urlopu macierzyńskiego, jednak ma prawo do zasiłku
Argentyna, Rosja, Dania a może jednak Polska? – W samolocie, w pociągu, na statku, czy może jednak w szpitalu? – Znaleźliśmy najlepsze miejsce na świecie na urodzenie naszego dziecka. A przynajmniej… tak nam się życiu wiele rzeczy trudno jest zaplanować, ale na sporo z nich mamy jednak jakiś wpływ – większy lub mniejszy. Poród niestety do nich często nie należy, bo to dziecko decyduje, kiedy i gdzie ma ochotę przyjść na świat. My możemy mu w tym tylko świadomie lub nieświadomie pomóc lub o krajach, w których najlepiej urodzić dziecko, we wszystkich rankingach, które wpadły mi w ręce, Polska zajmuje miejsce (mniej więcej) w czwartej dziesiątce. Czyli – przynajmniej teoretycznie – znajdziecie całą gamę państw, gdzie jest lepiej urodzić swojego bobasa. Warto jednak dodać, że wymaga to sporej gimnastyki, bo te kraje w większości są takie wspaniałe tylko dla swoich obywateli, wiec – jeżeli przypadkowo tam urodzicie, bo akurat będziecie przelotem – wcale nie oznacza, że dostajecie przywileje obywatela tamtego kraju. Może się tak oczywiście stać w krajach, w których o obywatelstwie decyduje miejsce urodzenia. Tak jest na przykład w większości krajów Ameryki Południowej. Dostaje się obywatelstwo z automatu, nawet jeśli rodzice są obywatelami innych krajów. Tam obowiązuje tzw. zasada ziemi. Nie ukrywam, że brzmiało to dla nas bardzo kusząco – urodzić dziecko, które od razu będzie miało obywatelstwo argentyńskie, podczas badania korzeni tanga i „Tango story”. – Brzmi nieźle, prawda? – Jednak szybko odpuściliśmy ten pomysł 😉Kraje, gdzie obecnie stosuje się prawo ziemi, czyli Wasze dzieci staną się automatycznie nowymi obywatelami tych ziem i lądów, to: Barbados, Kanada, USA, Argentyna, Brazylia, Chile, Jamajka, Kolumbia, Meksyk, Peru, Urugwaj i Wenezuela. Za terytorium tych krajów uznaje się także statek powietrzny lub morski, czy przedstawicielstwo dyplomatyczne, więc poród w samolocie nie musi być Wam straszny 🙂Ale wracając do rankingów. W 2013 roku najlepiej na świecie jest urodzić w Szwajcarii, a najgorzej – w Nigerii. Tak przynajmniej wyszło w badaniach tygodnika „The Economist”. Polska uplasowała się na 33 miejscu na 80 państw. Co brano pod uwagę przy ocenie? – PKB na głowę mieszkańca, czynniki demograficzne, geograficzne, społeczne, kulturowe, inflację, koszty życia, przestrzeganie praw człowieka, średnią oczekiwaną długość życia, analfabetyzm, odsetek ludności w szkołach wyższych będę Wam streszczać całego rankingu, ale w czołówce – oprócz Szwajcarii – są: Australia, Norwegia, Szwecja i Dania. Natomiast najgorzej urodzić jest w Nigerii, Kenii i na Ukrainie. Niewiele lepiej jest w Rosji (72 miejsce). Wielka Brytania zajmuje miejsce 27, USA – 16., a Włochy – nie samym PKB żyje człowiek i pieniądze podobno szczęścia nie dają, więc wiele mam docenia to, co się zmienia w naszym kraju i nie myśli o wyjeździe za granicę, aby tam rodzić dzieci. (Jeżeli postanowiliście inaczej i przenieśliście się do innego kraju właśnie w tym celu, to piszcie o tym śmiało w komentarzach).Jeszcze inaczej wygląda sytuacja, gdy nie mamy czasu na analizę, gdzie chcemy rodzić, czy zmienić miejsce zamieszkania, bo dzieje się to zupełnie nieplanowo, na przykład, przebywając akurat na terytorium innego kraju. Samolot coraz częściej jest miejscem, gdzie rodzi się nowe życie. Pociąg także. No i co się wtedy dzieje? – Z tego tytułu mogą być zarówno stresy, jak i przywileje, a sprawdzonych przepisów wciąż stres musiała przeżyć mieszkanka Filipin, która urodziła na pokładzie samolotu i po wylądowaniu dowiedziała się, że jej syn prawdopodobnie nie dostanie żadnego obywatelstwa, ponieważ przyszedł na świat w chwili, kiedy samolot znajdował się nad wodami międzyterytorialnymi. Cóż za niefart! Jednak zdaniem ekspertów, dziecko, które urodziło się nad otwartym oceanem, powinno dostać obywatelstwo swojego rodzica. I taki pewnie był finał tej mrożącej krew w żyłach są też miłe opowieści, gdy dziecko urodzone w samolocie, otrzymuje imię kojarzące się z tą niesłychaną sytuacją albo na przykład imię po stewardesie, która odbierała poród. Często dostaje też prezent od linii lotniczych w postaci darmowych biletów samolotowych (to warto wziąć pod uwagę 😉 ) Niektórzy mają jeszcze więcej szczęścia, jak mały obywatel Egiptu, który urodził się nad terytorium Kanady, lecąc British Airways, i otrzymał przy okazji kanadyjskie obywatelstwo. W przypadku porodu w samolocie obywatelstwo dziecka nigdy nie jest kwestią pewną. Pojawiają się też dylematy, czy przyznać mu obywatelstwo państwa, w którego przestrzeni powietrznej się urodził, czy może państwa docelowego – gdzie wylądował samolot. Zgodności nie ma tu planujecie jakiś rejs promem w czasie ciąży, możecie być bardziej spokojni, bo na miejscu powinniście mieć lekarza pokładowego, czyli kogoś, kto zna się bardziej na rzeczy niż zwykły człowiek. Bilety na rejsy dla dziecka też są kuszące, choć już nie tak jak samolotowe. Jest też parę formalności do spełniania, w sumie w obu przypadkach. Gdy dziecko urodzi się na statku albo w samolocie, do rejestracji w urzędzie potrzebny jest protokół zdarzenia sporządzony przez kapitana i podpisany przez dwóch świadków tego zdarzenia. Protokół zostaje wysłany przez kapitana do USC pierwszego miasta, do którego statek zawinął lub w którym wylądował samolot, a jeżeli nie ma takiej możliwości, to do najbliższego konsula. USC lub konsul przesyłają dokumenty do USC Warszawy, gdzie zostanie sporządzony akt urodzenia dziecka. – Małe perturbacje, ale sytuacja raczej do opanowania, tragedii nie co się dzieje w Polsce, bo podróże po naszym pięknym kraju w ciąży też mają swoisty koloryt. Myślę, że w PKP sytuacja może wyglądać interesująco, choć porodu tam nikomu nie życzę. Ostatnio, gdy przyszedł do nas pan na pomiary, powiedział, że nie ma nic gorszego niż poród w PKP. A koleś wie, co mówi, bo jest ojcem czworga dzieci, sam urodził się w helikopterze, a jego żona w kinie 🙂 Jest oczywiście szansa, że dostaniecie darmowe bilety na TLK chociaż do 18 urodzin malucha, ale chyba bym na to nie liczyła. Już lepiej w busie, taksówce czy innym autobusie. Przynajmniej jest szansa, że zdążycie do szpitala. Podobnie z dworca. W metrze już może być trudniej, ale jeżeli nie jedzie się samotnie w wagonie, to jakaś reakcja ludzka powinna Po dogłębnej analizie, bilansie korzyści i strat stwierdzamy jednak, że urodzimy w szpitalu, i to w Warszawie. Przynajmniej tak zakładamy 🙂 Z drugiej strony, jeżeli poród ma trwać kilka minut i odbyć się w samochodzie, tramwaju czy autobusie, to może warto wziąć to pod uwagę 🙂Jeżeli sami przeżyliście poród niestandardowy, uczestniczyliście w nim jako obserwatorzy albo znacie jakieś międzynarodowe przykłady, to koniecznie nam o tym napiszcie.
Jeżeli rodzice nie dokonają zgłoszenia w wyznaczonym terminie, kierownik urzędu zarejestruje urodzenie dziecka na podstawie otrzymanej karty urodzenia oraz sam wybierze imię dla dziecka. Po zgłoszeniu narodzin dziecka można starać się o becikowe w Świdnicy oraz kosiniakowe w Świdnicy – świadczenia dla świeżo upieczonych rodziców.
Jak uzyskać szwajcarski paszport? Szwajcarski paszport uchodzi za jeden z najbardziej prestiżowych na świecie. W konsekwencji uzyskanie obywatelstwa Szwajcarii jest procesem złożonym i długotrwałym. Cudzoziemcy bez bezpośredniego związku krwi (poprzez urodzenie lub małżeństwo) ze Szwajcarią muszą mieszkać w Szwajcarii w jednej gminie, przez co najmniej dziesięć lat, zanim będą mogli ubiegać się o obywatelstwo (z czego trzy w ciągu pięciu lat przed złożeniem wniosku o obywatelstwo). Lata spędzone w kraju w wieku od 8 do 18 lat liczą się podwójnie. Faktyczny okres zamieszkania musi wynosić co najmniej sześć lat. Oprócz wymogu zamieszkania, osoby starające się o obywatelstwo muszą wykazać odpowiednią znajomość języka niemieckiego. W mowie minimum na poziomie B1 oraz w piśmie minimum na poziomie A2. Osoby ubiegające się o naturalizację muszą mieć pozwolenie na pobyt typu „C”. Uzyskanie pozwolenia na pobyt wiąże się z kwestią zatrudnienia na terenie Szwajcarii, ponieważ jest ono uzależnione od pozwolenia na pracę oraz, co bardzo ważne, również w umową na mieszkanie i ubezpieczeniem zdrowotnym. Podsumowując potrzebne są 3 rzeczy: umowa o pracę, umowa na mieszkanie oraz ubezpieczenie zdrowotne (tzw. Krankenkasse) obowiązkowe w Szwajcarii. ZATRUDNIENIE NA PODSTAWIE UMOWY O PRACE Obywatele UE / EFTA, którzy pracują w Szwajcarii maksymalnie 90 dni w roku kalendarzowym, nie potrzebują specjalnego zezwolenia. Na nich jednak spoczywa obowiązek raportowania, którego przestrzega szwajcarski pracodawca. Rozlokowanie należy zgłosić władzom nie później niż 8 dni przed rozpoczęciem pracy. INFORMACJE O RAPORTOWANIU – Szwajcarscy pracodawcy, którzy zatrudniają pracowników zagranicznych (z krajów UE-27 / EFTA) na krótkoterminowe zlecenia (do 3 miesięcy) w Szwajcarii są zobowiązani do raportowania. zarobkowa trwająca dłużej niż trzy miesiące w roku kalendarzowym jest uzależniona od wydania zezwolenia na pracę. Zezwolenie na pracę jest wydawane po przedstawieniu dowodu zatrudnienia (umowa o pracę). Zezwolenia na pracę są ważne na terenie całej Szwajcarii i uprawniają do zmiany pracy i zawodu. Okres ważności zezwoleń na pracę jest uzależniony od czasu trwania zatrudnienia. OKRESY: a) W przypadku zatrudnienia trwającego od trzech miesięcy do jednego roku, pracownicy mają prawo do pozwolenia na krótki pobyt (L EU/EFTA), którego okres ważności odpowiada okresowi trwania umowy o pracę. b) W przypadku zatrudnienia trwającego rok, kilka lat lub na czas nieokreślony, pracownicy otrzymują zezwolenie na pobyt/pracę (B EU/EFTA), które pozostaje ważne przez okres pięciu lat. SAMOZATRUDNIENIE Obywatele państw UE / EFTA (w tym Chorwacji) mają prawo do samozatrudnienia w Szwajcarii, jeśli tam mieszkają. Muszą jednak Państwo być w stanie przedstawić dowód niezależności; np. utworzenie spółki lub stałego przedsiębiorstwa prowadzącego efektywną i zapewniającą środki do życia działalność gospodarczą. Wszystko to należy udokumentować za pomocą ksiąg/dokumentów handlowych. Dodatkowo trzeba potwierdzić, że przez rok nie będzie korzystało się z pomocy społecznej oraz przedstawić biznesplan. OKRESY a)Obywatele UE / EFTA, którzy pracują na własny rachunek w Szwajcarii przez maksymalnie 90 dni w roku kalendarzowym, nie potrzebują specjalnego zezwolenia. Muszą jednak zgłosić swoje oddelegowanie władzom co najmniej osiem dni przed rozpoczęciem pracy. b)Obywatele UE-28/EFTA, którzy chcą pracować na własny rachunek w Szwajcarii, otrzymają początkowo pozwolenie na pobyt ważne przez okres pięciu lat – jeśli przy składaniu wniosku będą w stanie wykazać istnienie efektywnej działalności na własny rachunek. ZEZWOLENIE NA POBYT W przypadku dłuższych pobytów obywatele UE-27 / EFTA potrzebują pozwolenia na pobyt. Powiadomienie należy złożyć w gminie zamieszkania/miejsca pracy przed jej rozpoczęciem. Należy przedstawić:Chcesz dowiedzieć się więcej? Zajrzyj na stronę naszej kancelariiPrzejdź do ważny dowód osobisty lub paszport; Ponadto, jeśli dana osoba jest zatrudniona: Oświadczenie o zatrudnieniu przez pracodawcę lub świadectwo pracy (np. Umowa o pracę) Jeśli dana osoba jest samo-zatrudniona, również : Prezentacja dokumentów biznesowych, aby pokazać, że istnieje zarobek pozwalający na normalną egzystencje. Jeśli z czasem dana osoba będzie musiała ubiegać się o pomoc społeczną, utraci prawo pobytu. Za wydawanie zezwoleń odpowiedzialne są kantony. W przypadku pytań dotyczących dokładnych formalności związanych z udzieleniem zezwolenia (gdzie się ubiegać, jaki formularz należy wypełnić, ile czasu to zajmie itp.), Należy kontaktować się z właściwymi władzami kantonalnymi, ze względu na miejsce zamieszkania lub pracy. Dodatkowo, potrzebny będzie również rejestr karny (Strafregister). Pracodawca musi zameldować pracownika do Quellensteuer (podatek u źródła wymagany przy obcokrajowcach) wyliczany na podstawie stanu cywilnego, posiadania dzieci bądź nie, przynależności do kościoła bądź nie. Pracownik musi zameldować się w gminie. RODZAJE ZEZWOLEŃ L zezwolenie UE / EFTA (zezwolenie na pobyt krótkoterminowy) – obywatele UE-27 / EFTA mają prawo do tego zezwolenia, jeśli mogą udowodnić, że byli zatrudnieni w Szwajcarii od trzech miesięcy do jednego roku. Stosunki pracy trwające krócej niż trzy miesiące w roku kalendarzowym nie wymagają zezwolenia dla członków UE-27 / EFTA; mają one być regulowane w ramach tzw. Procedury powiadamiania. Okres ważności zezwolenia odpowiada okresowi obowiązywania umowy o pracę. Może zostać przedłużony na łączny okres krótszy niż 12 miesięcy. Zezwolenia L UE / EFTA bez pracy zarobkowej są wydawane osobom poszukującym pracy ze wszystkich krajów UE / EFTA, ale nie daje to żadnych uprawnień do zabezpieczenia społecznego. Zezwolenie B UE / EFTA (zezwolenie na pobyt) – Zezwolenia na pobyt dla obywateli państw członkowskich UE-27 / EFTA (obywateli UE-27 / EFTA) są ważne przez pięć lat; jest przyznawane, jeśli obywatel UE-27 / EFTA przedstawi dowód stałego zatrudnienia lub zatrudnienia na czas określony co najmniej 365 dni. Zezwolenie na pobyt przedłuża się o pięć lat, jeżeli cudzoziemiec spełnia warunki. Jednak za pierwszym razem okres ten może zostać ograniczony do jednego roku, jeżeli dana osoba pozostawała bez pracy z własnej woli przez ponad dwanaście kolejnych miesięcy. Osoby bez pracy zarobkowej ze wszystkich krajów UE / EFTA mają prawo do zezwolenia B UE / EFTA bez pracy zarobkowej, jeśli mogą przedstawić dowód posiadania wystarczających środków finansowych oraz odpowiedniego ubezpieczenia zdrowotnego i wypadkowego. Zezwolenie C UE / EFTA (zezwolenie na pobyt stały) W przypadku obywateli UE / EFTA wydawanie zezwolenia na pobyt stały odbywa się na podstawie przepisów AIG(ustawa o cudzoziemcach) oraz porozumień ugodowych, gdyż umowa o swobodnym przepływie osób z UE nie zawiera postanowień dotyczących zezwoleń na pobyt stały. Obywatele państw UE-17 (z wyjątkiem Cypru i Malty) i EFTA otrzymują zezwolenie na pobyt stały po regularnym i nieprzerwanym pobycie przez pięć lat na podstawie ugody lub z uwagi na wzajemne prawa. Nie ma takich umów dla Cypru, Malty, krajów UE-8, Rumunii, Bułgarii i Chorwacji. – TEN RODZAJ KONIECZNY PRZY UBIEGANIU SIĘ O OBYWATELSTWO Ci EU / EFTA ID (zezwolenie na pobyt z zatrudnieniem)  Zezwolenie to jest przeznaczone dla członków rodzin funkcjonariuszy organizacji międzyrządowych i członków zagranicznych przedstawicielstw. Są to małżonkowie i dzieci do 25 roku życia. Okres obowiązywania jest ograniczony do czasu trwania sprawowania funkcji. Zezwolenie UE / EFTA (zezwolenie na transgraniczne dojazdy do pracy) – Osoby dojeżdżające przez granicę z państw członkowskich UE-27 / EFTA cieszą się mobilnością zawodową i geograficzną. Strefy graniczne już ich nie dotyczą. Istnieje możliwość przebywania i mieszkania w dowolnym miejscu w UE-27 / EFTA i pracowania w dowolnym miejscu w Szwajcarii, jedynym warunkiem jest powrót do miejsca zamieszkania za granicą raz w tygodniu. Zezwolenie na dojeżdżanie do pracy za granicę UE / EFTA jest ważne przez pięć lat, pod warunkiem zawarcia umowy o pracę na czas nieokreślony lub ważnej dłużej niż rok. Jeżeli umowa o pracę została zawarta na okres krótszy niż rok, ale dłuższy niż trzy miesiące, podstawą ważności zezwolenia na dojeżdżanie do pracy transgranicznej jest okres obowiązywania umowy o pracę. Procedura powiadamiania dotyczy okresów zatrudnienia krótszych niż trzy miesiące. DODATKOWE KWESTIE Uzyskanie obywatelstwa Szwajcarii odbywa się na poziomie kantonu. Podczas procesu naturalizacji Sekretariat danego Kantonu ds. Migracji bada, czy wnioskodawcy są zintegrowani ze szwajcarskim stylem życia, znają szwajcarskie zwyczaje i tradycje, przestrzegają szwajcarskiej praworządności i czy nie zagrażają bezpieczeństwu wewnętrznemu lub zewnętrznemu Szwajcarii. Następnie Państwowy Sekretariat ds. Migracji zatwierdza wniosek wnioskodawcy o rozpoczęcie procesu naturalizacji, ale nie oznacza to, że obywatelstwo jest pewne. Chcesz dowiedzieć się więcej? Zajrzyj na stronę naszej kancelariiPrzejdź do
Według jednego źródła Twoje szanse na urodzenie dziecka z mrożonymi jajkami są większe, jeśli zamarzniesz przed 35 rokiem życia. Inne technologie reprodukcyjne, takie jak zapłodnienie in vitro, również pozwalają kobietom po czterdziestce, a nawet pięćdziesiątce, na zajście w ciążę.
Macierzyństwo i duma w jednym stoją domu. Po raz pierwszy uświadomiłam to sobie dawno temu, na trasie z Kamiennej Góry do Wałbrzycha. Tak o tym piszę w książce: Jadę z dzieckiem autobusem. Są lata dziewięćdziesiąte, stary pekaes zawodzi rdzawo, brudne szyby kradną światu i tak blade kolory (…). Mam osiemnaście lat, dziecko niespełna dwa. Przytulam je niezręcznie, uciszam, gdy próbuje popłakiwać i czuję… dumę. Dziecko nie jest moje, więc i duma nie należy do mnie. Dostałam ją wraz z wózkiem i plecakiem wypchanym pieluchami. Choć jej nie chcę i nie rozumiem, raz, dwa rozparła się w moim sercu, rozpanoszyła jak stara bywalczyni…* To właśnie wtedy odkryłam, że status matki, choćby zastępczy i chwilowy, rodzi przedziwne poczucie wyniosłości. Z brzdącem na kolanach poczułam się ważna i dojrzała. Nagle pasowałam do społecznej układanki jak brakujący puzzel. Moje nastoletnie rozterki, tożsamościowe boje i irytujące poczucie nieprzystosowania w kontakcie z dzieckiem zacierały się szybciej niż wałbrzyski pejzaż za brudną szybą autobusu. Byłam (przez chwilę) matką. Byłam kimś. Kilka epok później blogerka Justyna Basińska napisze tekst pod znamiennym tytułem: „Duma – drugie imię każdej mamy”. Gdy poszłam na studiach, pewna doktorka polonistyki powiedziała mi, że odkąd urodziła dziecko, wszystkie ulubione książki czyta od nowa, bo teraz – jako świeżo upieczona matka – odnajduje w nich nowe sensy. Dała mi w ten sposób do zrozumienia, że w moim bezdzietnym odbiorze literatury zawsze będzie „martwy kąt”. Mogę kręcić głową i wyginać się jak paragraf, ale i tak pewnych istotnych znaczeń nie dojrzę, póki w moim organizmie nie wzrośnie poziom hormonu beta hCG, a przy piersi nie zakwili niemowlak. Miałam wówczas dwadzieścia parę lat i wiedziałam, że matczyne uniesienia, choćby najbardziej twórcze i rozwijające, są nie dla mnie. Przełknęłam więc przytyk, popiłam tanim winem i sięgnęłam po kolejną książkę, zastanawiając się, ile razy trzeba rodzić, by wyłuskać z niej komplet znaczeń. Rodzicielskie poczucie dumy Przez następne trzy dziesięciolecia często zderzałam się z rodzicielskim poczuciem dumy, a niekiedy wręcz – z rodzicielskim zadufaniem. Nie zliczę, ile razy czytałam i słyszałam, że matki są lepiej zorganizowane i zmotywowane do pracy niż kobiety bezdzietne, że macierzyństwo to lokomotywa samorozwoju i wyższa szkoła zarządzania czasem. Że matkom z urzędu powinno się przyznawać koncesje na tworzenie więzi i certyfikaty multitaskingu. Że macierzyństwo rozwija inteligencję (Katherine Ellison) i obdarza nadludzką siłą, a nawet – że rodzice są znacznie mniej skłonni popełnić samobójstwo niż ludzie bezdzietni (Robin Simon). Oczywiście wśród tych opinii nie mogło zabraknąć tych sztandarowych, ukazujących rodzicielstwo jako jedyne źródło sensu, miłości i dojrzałości, a także – jako postawę użyteczną społecznie. Dopóki w społeczeństwie rodzice stanowili miażdżącą większość, takie tezy nie budziły kontrowersji, zwłaszcza że powtarzano je od stuleci. O tym, że „niewiasta polska w całym swoim majestacie” jest MATKĄ i obywatelką, można było przeczytać na przykład w rozprawie* Kazimierza Wł. Wójcickiego z 1875 roku, ale również usłyszeć na wiejskim weselu, gdzie pan młody śpiewał pannie młodej: „A jak będzies miala syna, będę cię sanował”. Przez stulecia kobiety niewiele znaczyły i niewiele mogły, dopóki nie zostały matkami. Urodzenie dziecka dawało im względne poczucie niezależności i odrobinę władzy, a zatem musiało napawać dumą. Oczywiście przywilejami i poważaniem społecznym mogły cieszyć się jedynie mężatki. Panny z dzieckiem uchodziły za symbol moralnego upadku, a nieślubne macierzyństwo strącało kobietę do piekła społecznego upokorzenia. Jeszcze całkiem niedawno, na przełomie tysiącleci, badaczki Maria Strykowska i Anna Titkow pisały, że ze wszystkich pełnionych przez kobietę ról polskie społeczeństwo najwyżej ceni te przypisane jej przez biologię i tradycję. Mogłyśmy być genialnymi pisarkami, świetnymi menadżerkami, wybitnymi alpinistkami, duszami towarzystwa czy tytankami pomocy humanitarnej, a i tak oceniane byłyśmy na podstawie tego, ile mamy dzieci i co z nich wyrosło. W XX wieku, zwłaszcza w jego drugiej połowie, rodzicielskie poczucie wyższości zyskało naukową podbudowę. Zaczęło przybywać tekstów, które dowodziły, że matki i ojcowie są szczęśliwsi, zdrowsi i pełniej realizują ważne cele rozwojowe niż ludzie bezdzietni, a urodzenie potomka wydłuża życie i – uwaga! – poprawia jakość doznań seksualnych. Trudno zliczyć dziedziny, w których rodzice – zdaniem naukowców, publicystów i blogerów – mieli być lepsi od reszty świata. I choć wiele z tych badań zostało ostatecznie zakwestionowanych, poddanych w wątpliwość lub przykrytych innymi danymi, dowodzącymi, że ciąża mocno postarza organizm matki, bezdzietność nie musi spychać na dno rozpaczy, a dziecko to nie prozac, przekaz poszedł w lud. Do dziś bałamutnie zachęca, by wstępować w rodzicielskie szeregi, a przy okazji piętnuje i unieszczęśliwia tych, którzy dzieci mieć nie mogą. Hegemoniczna kobiecość i psychologiczne głaski Najmocniej jak zwykle obrywają kobiety, w końcu w tradycyjnej narracji macierzyństwo uchodzi za ostateczne wcielenie kobiecości. Te z nas, które pragną być „zdrowe” i „normalne”, które chcą być dumne z siebie i akceptowane w środowisku, muszą obowiązkowo zostać matkami. Rosemary Gillespie, amerykańska biolożka ewolucyjna, opisując tę sytuację, używa terminu „hegemoniczna kobiecość”. To niestety wciąż powszechny konstrukt, który na niematki każe patrzeć jako na kobiety ułomne, niepełne lub nieprawdziwe. Efekt? Bezdzietnicom z wyboru dynda to i powiewa. Odrzucają nie tylko macierzyństwo, ale także jego ideologiczny background, a zatem nie przejmują się swoją domniemaną ułomnością. Gorzej z kobietami bezdzietnymi mimowolnie. Te bardzo często czują się gorsze, niepełnowartościowe, a samopoczucia – jak dowodzą badania Marii Ziemskiej* – nie jest w stanie poprawić im nawet adopcja. Hegemoniczna kobiecość staje się źródłem cierpienia. Kolejnym ważnym powodem rodzicielskiej dumy jest wysoka ranga, jaką społeczeństwo przypisuje macierzyństwu i ojcostwu. Naukowcy i publicyści wciąż piszą o „wartości macierzyństwa” (ok. 2 610 000 wyników w przeglądarce Google) oraz… o „problemie bezdzietności”. Na hasło „wartość bezdzietności” przeglądarka na G głupieje. Nie znalazłam ani jednego tekstu naukowego czy publicystycznego, który posługiwałby się tą frazą. Bezdzietność zwykle paruje się z „problemem”, „plagą”, „epidemią”… Nawet w najnowszych publikacjach, na pozór przychylnych niekonwencjonalnym wyborom, wartością jest nie sama bezdzietność, ale prawo do jej wyboru. Tak jakby życie wolne od dzieci nie miało żadnych atrakcyjnych i wartościowych aspektów. Poza jednym, jakże trywialnym – nie trzeba zmieniać pieluch (w domyśle: wybierają je tylko egoiści i śmierdzące leniuszki). I rzeczywiście! Gdy poczytać publikacje naukowe, można dojść do wniosku, że opcja childfree life jest bezwartościowa zarówno w planie społecznym, jak i indywidualnym. Naród – w zbiorowym mniemaniu – nie ma z nas żadnego pożytku, a nasze życie społeczne – również w zbiorowym mniemaniu – lokuje się na poziomie zdechłego skorupiaka. Inaczej rzecz się ma z rodzicami! Zgodnie z psychologicznym modelem wartości dziecka (Value of Children, VoC) mogą oni liczyć na szereg korzyści, certyfikat dorosłości, tożsamość społeczną, poczucie przynależności, symboliczną nieśmiertelność, miłe sercu przekonanie o własnej moralności, poczucie sprawstwa i osiągnięć, a także wysoki status społeczny*. Na te psychologiczne głaski łasi się wielu ludzi. Urodzenie i wychowanie dziecka może wydawać się prostsze niż szukanie tożsamości, przynależności i nieśmiertelności na własną rękę. A że rodzicielstwo to trud, wyzwania i wyrzeczenia… Furda! Instynkt i babcie pomogą! Macierzyństwo, duma i kulturowy zamęt Żyjemy jednak w czasach kulturowego zamętu i to, co jeszcze kilkanaście lat temu uchodziło za pewnik, dziś bywa kwestionowane. Na przykład niebotycznie wysokie pozycjonowanie macierzyństwa. Przez lata społecznie dopieszczane, cenione i pożądane, nagle stało się obiektem kpin. Przedmiotem zmasowanej nagonki. Celem hejterskich ataków. Spójrzmy, co się stało z dumnym hasłem„matka Polka”. W obecnych czasach ma zdecydowanie negatywny wydźwięk. Kojarzy się z nieroztropną życiowo cierpiętnicą, która dała się wrobić w pełnoetatowe, zmaltretowane macierzyństwo, nie zabezpieczywszy sobie tyłów. Obrazowo pisze o tym Dagmara Hicks na blogu „Cała reszta” Kiedy słyszysz słowa Matka Polka, widzisz ją wyraźnie. Widzisz kobietę, na której wisi gromadka dzieci, w tym koniecznie jedno przy cycu, bo przecież musi karmić do momentu, aż wszyscy się od niej odwalą, ciągnie z Biedry ciężkie siaty, obiadki podaje, z domu nie wychodzi, włosów nie myje, nie wie, co to seks, bo przecież ze starym się już dawno poglądowo rozjechali. Od pięciu lat wisi na niej non stop jakieś dziecko, niech przynajmniej on da sobie spokój. Dla rozrywki, liżąc podłogi i krochmaląc śnieżnobiałe obrusy pod niedzielny rosół, pod nosem sobie podśpiewuje „Słodko jest nie myśleć o niczym, się zgubić we własnej spódnicy (…). Lubię być kurą domową, do pralki wrzucić problem wraz z głową. Rodzicielstwo, a zwłaszcza macierzyństwo bardziej niż z dojrzałością, troską i odpowiedzialnością w czeluściach internetu zestawiane jest z lekkomyślnością, niezaradnością czy postawą roszczeniową. To mocna odpowiedź młodych na zajadły perswazyjny pronatalizm, na grabienie ich z kasy i godności (w iście janosikowym stylu: zabierzemy bezdzietnym, oddamy rodzicom), na wtrącanie się w ich intymne wybory, a także na wszechobecny, histeryczny dzieciocentryzm. Pokolenie dzisiejszych dwudziestolatków wydaje się pierwszym tak odpornym na nachalną promocję „wartości rodzicielskich”. I pierwszym, które tej promocji postawiło tamę. Zrobiło to po swojemu: głośno, wulgarnie i pogardliwie, jakby nałożyło końskie okulary. Nie wszystkim się to podoba, ale trudno nie dostrzec w tym desperackiej próby samoobrony w obliczu miażdżącej przewagi pronatalistów. W poszukiwaniu bezdzietnej dumy Ale okładanie rodziców pałą pogardy, choć psychologicznie do wytłumaczenia, jest mało konstruktywne. Potwierdza jedynie negatywny stereotyp bezdzietników jako osób samolubnych, nienormalnych, niedojrzałych, zgorzkniałych i nienawidzących dzieci. Aby z wyboru bezdzietnego życia zdjąć ciążące na nim odium, musimy mówić o bezdzietności bez pronatalistycznych klisz. Potrzebujemy też pozytywnych bezdzietnych narracji, a o to w Polsce trudniej niż o białe trufle. Nikt dziś publicznie nie kwestionuje prawa do bezdzietności, ale pisanie o tym, że jest ona fajna, a nawet fajniejsza od rodzicielstwa wciąż narusza społeczne tabu. Widać to choćby w komentarzach pod postami o szczęśliwym życiu bez dzieci. Społeczna akceptacja wyczerpuje się w sformułowaniu „Każdy ma prawo żyć, jak chce”. Próba przypisania bezdzietności ponętnych atrybutów kończy się zwykle hałaśliwą imbą. Spróbujcie napisać gdziekolwiek: „Jestem szczęśliwa, beztroska i nieuwikłana w zależności. Mam kontrolę nad swoim życiem, czas na przyjemności, nie zżerają mnie rodzicielskie lęki, a pieniądze wydaję tylko na siebie…” Założę się o wszystkie trufle świata, że natychmiast zostaniecie zakrzyczane, nazwane egoistkami i wezwane do cierpienia. Dopóki nie zrównoważymy pozytywnego obrazu rodzicielstwa pozytywnym obrazem bezdzietności, wybór życia bez dzieci zawsze będzie wydawał się gorszy i ryzykowny. Rodzicielska propaganda od lat żerowała na bezdzietnych, przedstawiając ich jako nieszczęśliwych, ułomnych, samotnych i życiowo niezrealizowanych. Z kolei posiadanie dzieci miało być jedyną drogą wiodącą do dojrzałości, szczęścia, spełnienia, społecznej akceptacji, zdrowia fizycznego i psychicznego oraz do symbolicznej nieśmiertelności. Nic dziwnego, że ludzie, którzy nie mogą mieć potomstwa, czują się tym upokorzeni. Są gotowi ryzykować zdrowiem, majątkiem, a niekiedy nawet życiem, byleby uciec przed tą nieszczęsną, bezwartościową bezdzietnością. Na usta ciśnie się zatem pytanie, które już w 2003 roku zadała wspomniana wcześniej amerykańska badaczka Rosemary Gillespie: czy ludzie bezdzietni są w stanie rozwinąć pozytywną tożsamość, odrębną od tożsamości rodzicielskiej? Odpowiedź znajdziemy choćby w eseju Mony Chollet „Czarownice. Niezwyciężona siła kobiet”. Rozdział poświęcony odmowie macierzyństwa jest wielkim peanem pochwalnym bezdzietnego życia: Wybór ten jest jak bomba tlenowa – pisze Chollet – jak róg obfitości. Uprawnia do takich ekscesów jak luksus czasu przeznaczonego wyłącznie dla siebie i swoboda, z jakiej możemy dowolnie korzystać, pławiąc się w niej do utraty tchu, bez obaw, że ich nadużyjemy, ale z poczuciem, że to, co interesujące, zaczyna się tam, gdzie zwykle w zgodzie ze zdrowym rozsądkiem należałoby się zatrzymać. Według mojej logiki nieprzekazywanie życia pozwala cieszyć się nim w pełni. Francuska eseistka twierdzi, że odrzucając macierzyństwo, nie stajemy się „kobietami niespełnionymi”, lecz dajemy sobie szansę na spełnienie nieograniczone wymogami tradycyjnej kobiecej roli. Z kolei jedna z bohaterek mojej książki „Szczerze o życiu bez dzieci” – żołnierka i lekarka, która z całego serca pragnęła zajść w ciążę, ale po kolejnej nieudanej próbie in vitro powiedziała pas – porównała bezdzietność do wizyty w sklepie z cukierkami: Myślę, że w życiu trzeba godzić się z pewnymi kosztami. Przeżyłam absolutnie cudowne chwile. Na pewno nie wyjechałabym do Afganistanu, gdybym miała dzieci. Na pewno nie robiłabym mnóstwa tych różnych wariactw. Czasami siedzę i dziękuję Bogu, że moje życie jest tak bogate, tak pełne doświadczeń. Czuję się jak dzieciak w sklepiku ze słodyczami, któremu pozwolono wziąć i zeżreć wszystko. To ma swoją cenę. Tą ceną jest bezdzietność. Czy było warto? Nie mam pojęcia. Ale cukierki są dobre! Pozytywnych aspektów życia bez dzieci jest dużo więcej. Warto o nie pytać i warto je eksponować, bo bezdzietność to ani problem, ani negatyw rodzicielstwa. Dla tych, którzy jej pragną, jest fundamentem dobrego, wartościowego życia. Może być też źródłem siły, odwagi, wewnętrznej harmonii i psychicznego luzu, a dla społeczeństwa – cenną lekcją inności. Dlatego mam nadzieję, że po wysypie tekstów mówiących o tym, dlaczego ludzie nie chcą mieć dzieci, pojawi się wysyp takich, które odważnie i wbrew społecznemu tabu opiszą bezdzietność jako wartość. A tymczasem nie krępujcie się i w komentarzach piszcie, jak cieszycie się życiem bez dzieci. I jaką ono ma dla was wartość..*Fragment książki Szczerze o życiu bez dzieci, Edyta Broda, Wydawnictwo Pascal, 2019*Kazimierz Wł. Wójcicki, Niewiasta polska w początkach naszego stulecia (1800-1830)*Maria Ziemska, Postawy rodzicielskie, Wiedza powszechna, Warszawa 1973*Monika Mynarska, Korzyści płynące z rodzicielstwa w perspektywie biegu życia, Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2020
Jak uzyskać numer PESEL dla dziecka urodzonego zagranicą? Jeżeli dziecko urodziło się w Polsce, numer PESEL nadawany jest już podczas rejestracji urodzenia w Urzędzie Stanu Cywilnego. W przypadku narodzin dziecka poza granicami RP, będącego obywatelem polskim np. z krwi, tj.jego rodzice są Polakami, procedura nadania tego numeru
Zasiłki rodzinne w Szwajcarii mają na celu wspomożenie rodziców, którzy ponoszą koszty związane z utrzymaniem swoich dzieci. Pod pojęciem Familienzulage są rozumiane tzw. Kinderzulagen (dodatki na dzieci) oraz Ausbildungszulagen (dodatek na potrzeby związane z nauką dziecka). Ponadto do FamZG zaliczamy także szwajcarskie becikowe (Geburtszulage), a także zasiłki adopcyjne (Adoptionszulagen). Pobierający Federalne prawo zasiłkowe odnosi się do osób pracujących oraz prowadzących własną działalność, ale nie związaną z sektorem rolniczym. Osobom bezrobotnym z ograniczonymi dochodami również przysługują zasiłki na podstawie AHV, czyli obowiązkowego ubezpieczenia emerytalnego w Szwajcarii. Należy jednak podkreślić, że osób zatrudnionych w rolnictwie lub samodzielnych rolników dotyczy specjalna ustawa, która także umożliwia im pobór świadczeń, lecz na innych warunkach. Prawo do zasiłku Zasiłek przysługuje na dzieci niezależnie od tego, czy pobierający są w związku małżeńskim czy nie oraz, czy dziecko jest adoptowane czy też biologiczne. Prawo do pobierania zasiłku mają również przybrani rodzice, jeśli dziecko większość czasu przebywa w ich miejscu zamieszkania lub przebywało aż do uzyskania pełnoletności. Podobnie rzecz ma się w przypadku dzieci z rodzin zastępczych lub domów dziecka, jeśli tylko są utrzymywane i wychowywane nieodpłatnie. Rodzaje zasiłków i czas poboru Familienzulagengesetz, czyli federalna ustawa o zasiłkach rodzinnych przewiduje dwa rodzaje zasiłków: 1. Kinderzulage – minimum 200 franków miesięcznie, wypłacane od narodzin aż do ukończenia 16. roku życia. Dzieciom, które ze względu na niepełnosprawność czy chorobę nie są w stanie podjąć pracy, ów zasiłek przysługuje aż do ukończenia 20. roku. 2. Ausbildungszulage – minimum 250 franków, wypłacane miesięcznie od 16. roku życia aż do ukończenia nauki, maksymalnie do 25. roku. Wysokość zasiłków może zostać podniesiona przez władze danego kantonu. Dlatego zasiłki rodzinne pomiędzy nimi mogą mieć różne wysokości. Kantony bardzo często wypłacają także dodatki adopcyjne lub/oraz becikowe. Zasiłki nie przysługują dzieciom, których miesięczny dochód przekracza 28 080 franków oraz czynnym zawodowo i dodatkowo uczęszczającym na kursy lub do szkoły. Zasiłki dla dzieci mieszkających poza Szwajcarią Zasiłki dla dzieci mieszkających poza granicami konfederacji są wypłacane tylko wtedy, kiedy państwo jest do tego zobowiązane z tytułu umów międzypaństwowych. Tym samym dzieciom mieszkającym na terenie Unii Europejskiej lub Europejskiej Strefy Wolnego Handlu (ESWH) zasiłki zostaną wypłacone w pełnej wysokości. Zasiłek będzie także wypłacany na dzieci, które z uwagi na naukę opuściły terytorium konfederacji. W tym wypadku odpowiednie organy wychodzą z założenia, że dziecko na minimum 5 lat zatrzyma miejsce zamieszkania w Szwajcarii i na tej podstawie przysługuje mu odpowiedni zasiłek rodzinny. Praca na pół etatu i inne… Osobom zatrudnionym na pół etatu bądź mniej przysługuje również zasiłek rodzinny. Warunek? Zarobki muszą być wyższe niż 585 franków miesięcznie, co daje 7020 franków rocznie. W przypadku niższego wynagrodzenia niż to wyżej wymienione można się starać o zasiłek rodzinny z tytułu bezrobocia. Należy jednak pamiętać, że tu również napotkamy na warunki, które trzeba będzie spełnić. Pracującym u kilku pracodawców wynagrodzenia się sumuje, a za dodatki rodzinne odpowiada ta firma, gdzie dana osoba zarabia najwięcej. Ważne: W trakcie niezdolności do pracy lub choroby pracownika świadczenia rodzinne są mu wypłacane w tym miesiącu w którym zaistniały owe okoliczności lub przez 3 kolejne miesiące. Przyszłym mamom również w trakcie ciąży będzie wypłacany dodatek. Długość jego poboru wynosi jednak maksymalnie 16 tygodni. Wypłata zasiłku Zasiłki rodzinne są wypłacane w następującej formie: Wraz z wynagrodzeniem w przypadku pracowników. Poprzez Familienausgleichskasse w przypadku freelancerów oraz pracowników, których pracodawcy nie są zobowiązani do uiszczania składek. Poprzez kantonalną AHV-Ausgleichskasse, właściwą dla miejsca zamieszkania, jeśli pobierającymi są osoby nie będące czynnymi zawodowo. Zasiłki za minione lata też mogą zostać wypłacone… Można złożyć wniosek o wypłatę zasiłku za wcześniejsze lata, warunek jest tylko jeden – będzie on nam wypłacony za maksymalnie 5 lat poprzedzających złożenie wniosku. Termin ten obowiązuje dla roszczeń powstałych od 1 stycznia 2009. Dla wcześniejszych lat zastosowanie mają przepisy obowiązujące na terenie danego kantonu w danym okresie czasu. Nie należy zapominać o tym, że niesłusznie pobierane zasiłki muszą zostać zwrócone! Obowiązek zgłaszania zmian Zmiany mające wpływ na wysokość zasiłku oraz na prawo do jego poboru muszą niezwłocznie zostać zgłoszone w odpowiedniej placówce Familienausgleichskasse. Oprócz zmian w sytuacji rodzinnej, materialnej czy finansowej dotyczy to również oczywiście narodzin lub śmierci dziecka, wyprowadzki dziecka z Szwajcarii, rozpoczęcia, przerwania, zakończenia nauki; separacji lub rozwodu oraz innych zmian związanych z prawem do opieki nad dzieckiem; podjęcia pracy przez drugiego rodzica; zmiany kantonu, w którym jest zatrudniony rodzic lub w którym mieszka dziecko. Bezrobotni powinni zgłaszać zmiany dotyczące dochodów oraz prawa do zasiłku z tytułu podjęcia pracy.
W systemie wychowawczym Marii Maontessori bardzo duży nacisk kładzie się na środowisko dziecka i otoczenie, w jakim przebywa. Wszystko to, co otacza dziecko ma wpływ na jego rozwój. Zatem jedną z podstawowych ról wychowawcy jest stworzenie dziecku takiego otoczenia, które zapewni mu optymalny i harmonijny rozwój osobowości.
Przewodnik prawny dla polskiej rodziny za granicą Najważniejsze informacje Szkoła Model szkolnictwaNależy pamiętać, że Szwajcaria jest państwem federalnym z dużą decentralizacją kompetencji. Ponadto, w zależności od gminy/kantonu, przepisy dotyczące organizacji systemu edukacji jak i zakres materiału (w szczególności ze względu na wielojęzyczność) mogą się szkolny obejmuje szkoły pierwszego i drugiego stopnia. Nadzór nad spełnianiem obowiązku szkolnego sprawują odpowiednie kantonalne organy ds. do zasady (kantony różnie regulują tę kwestię we własnym zakresie) szkoła pierwszego stopnia obejmuje pierwsze dwa lata przedszkola (kilka godzin w tygodniu), do którego może uczęszczać dziecko, które ukończyło 4 lata. Z wyjątkiem kantonu Tessyn szkoła pierwszego stopnia trwa 8 drugiego stopnia trwa – z wyjątkiem kantonu Tessyn – 3 do zasady obwiązek szkolny kończy się z ukończeniem 16. roku życia i lokalne władze nie mają wtedy obowiązku zapewnienia dalszej ukończeniu szkoły drugiego stopnia można wybrać szkołę zawodową lub gimnazjum (przygotowujące do matury).Nauczanie w obowiązkowym okresie szkolnym w publicznej placówce jest publicznym szkołami funkcjonują również szkoły prywatne, czesne w tych szkołach jest bardzo wysokie – wynosi nawet kilkadziesiąt tysięcy franków szwajcarskich za semestr. W niektórych kantonach zrównane z obowiązkiem szkolnym jest również uczęszczanie na lekcje prywatne. Procedura naboru dziecka do szkoły Za zapewnienie miejsca w szkole jest odpowiedzialna gmina miejsca zamieszkania. Ze względu na różnice w przepisach dotyczących organizacji edukacji sugeruje się bezpośredni kontakt z gminą miejsca zamieszkania w zakresie przedłożenia niezbędnych dokumentów. Najczęściej konieczne będzie przedstawienie polskich świadectw szkolnych wraz z tłumaczeniem dziecka do szkoły odbywa się na podstawie rozmowy z rodzicami oraz przedłożonych dokumentów/świadectw szkolnych (wymagane jest tłumaczenie przysięgłe świadectw szkolnych). Po okresie próbnym trwającym przynajmniej 1 semestr kierownictwo szkoły decyduje o ostatecznym przypisaniu ucznia do danej przypadku niedostatecznej znajomości języka nauczania (w zależności od kantonu – niemiecki, francuski lub włoski) uczeń kierowany jest na intensywny bezpłatny kurs językowy. Szczegółowe informacje nt. procedur w poszczególnych kantonach Szwajcarii związanych z przyjęciem do szkoły dziecka przesiedlającego się z innego kraju pod linkiem: Rok szkolnyRok szkolny rozpoczyna się pomiędzy połową sierpnia a połową września. Przerwy semestralne, ferie i wakacje trwają ok. 13 tygodni w roku szkolnym i są ustalane przez każdy kanton oddzielnie. Terminy ferii na lata 2020-2022 można znaleźć pod linkiem: Obowiązki i prawa uczniów oraz rodzicówPrawa uczniów oraz rodziców nie odbiegają od zwyczajów panujących w Polsce i wynikają z regulacji zawartych w szwajcarskim Kodeksie cywilnym (Zivilgesetzbuch). Niemniej szczegółowo są ustalane w regulaminach odrębnie dla każdego kantonu oraz w regulaminach danej szkoły. Regulaminy i informacje w tym zakresie są dostępne na stronach internetowych instytucji kantonalnych zajmujących się sprawami edukacji (przykładowa informacja Urzędu ds. szkół publicznych kantonu Zurych – System wsparcia szkolnegoNauczanie w obowiązkowym okresie szkolnym w publicznej placówce jest bezpłatne. Obowiązkowe i bezpłatne badania lekarskie odbywają się w wieku przedszkolnym, a następnie w 4. oraz 8. klasie. Szkoła zapewnia również bezpłatną diagnostykę stomatologiczną, informując rodziców o ewentualnej konieczności podjęcia leczenia. Koszty takiego leczenia stomatologicznego ponoszą kwestiach przyjęcia do szkoły należy skontaktować się z urzędem gminy miejsca zamieszkania. Najczęstsze nieporozumieniaDziecko powyżej 16. roku życia nie ma obowiązku uczęszczać do szkoły, a władze lokalne nie mają obowiązku zapewnienia takiemu dziecku miejsca w przypadku niewystarczającej znajomości języka nauczania w szkole dziecko może zostać skierowane na lekcje nauczania języka obcego, co nie jest równoważne z zaliczeniem danego roku szkolnego. Dopiero po osiągnięciu biegłości w danym języku szkoła, w każdej indywidualnej sprawie, decyduje o zapisaniu do szkoły. Wychowanie Obowiązki rodzicaPrawa rodziców nie odbiegają od zwyczajów panujących w Polsce i wynikają z regulacji zawartych w szwajcarskim Kodeksie cywilnym (Zivilgesetzbuch). System świadczeń socjalnychZasady udzielania wsparcia ze strony ośrodków pomocy społecznej należą do wyłącznej kompetencji władz lokalnych, dlatego w poszczególnych przypadkach sugeruje się kontakt z kantonalnym urzędem ds. socjalnych lub z urzędem gminy (w niektórych gminach funkcjonują specjalne komórki zajmujące się sprawa socjalnymi).Pomoc socjalna jest udzielana w wyjątkowych przypadkach i na podstawie okoliczności indywidualnej sprawy; ma ona charakter subsydiarny (przysługuje wyłącznie, jeżeli strona nie posiada odpowiednich dochodów lub możliwości do zapewnienia utrzymania).Dodatek na dzieci do ukończenia 16. roku życia wynosi minimum 200 CHF miesięcznie (wysokość dodatku w poszczególnych kantonach kształtuje się pomiędzy 200 CHF a 400 CHF). Na dzieci z niepełnosprawnościami dodatek jest wypłacany do ukończenia 20. roku życia. Na dzieci w wieku 16-25 lat i pobierające naukę przysługuje dodatek edukacyjny w wysokości minimum 250 CHF informacje nt. rodzaju i wysokości świadczeń socjalnych przysługujących na dziecko w poszczególnych kantonach Szwajcarii znajdą Państwo pod linkiem: Problemy wychowawczeW przypadkach narażenia życia lub zdrowia, nękania, etc. należy skontaktować się z najbliższym komisariatem policji lub na numer telefoniczny (112 – międzynarodowy numer interwencyjny; 117 – policja; 118 – straż pożarna; 143 – pomocna dłoń (numer płatny); 144 – w sprawach medycznych; 147 – pomoc telefoniczna dla dzieci i młodzieży).Jeżeli problemy wychowawcze zostaną zauważone w szkole, szkoła spróbuje rozwiązać problem z rodzicami, może również skierować sprawę do urzędu ochrony dzieci i dorosłych (Kindes- und Erwachsenenschutzbehörde – KESB), działających w zależności od organizacji na poziomie kantonalnym, regionalnym lub gminnym. We wszelkich sprawach sugeruje się współpracę z organami szwajcarskimi (policja, szkoła, pomoc społeczna, KESB, etc.). Brak współpracy może prowadzić do dalej idących działań ze strony lokalnych władz lub np. odmowy udzielenia świadczeń (np. w sprawach pomocy społecznej). Problemy rodzinne W kwestiach dotyczących rozwodów lub separacji sugeruje się uprzednie skonsultowanie sprawy z prawnikiem posiadającym wiedzę na temat prawa szwajcarskiego odnośnie do zasadności wytoczenia sprawy w sądzie oraz podjęcia ewentualnych kroków prawnych. W sprawach opieki nad dzieckiem właściwymi organami jest sąd lub Kindes- und Erwachsenenschutzbehörde – KESB (organ administracyjny, który może wydawać wiążące decyzje ws. opieki nad dzieckiem). Sąd w wyroku rozwodowym rozstrzyga kwestię władzy rodzicielskiej. Może on: powierzyć jej wykonywanie obojgu rodzicom, powierzyć jej wykonywanie tylko jednemu z rodziców, natomiast drugiemu ograniczyć ją do określonych praw i obowiązków względem dziecka, pozbawić, ograniczyć lub zawiesić władzę rodzicielską, jeżeli jest to uzasadnione konkretną sytuacją dziecka. Wspólne wykonywanie władzy rodzicielskiej przez oboje rodziców jest regułą, także w przypadku rodziców rozwiedzionych lub niepozostających w związku małżeńskim – powierzenie władzy rodzicielskiej tylko jednemu z rodziców jest wyjątkiem od reguły, uzależnionym od wystąpienia określonych okoliczności i uzasadnionych dobrem dziecka. Wykonywania władzy rodzicielskiej przez jednego z rodziców z jednoczesnym ograniczeniem władzy rodzicielskiej drugiego rodzica Jeżeli rodzice dziecka nie mogą dojść do porozumienia, sąd powierza władzę rodzicielską jednemu z rodziców z jednoczesnym ograniczeniem władzy rodzicielskiej drugiego rodzica do określonych praw i obowiązków względem dziecka. Sąd ustalając miejsce pobytu dziecka, kieruje się przede wszystkim jego dobrem. Dziecko zamieszkuje z tym z rodziców, który gwarantuje lepsze warunki do rozwoju osobowego dziecka i jego egzystencji materialnej. Natomiast drugi z rodziców, który jest ograniczony we władzy rodzicielskiej traci uprawnienie do współdecydowania o niektórych kwestiach dotyczących wychowania dziecka. Zawieszenie, pozbawienie lub ograniczenie władzy rodzicielskiej jednego lub obojga rodziców Sąd w wyroku rozwodowym może również pozbawić jednego lub obojga rodziców władzy rodzicielskiej, jeżeli: – władza rodzicielska nie może być wykonywana z powodu trwałej przeszkody (np. skazanie rodzica na długoletnie więzienie),– rodzice nadużywają władzy rodzicielskiej (np. znęcają się nad dzieckiem),– rodzice w sposób rażący zaniedbują swe obowiązki względem dziecka,– rodzice trwale nie interesują się ograniczenia władzy rodzicielskiej jest również stan zagrożenia dobra dziecka. W takiej sytuacji sąd może:– skierować rodziców do placówek albo specjalistów zajmujących się terapią rodzinną, poradnictwem lub świadczących rodzinie inną stosowną pomoc,– poddać wykonywanie władzy rodzicielskiej stałemu nadzorowi kuratora (wyznaczonego przez KESB),– zarządzić umieszczenie małoletniego w rodzinie zastępczej albo w placówce opiekuńczo-wychowawczej (realizacją tego zarządzenia zajmuje się KESB). Najczęstsze nieporozumieniaMoże się zdarzyć, że po otrzymaniu pomocy społecznej, w przypadku poprawy sytuacji finansowej, organ może zwrócić się o zwrot całości/części wcześniej wypłaconych otrzymać pozwolenie na pobyt w Szwajcarii władze wymagają posiadania odpowiednich środków do utrzymania siebie i rodziny. W przypadku pobierania pomocy społecznej władze szwajcarskie mają możliwość cofnięcia/ nie przedłużenia pozwolenia na pobyt. System opieki zastępczej Instytucja pieczy zastępczej uregulowana jest w Szwajcarii w Kodeksie Cywilnym (dział III – opieka rodzicielska oraz dział V – kuratela/piecza zastępcza dla osób małoletnich) oraz w Rozporządzeniu o ustanowieniu opieki zastępczej z r. (Verordnung über die Aufnahme von Pflegekindern, PAVO).O ustanowieniu pieczy zastępczej dla dziecka decyduje Urząd Ochrony Praw Dziecka i Dorosłych (Kindes- und Erwachsenenschutzbehörde, KESB). KESB jest instytucją kantonalną, posiadającą oddziały w każdej gminie ((w kantonach francuskojęzycznych jest to odpowiednio Service de protection des mineurs – SPMi).Kandydaci na rodziców zastępczych muszą uzyskać pozwolenie ze strony KESB. Pozwolenie dotyczy zawsze konkretnego dziecka/dzieci. Wspomniane Rozporządzenie (PAVO) jedynie bardzo ogólnie formułuje warunki, jakie muszą spełniać kandydaci. Muszą oni „swoją osobowością, stanem zdrowia, kompetencjami wychowawczymi oraz warunkami mieszkaniowymi dawać rękojmie zagwarantowania dobrych warunków dla opieki, wychowania i kształcenia dziecka”. Ponadto, przyjęcie dziecka do opieki nie może „być zagrożeniem dla dobra dzieci własnych rodzica/rodziców zastępczych”.Bardziej szczegółowe kryteria, którymi kieruje się KESB w procedurze wydania pozwolenia/zatwierdzenia kandydata, określane są w wytycznych władz danego kantonu. Badana jest ( poprzez wywiad środowiskowy) biografia kandydatów, ich sytuacja materialna, środowisko społeczne, motywacja do zostania rodzicem/rodziną zastępczą, doświadczenie w kontaktach z dziećmi, umiejętność radzenia sobie z sytuacjami funkcji rodziców zastępczych może być powierzone małżonkom, osobom niepozostającym w związku małżeńskim, jak także osobom w związkach partnerskich. Warunkiem jest miejsce zamieszkania w Szwajcarii (rodzicem zastępczym może zatem zostać również cudzoziemiec, posiadający prawo pobytu w Szwajcarii). Na podstawie ww. Rozporządzenia możliwe jest także umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej lub ośrodku opiekuńczym poza granicami Szwajcarii (art. 2a PAVO).Osoby, które chciałyby podjąć się obowiązków rodziców zastępczych powinny zgłosić się bezpośrednio do Urzędu Ochrony Praw Dzieci i Dorosłych – KESB lub do jednej z organizacji społecznych, uprawnionych do prowadzenia rekrutacji i szkolenia kandydatów na rodziców zastępczych. Takimi organizacjami są np.:Caritas Schweiz, Pflege- und Adoptivkinder Schweiz, Espoir, tipiti, organem zrzeszającym stowarzyszenia i organizacje społeczne świadczące pomoc rodzinom i będącym centrum kompetencyjnym w sprawach polityki rodzinnej jest organizacja Pro Familia Schweiz, wybranych KESB:Kanton Zurych – Berno – Lucerna – Bazylea – St. Gallen – Problemy z prawem System opieki społecznejZasady udzielania wsparcia ze strony ośrodków pomocy społecznej należą do wyłącznej kompetencji władz lokalnych, dlatego też w poszczególnych przypadkach sugeruje się kontakt z kantonalnym urzędem ds. socjalnych lub z urzędem gminy (w niektórych gminach funkcjonują specjalne komórki zajmujące się sprawa socjalnymi). Pomoc socjalna jest udzielana w wyjątkowych przypadkach i na podstawie okoliczności indywidualnej sprawy; ma ona charakter subsydiarny (przysługuje wyłącznie, jeżeli strona nie posiada odpowiednich dochodów lub możliwości do zapewnienia utrzymania). Gdzie szukać pomocyPomoc w sprawach prawnych można uzyskać od prawników szwajcarskich (koszty za porady są bardzo wysokie i mogą wynosić nawet kilkaset franków szwajcarskich za godzinę pracy prawnika).W Szwajcarii działa kilkunastu prawników polskojęzycznych. W przypadku zamiaru skierowania sprawy na drogę sądową sugeruje się uprzednie skonsultowanie sprawy z prawnikiem odnośnie do zasadności oraz możliwości dochodzenia swoich spraw, koszty postępowania sądowego mogą być bardzo wysokie (nawet kilka tysięcy franków szwajcarskich).W niektórych gminach lub przy kantonalnych izbach adwokackich można uzyskać darmową podstawową poradę prawną w zakresie spraw rodzinnych, prawa pracy, etc. Należy mieć na uwadze, że terminy oraz czas na konsultacje są ograniczone. Najczęściej wymaga się osobistego stawiennictwa, a porady są przeznaczone dla mieszkańców danej sprawach pracowniczych działają przy sądach Schlichtungstellen (w zależności od organizacji na poziomie gminy lub kantonu) i tam należy w pierwszej kolejności kierować sprawy wynikające ze stosunku pracy. Niektóre Schlichtugstellen udzielają podstawowych, darmowych porad linki:W sprawach pracowniczych: zobaczW innych sprawach: zobacz Najczęstsze nieporozumieniaJeżeli organ stwierdzi, że osoba ma możliwości zarobkowe, a ich nie wykorzystuje, może odmówić udzielenia pomocy się zdarzyć, że po otrzymaniu pomocy społecznej, w przypadku poprawy sytuacji finansowej, organ może zwrócić się o zwrot całości/części wcześniej wypłaconych otrzymać pozwolenie na pobyt w Szwajcarii władze wymagają posiadania odpowiednich środków do utrzymania siebie i rodziny. W przypadku pobierania pomocy społecznej władze szwajcarskie mają możliwość cofnięcia/ nie przedłużenia pozwolenia na przypadku zamiaru skierowania sprawy na drogę sądową sugeruje się uprzednie skonsultowanie sprawy z prawnikiem odnośnie zasadności oraz możliwości dochodzenia swoich spraw, koszty postępowania sądowego mogą być bardzo wysokie (nawet kilka tysięcy franków szwajcarskich). Tu znajdziesz pomoc Lista kontaktów w – oficjalna storna zawierająca informacje dotyczące załatwiania spraw w Szwajcarii w różnych obszarach (szkolnictwo, sprawy socjalne, sprawy pobytowe), w 5 językach, z wieloma odnośnikami kontaktowymi do odpowiednich urzędów; – strona Szwajcarskiej Rady Konsultacyjnej Kantonalnych Urzędów ds. Edukacji; – szwajcarski Kodeks cywilny; – lista polskojęzycznych prawników, notariuszy i tłumaczy w Szwajcarii; – dane kontaktowe sądów rozjemczych. Lista organizacji polonijnych w SzwajcariiZespół Tańca i Pieśni PIAST – Polski w Bernie – Machindex Institut – Polskie w Genewie – Polskie w Rapperswil – im. Paderewskiego w Morges – Kościuszki w Solothurnie – polonijne w Szwajcarii „Nasza Gazetka” – Stowarzyszenie Ostschweiz – Polskie Winterthur – Polonijny Zespół Tańca – w Zurychu – zobaczTowarzystwo Polskie „Zgoda” w Zurychu – w Szwajcarii – zobacz Lista kontaktów w PolsceInstytucjaDane kontaktoweMinisterstwo Spraw ZagranicznychDepartament KonsularnyAdres: Al. Szucha 23, 00-580 WarszawaTelefon: (22) 523-90-00Strona internetowa: (22) 523-94-44E-mail: @ @ SprawiedliwościDepartament Spraw Rodzinnych i NieletnichAdres: Al. Ujazdowskie 11, 00-950 WarszawaTelefon: (22) 239-07-40Strona internetowa: zobaczMinisterstwo Rodziny i Polityki SpołecznejDepartament Polityki RodzinnejAdres: ul. Nowogrodzka 1/3/5, 00‐513 WarszawaTelefon: (22)250-01-08Strona internetowa: (22) 461-60-60E-mail: @ Praw DzieckaAdres: ul. Chocimska 6, 00-791 Warszawa Telefon: (22) 583-66-00Dziecięcy Telefon Zaufania: 800-12-12-12E-mail: rpd@ internetowa: Praw ObywatelskichAdres: Al. Solidarności 77, 00-090 WarszawaTelefon: (22) 551-77-00Infolinia: 800-676-676E-mail: biurorzecznika@ internetowa: Centrum Pomocy RodzinieTelefon: (22) 599-71-20E-mail: sekretariat@ internetowa: Linia(udziela pomocy w zakresie usług rynku pracy i dostępnych świadczeń)Adres: Centrum Informacyjno-Konsultacyjne Służb Zatrudnienia Zielona Linia, ul. Trawiasta 20b, 15-161 BiałystokTelefon: 19524 (Infolinia)E-mail: biuro@ internetowa: Rozwoju Polskiej Edukacji za GranicąAdres: ul. Kielecka 43, 02-530 WarszawaTelefon: (22) 469-11-26E-mail: sekretariat@ internetowa: Ośrodek Interwencji KryzysowejAdres: ul. 6-go Sierpnia 1/5, 02-843 WarszawaTelefon: (22) 855-44-32E-mail: sekretariat@ ośrodków interwencji kryzysowej dla poszczególnych województw: zobaczStowarzyszenie Polski Komitet Narodowy Funduszu Narodów Zjednoczonych na Rzecz Dzieci – UNICEFAdres: ul. Rolna 175 D, 02-729 WarszawaTelefon: (22) 568-03-00E-mail: unicef@ internetowa: telefon dla ofiar przemocy w rodzinie „Niebieska Linia”Telefon: 800-120-002Strona internetowa: zobaczKomitet Ochrony Praw DzieckaAdres: ul. Oleandrów 6, III piętro, 00-629 WarszawaTelefon: (22) 626-94-19E-mail: kopd@ internetowa:
Gdzie można zgłosić urodzenie dziecka w Łodzi? Zgłoszenia urodzenia dziecka można dokonać osobiście w Urzędzie Stanu Cywilnego w Łodzi, jeżeli jest właściwy ze względu na miejsce urodzenia dziecka lub przez Internet. Aby skorzystać z drugiej opcji, trzeba posiadać Profil Zaufany lub e-dowód dla potwierdzenia tożsamości.
Poród w Szwajcarii – co zabrać do szpitala? Do szpitala nie trzeba brać ubranek dla dziecka – tylko ubranka na wyjście ze szpitala są potrzebne. – Ania, Schaffhausen Na pewno nie trzeba zabierać do szpitala rzeczy innych niż osobiste. Wszystkie środki pielęgnacyjne dla noworodka są dostępne. Dziecku potrzebne są tylko ubranka na wyjście ze szpitala. – Martyna, kanton St-Gallen Gdy zobaczyłam listę rzeczy do szpitala to pytałam położnej czy to jakiś żart, przecież ta lista jest niekompletna 😑 kierowały mną myśli o tym jak jest w Polsce. Moja położna się tylko zaśmiała, że co ja chce zabrać? Mam mieć piżamę, dres, skarpety, ubranko na wyjście dla dziecka, muzykę do porodu, aparat, kamerę 😂 Wszystko ale to wszyyyyssstttkoooo dostajesz w szpitalu, nawet piżamę do karmienia jak nie masz, majtki z siateczki, podkłady, podpaski dla dziecka masz absolutnie wszystko. – Ewelina, kanton St. Gallen Do szpitala nic nie potrzebuje oprócz ubrania dla siebie, wszystko jest na miejscu. TRZEBA też wziąć wszystkie dokumenty akt małżeństwa, AKTY urodzenia rodziców ponieważ szpital wysyła papiery o wydanie aktu urodzenia. – Mariola, kanton Bern Nie trzeba zabierać ze sobą całej torby jak w Polsce (mam porównanie, synka rodziłam w Polsce) ja spakowałam się do maleńkiego plecaka. Szpital zapewnia: dla mamy – wkładki poporodowe, majtki jednorazowe, buteleczkę do polewania się wodą po skorzystania z toalety 😁; dla dziecka – ciuszki, pampersy, śpiworek, chusteczki do przemywania, olejek, erytrol do pępka, można również za jakieś drobne pieniądze kupić smoczek. – Ola, kanton Zürich Instagram Oli Do szpitala oprócz rzeczy dla siebie nie potrzeba brać niczego, szpital dysponuje ciuszkami dla noworodka jak i chusteczki czy pampersy. Wystarczy wziąć tylko rzeczy dla maluszka na wyjście ze szpitala. Również dla rodzącej mamy jest wszystko, ręczniki, majtki poporodowe itd. – Natalie M. , kanton Aargau Do szpitala zabiera się tylko dokumenty i przedmioty osobiste, szpital zapewnia wszystko – koszulę i kosmetyki dla mamy, podkłady/podpaski/majtki itd, ubranka i pieluchy dla dziecka. Do wyjścia parter przynosi ubranie dla mamy i dziecka oraz fotelik. Rejestracji urodzenia i imienia dokonuje szpital. Do porodu należy przynieść karteczkę z wypełnionym imieniem (imionami) dla chłopca oraz dla dziewczynki, nawet jeśli wiemy co będziemy mieć. – Ingrid, kanton Basel-Stadt Do szpitala zabiera się tylko szczoteczkę i rzeczy osobiste jak piżama i ciuszki dla malca na wyjście ze szpitala. Żadnych podkładów czy innych medycznych akcesoriów nie trzeba bo wszystko jest. – Sabina, kanton Zürich Poród w Szwajcarii Jeśli chodzi o poród to można samemu wybrać szpital albo prywatna klinikę. Ja rodziłam w prywatnej klinice i to była namiastka ekstra hotelu, położne na każdy zawołanie, menu jak w dobrej restauracji, czysto miło i naprawdę komfortowo. Cesarka może być na życzenie jak rodząca tak chce. – Agnieszka, kanton Solothurn Poród, generalnie był dla mnie szokiem, ale nie wyobrażam sobie lepszej opieki – położne miłe, pomocne, każda się przedstawiała na początek zmiany i żegnała na koniec, szacunek dla pacjentów ogromny. Lekarz przepraszał, że musiałam na niego czekać. – Marta, kanton Zürich Poród był super jeśli można tak powiedzieć, wzorowa opieka, mąż był przy porodzie. – Mariola, kanton Bern Większość szpitali przed podaniem np. Oksytocyny stosuje środki homeopatyczne co jest jak najbardziej na plus jeśli poród nie idzie do przodu. – Natalie M., kanton Aargau Z mojego doświadczenia wynika, że podczas porodu (w trakcie wywoływania oraz po) można zażyczyć sobie wszystkiego – znieczulenia, jedzenia, soków, poduszek, kąpieli, masażu. Tutaj Szwajcaria jest bardzo otwarta i wiele oferuje kobietom rodzącym. – Oliwia, Bienne, kanton Bern Pobyt w szpitalu po porodzie siłami natury trwa ok 3 dni. – Ingrid, kanton Basel-Stadt Przydzielają Ci położne ja przerobiłam wszystkie 3 zmiany tak długo rodziłam 😅 Opieka jest bardzo miła, położne są sympatyczne, spokojne, opanowane, nie robią nic bez twojej zgody, jak się czegoś obawiasz są otwarte by Ci wszystko wyjaśnić, są otwarte na twoje życzenia. Nie robią Ci lewatywy chyba, że baardzo chcesz dla nich to nie problem, cały czas Cię karmią, regularnie robią ktg jeżeli jest jakieś zagrożenie to wykonują cc, są zwolennikami porodów naturalnych no ale jak trzeba to robią cc. Starają się ułatwić poród, masz dostęp do sali w pełni wyposażonej, możesz rodzić w wodzie, z piłką jak chcesz, pytają czy i w jakiej formie chcesz znieczulenie, nie robią problemów Myślę, że to co warto wiedzieć o porodzie w Szwajcarii to to, że nie ma się czego bać należy się zastanowić jak chcesz by wyglądał twój poród a oni zrobią wszystko by tak było Nie robią szczepień w pierwszej dobie życia dopiero od 2 A naturalnie podczas porodu może być partner czy kogo się tam. Mnie bardzo położne wspierały, wygoniły na spacer, cały czas chwaliły, że super oddycham. – Ewelina, kanton St. Gallen Poród w Szwajcarii to poród luksusowy 🙂 z najlepszą opieką na świecie 🙂 i nie trzeba rodzić w prywatnym szpitalu żeby tego doświadczyć. Ja czułam się jak w pięciogwiazdkowym hotelu. Do dyspozycji miałam pokój z basenem i 2 położne, które wspierają na każdym etapie porodu (są przemiłe!). Mama i dziecko są traktowane z NAJWIĘKSZĄ troską. Moje dwa porody w szwajcarskim w szpitalu wspominam jako coś najpiękniejszego w życiu. – Martyna, kanton Zürich Sam poród przebiegł bardzo szybko. A na miejscu zostaje z kobietą rodzącą ojciec dziecka, a dodatkowo w trakcie porodu jest z kobietą (przez cały czas!). Przydzielona jej położna, która ode mnie nie odeszła na krok. Było to dla mnie baaaardzo pomocne. Położna masowała mi plecy, trzymają za jedną rękę, a za drugą mąż 😁. Pomagała przy zmianie pozycji, oddechach. Cały czas pytała czy chce znieczulenie. W końcu zdecydowałam się na tak zwany happy button, ale po trzech dawkach zrezygnowałam i już nie zdążyłam o poproszenie znieczulenia zewnątrz oponowego 😁 – Ola, kanton Zürich Instagram Oli Bardzo pomocny był plan porodu, w którym możemy napisać naprawdę wszystkie życzenia i będą brane pod uwagę w czasie porodu. Położne zapoznają się z nimi naprawdę bardzo dobrze. Służą pomocą na każdym kroku. – Agata, kanton St. Gallen Sam poród w nowoczesnej sali, dostępna była wanna, niestety ze względów zdrowotnych nie dane mi było spróbować porodu w wodzie. Mąż mógł mi cały czas towarzyszyć. Miał swój wygodny fotel. Po porodzie przepisowe dwie godziny kangurowania. Jeżeli chodzi o język to przez cały poród i potem posługiwałam się angielskim. Raczej nie było z tym problemu. Generalnie nie chciałam wychodzić do domu 🙈 Rodziłam w Sankt Galen w szpitalu kantonalnym w 2017 roku. – Martyna, kanton St-Gallen Poród wg życzenia (ale trzeba wcześniej omówić z lekarzem, nie decydować się już po przyjeździe do szpitala). W domu, w domu narodzin, w szpitalu całkowicie naturalny (naturalne metody łagodzenia bólu, TENS, piłki, drabinki), w wodzie, ze znieczuleniem na życzenie, przez cc na życzenie – bez problemu urodziłam w ten sposób dwa razy bez żadnych wskazań medycznych. Szwajcarki preferują jednak w większości porody naturalne. Porody ryzykowne – pośladkowe, bliźnięta, duże dziecko są rozwiązywane cc, porody zabiegowe to ostateczność. Podczas porodu bardzo profesjonalna, miła opieka, każdy się przedstawia, podaje rękę, tłumaczy co będzie robił, podaje opcje, prosi o zgodę. Osoba towarzysząca moze byc przy porodzie sn oraz cc (bez przerwy). – Ingrid, kanton Basel-Stadt Poród w Szwajcarii – cesarskie cięcie Kobieta ma wybór zdecydowania się na cesarkę bez medycznych wskazań. – Ania, Schaffhausen Kobiety rodzące przez cc zostają 5 dni w szpitalu. – Natalie M. , kanton Aargau Pobyt w szpitalu po porodzie przez cesarskie cięcie trwa ok 5-6. Dziecko jest cały czas z matką, w pierwszych godzinach przy matce jest (oprócz ojca) cały czas pielęgniarka, potem pomagają położne. Pionizacja po 3-4 h (jak tylko zejdzie znieczulenie), zaleca się dużo spacerów po oddziale/parku. Jedzenie od razu po przewiezieniu na oddział, ok 2 h po porodzie. Całkowite zabezpieczenie przeciwbólowe, prysznic możliwy już na drugi dzień. – Ingrid, kanton Basel-Stadt Sam poród, u mnie cesarka, odbył się w dniu przybycia do szpitala, na umówioną godzinę. Planowo i punktualnie, szybko po zabiegu miałam dziecko obok siebie. Wcześniej, kiedy kończono mój zabieg, tata mógł być obecny od razu przy mierzeniu, ważeniu itp. Personel oferował także opiekę nad dzieckiem, gdybym potrzebowała odpocząć. – Kasia, kanton Aargau Pierwszą ciążę zakończono cesarką i tutaj od razu lekarka powiedziała, że nie ma przeciwwskazań do porodu naturalnego. Ucieszyłam się, bo po pierwszej cesarce długo dochodziłam do siebie. Dzień po terminie dostałam dziwnych skurczy, więc pojechałam na kontrole do szpitala. Podczas badania KTG okazało się że mojej córce spadało tętno do zera i musieli pilnie wykonać cesarkę. 20 minut później córka już była z nami. Opieka super, Pani anestezjolog cały czas ze mną rozmawiała, bo bałam się o malutką. Nawet dała mi napełnioną wodą rękawiczkę żebym mogła się odstresować bawiąc się nią w trakcie operacji. Mąż był ze mną cały czas, oprócz operacji. Na sali poporodowej mógł być cały czas ze mną i nikt nie mówił żeby wyszedł bo przeszkadza. Miałam powikłania po cesarce i co chwilę lekarze przychodzili. Pytali jak się czuję, informowali co muszą jeszcze zrobić i przepraszali za te powikłania, ale sami nie wiedzą skąd się wzięły. Czułam się zaopiekowana i bezpieczna. Położne co jakiś czas pytały jak się czuję i czy czegoś potrzebuję. Naprawdę bardzo miło wspominam pobyt w szpitalu mimo tych powikłań. – Justyna, Baden, kanton Aargau Poród w Szwajcarii – opieka poporodowa Na oddziale pomoc pielęgniarek bezustanna w dzień i noc. Ja akurat miałam problem z karmieniem, poranione brodawki, więc chodziłam do doradcy laktacyjnego (na innym piętrze) na laser. Jak byłam zmęczona (baby blues) pielęgniarki wzięły bobasa na noc do siebie. Był dokarmiony, oczywiście za moją zgodą, ale też nie było wyjścia. Karmiony tylko kieliszkiem, mlekiem modyfikowanym. Laktacja uratowana 🥳 – Marta, kanton Zürich Najbardziej podobało mi się jedzenie 😂 nie pamiętam już ile było dań do wyboru. Dwa lub trzy i dzień wcześniej wybierało się co się chce na następny dzień. Była dostępna porcja normalna i powiększona. Po śniadanie chodziło się do „kuchni” samemu. Był dostępny pokój wyposażony w jedzenie i napoje. Bardzo duży wybór. Od pieczywa po jogurty, mleko, płatki, owoce na zdrowych sokach kończąc. Oczywiście również kawa i herbata. Rodziłam z ubezpieczeniem podstawowym, tak więc na sali miałam dwie współlokatorki. Sala jednak bardzo duża, każda z nas mogła się zasłonić tworząc swój spory pokoik. Dziecka nikt mi nie zabierał nawet na chwilę bez mojej zgody i zapytania, ale była też możliwość „oddania” malucha gdy np. mama chciała się wyspać. – Martyna, kanton St-Gallen Szpitalne pokoje są 2-3 osobowe. Ja leżałam w takim gdzie wszystkie sale miały maksymalnie 2 łóżka. Jedzenie w szpitalu, serwowane jest przez kelnerkę, która dnia poprzedniego, bądź bieżącego dnia rano zbiera zamówienie z menu. Informujemy co wybieramy na obiad oraz kolację. Po porodzie (takim bezproblemowym) leży się 2 doby. – Ola, kanton Zürich Instagram Oli Po porodzie, pierwsza noc, bądź dwie, pielęgniarki na ogół zabierają maluszka do siebie (oczywiście tylko jeśli pacjentka chce) by mama mogła się wyspać. Przychodzą na każdy naciśnięty guzik i pomagają przystawić dziecko do piersi czy omówić różnego rodzaju problemy. Do mnie przyszła również fizjoterapeutka która dała mi wskazówki jakie ćwiczenia robić w domu po cesarskim cięciu. – Natalie M. , kanton Aargau Nie funkcjonuje tutaj dieta matki karmiącej. Można jeść wszystko i menu jest bardzo różnorodne. – Ingrid, kanton Basel-Stadt Jedzenie jest zawsze na czas. Kiedy sama mama ma problem z karmieniem piersią to szpitalne położone zawsze pomogą i doradzą. Jeśli dziecko wisiało długo na piersi i pierś jest podrażniona, zabierają cię natychmiast do innego pokoju i laserem goją pierś 🙂 Mój poród odbył się w szpitalu miejskim więc bazuje na tym jednym przykładzie ale wiem że inne, prywatne i bardziej wypasione szpitale są jak pięciogwiazdkowe hotele 😀 – Gosia, kanton Zürich Blog Gosi Jeżeli kobieta sobie tego życzy to po porodzie położne zabierają malucha na dłużej i dają mamie odespać. Codziennie miałam inne, 4-częściowe, pełnowartościowe menu, na moją prośbę wegańskie. – Martyna, kanton Zürich Co dla mnie było bardzo pozytywnym zaskoczeniem! Mój mąż mógł nas odwiedzać razem z naszym 4 latkiem, mogli z nami siedzieć od godziny 8 rano do 21 wieczorem ❤️ Można też zapłacić za to żeby być samemu w pokoju. W miejscowości Bülach, gdzie ja rodziłam, kosztowało to 150chf za noc, ale wiem że w Zurichu stawki dochodzą nawet do 500chf 🙂 – Ola, kanton Zürich Instagram Oli U mnie zarówno samo prowadzenie ciąży w Szwajcarii jak i poród przebiegały przede wszystkim bezstresowo. Niesamowicie przyjazne podejście personelu, nastawienie na to, by na każdym etapie ułatwić, zapewnianie poczucia, że z każdą potrzebą mogę, a nawet powinnam , bez wahania zwracać się do personelu. To wszystko dawało ogromne poczucie bycia „zaopiekowanym” i bezpiecznym. Uśmiech, spokój i cierpliwość personelu. Wiedziałam, które pielęgniarki się zajmują mną i dzieckiem. Ogromna pomoc w sprawach karmienia. Przed końcem zmiany pielęgniarka dyżurna przychodzi sié pożegnać, a nowa przywitać informując, że teraz ona będzie się nami zajmować. Sala wyposażona w łazienkę, tv, telefon i internet. Jedyne co przeszkadzało, to zwyczaj odwiedzin u innej pacjentki, dosyć dużo znajomych ma zwyczaj odwiedzać świeżo upieczone mamy jeszcze w szpitalu. Na oddziale znajdował się pięknie i przytulnie urządzony pokój dla niemowląt. Można było tam karmić, tam też personal zabierał dzieci, gdyby mama potrzebowała odrobiny snu. Oferowano nam pomoc językową, która okazała się niepotrzebna. Z resztą sam kilkudniowy pobyt wzbogacił moje słownictwo. To ja mogłam zdecydować , kiedy wyjść ze szpitala. Dostępne były wózki, żeby jak najwcześniej móc zabierać dziecko na spacer. W czasie pobytu odwiedził nas fotograf, otrzymaliśmy pamiątkowe zdjęcia, bransoletkę z imieniem dziecka i kartki pamiątkowe. – Kasia, kanton Aargau Kontrola poporodowa odbywa się zwykle między 6-8 tyg i również pokrywa ją KK. Przy kłopotach z laktacja jest wiele możliwości skorzystania z doradcy laktacyjnego czy położnej, specjalnie przeszkolonych pielęgniarek itd. Położne stawiają duży nacisk na karmienie piersią i pomagają w ruszeniu laktacji. Istnieje również możliwość wypożyczenia laktatora w aptece (przy wyjściu ze szpitala dostaje się receptę którą można zrealizować) i zwykle pokrywa KK. – Agata, kanton St. Gallen Zaraz po porodzie przystawiają dziecko, dostępna jest pomoc laktacyjna – porady, laktatory, oksytocyna itd, kontynuowana w domu. Można też karmić mm i szpital wtedy dostarcza podgrzane mleko na żądanie. Powszechny jest system rooming in, ale można oddać dziecko położnym i się przespać. Generalnie położne są dostępne na każdy dzwonek, często gęsto przychodzą i sprawdzają jak się czują mamy i dzieci, sprawdzają też stan psychiczny mamy, zachęcają do ruchu, zabierają dziecko, żeby mama mogła się umyć itd. Szczepień ani kąpieli w szpitalu nie ma, dziecko ma wyłącznie badania pediatryczne, słuchu, na żółtaczkę i badanie krwi na choroby metaboliczne, wszystko odbywa się w obecności rodziców – Ingrid, kanton Basel-Stadt Poród w Szwajcarii – połóg w domu Po powrocie do domu, kolejny dzień jest wizyta położnej, która się wybiera wcześniej. W ciągu 1,5 miesiąca może przyjść (chyba) 13 razy, jak jest potrzeba, w ramach KK. Położna się dostosowuje do nas, odpowiada na pytania, uczy tego o co poprosimy. Na przykład kąpała z nami bobasa, zawijała w chustę, pomagała karmić (inne pozycje), pokazywała jak pielęgnować czy nosić. I znowu – ze mną po angielsku, z mężem po włosku 😅 Mam jeszcze możliwość pójścia do doradcy laktacyjnego, np omówić wprowadzanie posiłków stałych (w ramach ubezpieczenia) – Marta, kanton Zürich W domu kontynuacja opieki przez położną, wizyty co 1-2 dni. Po porodzie przysługuje 14 tyg macierzyńskiego, niektóre firmy dają więcej. I koniec, nie ma urlopu wychowawczego ani żadnego innego. – Ingrid, kanton Basel-Stadt Po porodzie, przychodzi do domu położna, która waży dziecko i robi wywiad z rodzicami. Takich wizyt przysługuje (na drugie dziecko)10 wizyt, (na pierwsze) 16 wizyt. A no i szczepienia. Pierwsze szczepienie dziecko ma robione po ukończeniu 2 miesięcy. A po 4 tygodniach trzeba się stawić na wizycie u pediatry. – Ola, kanton Zürich Instagram Oli Po porodzie przysługuje nam opieka położnej i wizyta kontrolna do 8 tygodni po porodzie. W tym czasie również kasa chorych pokrywa leki i innych specjalistów, jeśli jest potrzeba Można też skorzystać z doradcy laktacyjnego. Macierzyński to tylko 3 miesiące 😞 Od niedawna ojciec ma prawo do 2 tygodni macierzyńskiego 100% płatnego, wcześniej było to 2 dni, a reszta w gestii pracodawcy (pamiętam, że mój mąż dostał 5 dni od firmy w 2017 roku). jeśli ciąża przebiega prawidłowo ale jest już po terminie i wizyty są często co 2 dni na KTG, to te dodatkowe wizyty po terminie też pokrywa ubezpieczenie podstawowe, bo ciąża przenoszona jest traktowana jako ciąża wysokiego ryzyka. – Dominika, kanton Zürich Ja rodziłam w szpitalu miejskim ze względu na to, że miał oddział neonatologiczny. Ale dosyć popularne jest korzystanie z prywatnej kliniki na czas porodu, gdzie po porodzie matka i ojciec mogą zjeść uroczystą kolację z lampką szampana. Jeśli chodzi o szpital to przed porodem trzeba wysłać wszystkie dokumenty, przygotowuje je ginekolog prowadzący ciążę i trzeba umówić się z położną na omówienie porodu- oczekiwania, obawy itd. wtedy informujemy, np. że chciałabym rodzić w wodzie, z partnerem, jaki rodzaj znieczulenia, jeśli w ogóle, z muzyka i akcesoriami typu piłka, podwieszana chusta, usprawniającymi poród, można wybrać muzykę, typ oświetlenia itd. wszelkie sugestie są ok, ale nie mogą ich zagwarantować (np. po przyjeździe do szpitala może okazać się, że wszystkie sale z wannami są już zajęte).W zależności od rodzaju ubezpieczenia można rodzić z lekarzem prowadzącym ciążę (pełne ubezpieczenie prywatne za free albo w typie pół prywatnym- dopłata) lub w asyście lekarza szpitalnego. W zasadzie jest to tak jak w Polsce, największą robotę wykonuje położna, lekarz przychodzi pod w trakcie parcia i to w zasadzie kiedy dziecko już się rodzi. Sala poporodowa też na 3 opcje- wersja lux w ubezpieczeniu prywatnym- sala 1 osobowa; w pół prywatnym 2- osobowa (ale jest możliwa dopłata do sali 1 os), no i wersja podstawowa sala 3-4 os. Po porodzie siłami natury dziecko od razu trafia na ręce mamy i jest przystawiane do piersi. Papiery dotyczące rejestracji dziecka załatwia szpital- ze szpitala dostajemy z wyprzedzeniem, zwykle listownie papiery, które wypełniamy i przywozimy ze sobą do porodu, w tym dokumenty zgłoszenia dziecka do urzędu – Dominika, kanton Zürich
  1. Унуբጃг устኪտυсω в
  2. Θν ջጄхዚժ у
  3. Сро գифεχиποժխ αկυψ
Ile kobiet w Polsce planuje urodzić dziecko? [Badanie] 32 proc. respondentek w wieku 18–45 lat, pytanych, czy planuje potomstwo, odpowiedziało twierdząco, w tym 17 proc. podało, że w ciągu najbliższych 3-4 lat, a 15 proc. w dalszej perspektywie. 68 proc. nie ma takich planów ani w bliższej, ani w dalszej perspektywie. REKLAMA.
Piątek, 22 września 2000 (00:35) Ciążę można usunąć od 12 tygodnia - tak zadecydował w czwartek szwajcarski parlament legalizując aborcję. Usunięcia ciąży można dokonać pod warunkiem, że matka przekaże wcześniej lekarzowi pisemne oświadczenie, iż urodzenie dziecka postawiłoby ją w trudnej sytuacji. Nikt nie będzie jednak sprawdzał prawdziwości takiego oświadczenia. Matka nie będzie też musiała się przed nikim tłumaczyć ze swojej decyzji. Nowe prawo nakłada natomiast na lekarza, który przeprowadza taki zabieg obowiązek dokładnego zapoznania kobiety z medycznymi komplikacjami jakie może nieść ze sobą aborcja. Zostanie też zobligowany do poinformowania pacjentki o tym, że może oddać niechciane dziecko do adopcji. Większość szwajcarskich partii jest zadowolona z dzisiejszej decyzji o legalizacji aborcji. Politycy z satysfakcją podkreślają, że wreszcie zakończy się aktualna hipokryzja. Bo choć od 1946 roku usuwanie ciąży było w Szwajcarii zabronione, to jednak od lat większość tutejszych szpitali i prywatnych ginekologicznych gabinetów bezkarnie przeprowadza tego typu zabiegi. Ostatnie sondaże wykazują, że ponad 60 procent Szwajcarów uważa, że kobiety mają prawo same decydować o ewentualnym usunięciu ciąży. Posłuchaj także relacji z Genewy korespondenta RMF FM Tomasza Surdela: 00:35
2. St. Piekarski, Polskie Muzy w krajobrazie Szwajcarii. Warszawa 2002 3. J. Smoliński, Żołnierze polscy internowani w Szwajcarii (1940 – 1945). Warszawa 2010 4. J. Smoliński, Polacy internowani w Szwajcarii (1940 - 1945).Warszawa 2005
Fot. Fotolia Statystyki nastoletnich ciąż w Polsce i na świecie Problem nastoletnich matek nie jest problemem jednostkowym. Szacuje się bowiem, że spośród 450 mln żyjących obecnie nastolatek w wieku 15–19 lat, ok. 13 milionów rodzi dziecko, co stanowi od 6 do 18% wszystkich kobiet w tym wieku. Oczywiście, w niektórych krajach, np. latynoskich, afrykańskich (gdzie ok. 20% nastolatek zachodzi w ciąże) czy arabskich (gdzie problem ten dotyczy 26% dziewcząt) nie jest niczym dziwnym urodzenie dziecka przez kilkunastoletnią dziewczynkę, natomiast w krajach kulturowo zbliżonych do Polski ciąże nastolatek nie są tak powszechne i kulturowo akceptowane (…). W Polsce problem ciąży nastolatek jest nieco mniejszy niż nastolatek w ogólnej populacji światowej i dotyczy ok. 3,4–5% ogólnej liczby wszystkich ciąż. Niektórzy podają jednak nieco wyższe dane, np. w połowie lat 80. ciąże nastolatek stanowiły 6% wszystkich ciąż, a obecnie wskaźnik ten wzrósł do 8%. Zobacz także: Mamo, tato – jestem w ciąży! Z danych zamieszczonych w Roczniku Demograficznym GUS (1997) wynika, że w Polsce w 1996 r. aż 33 512 dziewcząt w wieku do 19 lat urodziło dzieci, w tym: 415 dziewcząt w wieku 15 lat i mniej (aż 7 dziewcząt w tym wieku urodziło już drugie dziecko), 1549 dziewcząt w wieku 16 lat (w tym 48 urodziło drugie dziecko, a 2 – trzecie dziecko), 4351 17-latek (w tym 220 urodziło drugie dziecko, 12 – trzecie), 9544 18-latek (w tym 808 urodziło drugie dziecko, 49 – trzecie, 3 – czwarte) 17 653 19-latek (w tym 2175 urodziło drugie dziecko, 180 – trzecie, 14 – czwarte). W 2001 r. polskie dziewczęta w wieku 15–19 lat urodziły 25 777 dzieci, w tym: 349 dziewcząt nie osiągnęło jeszcze wieku 15 lat, 14 miało co najwyżej 14 lat, 7 dziewczynek pochodziło z grupy 13-latek, jedno dziecko urodziła 12-letnia dziewczynka (Rocznik Demograficzny GUS, 2002). W 2004 r. w Polsce przyszło na świat 4263 dzieci, których matki miały mniej niż 17 lat. W Gdańsku na 1000 kobiet przypadało w 1985 r. 29,8 ciąż nastolatek w wieku 15–19 lat, w 1995 r. – 20,5, w 1998 r. – 17,9, a w 1999 r. – 16,8. Rozbieżności w podawanych odsetkach ciąż młodocianych zależą nie tylko od ośrodka, w którym przeprowadzono badania, ale także od przyjętej metodologii. Część autorów uważa bowiem, że nastolatki rodzące dziec­ko to grupa do 18. inni – do 19. (...) Niektórzy uważają, że nastoletnie lub młodociane ciężarne i matki to kobiety, które zaszły w ciążę i/lub urodziły dziecko do 18. Częste ciąże wśród nastolatek w USA W Stanach Zjednoczonych liczba urodzeń dziecka wśród młodocianych jest jedną z najwyższych i wynosi 97 na 1000 porodów (9,7% wszystkich ciąż). W latach 1942–1982 liczba nastolatek w ciąży wzrosła o 800%. Istnieje prawdopodobieństwo, że 40% wszystkich amerykańskich nastolatek zajdzie w ciążę przynajmniej raz zanim osiągnie 20. Należy zwrócić uwagę na znaczenie czynnika kulturowego przy rozpatrywaniu liczby ciąż nastolatek w tym wielokulturowym społeczeństwie. Z badań wynika, że anglojęzyczne nastolatki częściej zachodzą w pierwszą lub drugą ciążę niż ich rówieśniczki pochodzenia meksykańskiego na stałe mieszkające w Stanach Zjednoczonych. Pewnym wytłumaczeniem zachodzących różnic jest mniejsza kontrola ze strony rodzin anglojęzycznych Amerykanek oraz słabsze więzi rodzinne. Zobacz także: Kobiety w ciąży – o co się martwią? Nastoletnie ciąże w Europie Szacuje się, że w Wielkiej Brytanii na 1000 porodów przypada 46 urodzeń przez nastolatki (4,6%), w Japonii i Holandii – 10 (1%), w Niemczech – 9 (0,9%, w Szwajcarii – 5 (0,5%). Zauważa się wzrost problemu ciąż u nieletnich w byłych krajach Związku Radzieckiego, Czechosłowacji oraz Jugosławii. W Polsce coraz mniej ciąż u nastolatek mieszkających w miastach W Polsce nastąpiła korzystna zmiana wzorca płodności, wyrażająca się zmniejszaniem ciąż nastolatek, szczególnie tych, które mieszkają w mieście. W latach 1989–2000 w opiniach demografów nastąpił spadek liczby ciąż u nastolatek o ok. 45%. O ile jeszcze w 1989 r. współczynnik urodzeń żywych wśród dziewcząt do 19. wynosił 30,9 na 1000 kobiet, to w 2000 r. zmniejszył się do 16,9 na 1000 kobiet. Niestety, wraz ze wzrostem bezrobocia, a co za tym idzie, obniżeniem statusu społeczno-ekonomicznego, wzrasta liczba ciąż u młodocianych w najbiedniejszych regionach. Szacuje się, że w uboższych regionach, dotkniętych najwyższym poziomem bezrobocia, częstość porodów u dziewcząt w wieku do 16 lat jest od dwu- do trzyipółkrotnie wyższa niż w regionach zamożniejszych. Dane z innych krajów, np. Wielkiej Brytanii, są jeszcze bardziej niepokojące, dowodzą bowiem, że nastolatki z najbiedniejszych regionów Anglii zachodzą w ciążę sześciokrotnie częściej niż dziewczęta z obszarów najzamożniejszych. Należy jednak zwrócić uwagę na fakt, że spadek urodzeń dotyczy głównie starszych nastolatek w wieku od 18 do 19 lat, podczas gdy w grupie małoletnich dziewcząt częstość urodzeń pozostaje od lat 90. XX wieku na podobnym poziomie i wynosi ok. 20% wszystkich porodów nastolatek. Około 3,5% dziewcząt w wieku 13–19 lat zostaje matkami, z tego ponad 50% rodzi dziecko po ukończeniu 17. Badania wskazują także, że ok. 53% nastolatek, które urodziły dziec­ko przed 17. ponownie zachodzi w ciążę przed 19. W Polsce ten wskaźnik sięga do 60%. W przeprowadzonych dotąd badaniach rysuje się pewna prawidłowość. Zauważono, że prawdopodobieństwo, iż nastolatka zostanie matką znacznie zwiększa się, jeśli jej matka zaszła w ciążę jako adolescentka (nawet do 85% częściej niż w rodzinach, gdzie matka urodziła swoje wszystkie dzieci, będąc dojrzałą kobietą). Być może ma w tym swój udział powielanie przez dziewczęta pewnego rodzaju wzorca zachowań seksualnych ich matek. Czynnikiem ryzyka są też trudności szkolne. Zauważono, że pozytywne doświadczenia szkolne (aspiracje, osiągnięcia w jakiejś dziedzinie lub w sporcie) chronią nastolatki przed ciążą (...). Większość kobiet jest zdolnych do macierzyństwa między 15. a 45. r. ż., jednak wyniki badań wskazują, że zarówno przed 18. jak i po 35. r. ż. istnieje więcej czynników ryzyka dla prawidłowego przebiegu procesu prokreacji. Wzrasta zagrożenie wadami rozwojowymi u dziecka, co może wpływać na wzrost odczuwanego poziomu lęku i innych negatywnych emocji. Fragment pochodzi z książki „Nastoletnie matki” autorstwa M. Bidzan (Impuls 2007). Publikacja za zgodą wydawcy. Zobacz także: Ciąża z ręcznikiem – mity o zapłodnieniu i antykoncepcji
  1. ሳι ևхрቦ եቅо
  2. Еኅацеዊሠ нтοፆըσ иቢθлιቧо
mrTzH.